“Όποιος αγαπά και σέβεται τον Θεό, θα πρέπει να συμπεριφέρεται αγαπητικά, όχι μόνο προς τους ανθρώπους, αλλά και προς ολόκληρη την κτίση”.αναφέρει μεταξύ άλλων στην Εγκύκλιό του για την έναρξη του νέου Εκκλησιαστικού έτους και την ημέρα προσευχής για το Φυσικόν Περιβάλλον ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος.
Ακολουθεί ολόκληρη η εγκύκλιος:
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Με τη βοήθεια και τη χάρη του Θεού εισερχόμαστε σήμερα σ’ένα ακόμη εκκλησιαστικό έτος. Ανανεώνουμε όλοι τις πνευματικές μας δυνάμεις και επικαλούμεθα τις ευλογίες και τη στήριξη του Κυρίου στους νέους αγώνες και προκλήσεις για πνευματική τελείωση.
Η σημερινή ημέρα έχει ορισθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία και έχει, επίσης, καθιερωθεί από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, ως η ημέρα προσευχής για το φυσικό περιβάλλον. Αυτό, βέβαια, δεν είναι άσχετο προς τη σημειολογία της σημερινής ημέρας, καθώς οι αγώνες του ανθρώπου προς την κατά Θεόν τελείωση συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, και τη βελτίωση των σχέσεών του με το περιβάλλον και την καλλιέργεια ευαισθησίας για την προστασία και τη διαφύλαξή του.
Ο Θεός δημιουργεί κατά τις πρώτες έξι ημέρες της δημιουργίας τον Κόσμον: τη γη, τον ουρανό, το έδαφος και το νερό, τους ποταμούς, τους ωκεανούς, τη χλωρίδα και την πανίδα. Δημιουργεί, δηλαδή, ο Θεός ένα ευνοικό και άρτιο περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορεί να σταθεί και να αναπτυχθεί το τελευταίο δημιούργημά Του: ο άνθρωπος.
Ο Θεός, λοιπόν, που δημιουργεί τον Κόσμον «εκ του μη όντος», ολοκληρώνει τη Δημιουργία με τον άνθρωπο, καθ’ ότι «άνθρωπος ουκ ην εργάζεσθαι αυτήν […] και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χούν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2,5-7).
Η δημιουργία της κτίσεως και αργότερα η επακόλουθη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό ορίζουν και προδιαγράφουν τις σχέσεις του ανθρώπου με τη κτίση και τον Δημιουργό του. Τα πάντα αποκτούν την αξία τους, ως δημιουργήματα του Θεού. Η κτίση δεν προϋπάρχει και δεν είναι αυθύπαρκτη. Αντίθετα, βρίσκεται σε απόλυτη εξάρτηση από τον Θεό-Δημιουργό. Ο Θεός, επίσης, δημιουργεί τον άνθρωπο, ως αναπόσπαστο κομμάτι της κτίσεως, «κατ᾿ εικόνα και καθ᾿ ομοίωσιν» Του. Σ’ αυτόν ο Θεός-Δημιουργός αναθέτει την ευθύνη του «εργάζεσθαι και φυλάττειν» τον Κόσμο.
Δυστυχώς, όμως, η αυτονόμηση του ανθρώπου και απομάκρυνσή του από τον Θεό και το ξεπέρασμα των ορίων του, τον οδήγησαν να ενεργεί και να συμπεριφέρεται, όχι ως εργάτης και φύλακας της κτίσεως, αλλά ως εξουσιαστής και καταχραστής της Δημιουργίας και γενικότερα όλων των αγαθών, που ο Θεός προσέφερε σ’ αυτόν γενναιόδωρα. Ο άνθρωπος δεν αρκέστηκε στη χρήση. Προχώρησε στην κατάχρηση. Παρατηρείται, έτσι, σήμερα ένας βιασμός της φύσης και του περιβάλλοντος για ικανοποίηση, όχι βασικών αναγκών, αλλά μιάς σειράς ορέξεων και επιθυμιών του ανθρώπου, τις οποίες ενθαρρύνει ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η φιλοσοφία της καταναλωτικής κοινωνίας.
Επομένως, λοιπόν, ως Χριστιανοί δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι μπροστά στην καταστροφή της υλικής δημιουργίας του Θεού, που συντελείται στις μέρες μας. Θα πρέπει και ατομικά, αλλά και συλλογικά να αλλάξουμε νοοτροπία και να σταματήσουμε την αλόγιστη και καταστρεπτική εκμετάλλευση του περιβάλλοντος. Δεν μας ανήκει, για να το καταστρέφουμε, ούτε και να το εκμεταλλευόμαστε εγωιστικά. Μας παραχωρήθηκε, για να το αξιοποιούμε με σωφροσύνη και να το προστατεύουμε.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η κτίση, ως δημιούργημα του Θεού, είναι έκφραση του προσώπου Του και φορέας της βούλησής Του. Καί όποιος αγαπά και σέβεται τον Θεό, θα πρέπει να συμπεριφέρεται αγαπητικά, όχι μόνο προς τους ανθρώπους, αλλά και προς ολόκληρη την κτίση.
Δεν θα πρέπει, εξάλλου, να ξεχνούμε και την εσχατολογική προοπτική, με την οποία οι Χριστιανοί οφείλουμε να αντικρίζουμε το οικολογικό πρόβλημα. Άνθρωπος και κτίση συμπορεύονται προς την αναδημιουργία και την αρχέγονη κατάσταση του παραδείσου, όπου ούτε αλληλοαποκλείονται, ούτε ανταγωνίζονται, αλλά συνυπάρχουν σε μια θαυμαστή ενότητα ζωής.
Βέβαιοι ότι όλοι κατανοείτε την κρισιμότητα του οικολογικού προβλήματος, όπως τούτο εξελίσσεται επικίνδυνα σήμερα, πιστεύουμε ότι θα αναλάβετε κάθε προσπάθεια, στο μέτρο των δυνατοτήτων σας, και ότι θα προβείτε σε όλες τις ενδεδειγμένες ενέργειες, προκειμένου να διαφυλαχθεί η φυσική δημιουργία. Είναι τούτο, εκτός των άλλων, και μια απαραίτητη προϋπόθεση, για να μπορέσουμε τόσο εμείς, όσο και τα παιδιά μας, να ζήσουμε στον πλανήτη, που η αγαθότητα του Θεού μας δώρισε για κατοικία μας.
Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης
† Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
-120x86.jpg)
