Τακτική «μαστιγίου και καρότου» εφαρμόζει ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος σχετικά με το θέμα της ανέγερσης ιερού ναού στον Δημόσιο Κήπο της πόλης.

Του Κώστα Νάνου

Ενώ όλα τα προηγούμενα δημοτικά συμβούλια, όπως και το Συμβούλιο Παρεκκλίσεων στο οποίο είχε προσφύγει, απέρριψαν το ενδεχόμενο ανέγερσης ιερού ναού στον Δημόσιο Κήπο, ο ίδιος σύμφωνα με πληροφορίες εμφανίζεται αποφασισμένος να θέσει εκ νέου θέμα.

Επιβεβαιώνοντας σχετικές πληροφορίες, ο δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος ανέφερε ότι αναμένει επιστολή του μητροπολίτη για το θέμα, το οποίο θα τεθεί στο δημοτικό συμβούλιο. Διευκρίνισε ότι η πρόταση του μητροπολίτη αφορά το 1/3 τη έκτασης του Δημόσιου Κήπου.

Για το υπόλοιπο τμήμα, όπως είπε, προχωρά η διαδικασία ανταλλαγής με κρατική γη. Με την πρόταση που επαναφέρει ο μητροπολίτης Πάφου, ουσιαστικά επιχειρεί, αφενός μεν να κτίσει ιερό ναό στον Δημόσιο Κήπο, και το τεμάχιο που θα παραμείνει ελεύθερο, για το οποίο συμφωνήθηκε να γίνει ανταλλαγή με ίσης αξίας κρατική γη, να είναι ουσιαστικά το προαύλιο του ναού.

Εκτός από τη διαδικασία ανταλλαγής που είναι σε εξέλιξη, παράλληλα η Μητρόπολη Πάφου με νομικά μέτρα που έχει λάβει εναντίον του δήμου και της Δημοκρατίας διεκδικεί και αποζημιώσεις ύψους περίπου 26 εκατ. ευρώ για τον μηδενικό συντελεστή δόμησης που επιβλήθηκε για το τεμάχιο του Δημόσιου Κήπου. Η υπόθεση αυτή είχε καταχωρισθεί το 2014 μετά την απόρριψη της ένστασης από το Συμβούλιο Παρεκκλίσεων στο οποίο η Μητρόπολη είχε αιτηθεί την ανέγερση ναού εντός του Δημόσιου Κήπου.

Οι αποφάσεις για την επιβολή συντελεστή δόμησης 1% είχαν ληφθεί το 1981 και επιβεβαιώθηκαν το 1990 με την εκπόνηση του τοπικού σχεδίου. Βάσει τον εκτιμήσεων που έγιναν το 1990, με τον συντελεστή δόμησης 160% που υπήρχε, η αξία είχε υπολογιστεί σε 5.730.000 ευρώ.

Διεκδικεί αποζημιώσεις εκατομμυρίων

Το θέμα του Δημόσιου Κήπου συζητείται από το 1998, χωρίς μέχρι τώρα να βρεθεί λύση, με αποτέλεσμα το πιο κεντρικό σημείο της πόλης να παραμένει αναξιοποίητο. Έγγραφα που κατέχει ο Δήμος Πάφου και κατατέθηκαν στο δικαστήριο αποδεικνύουν ότι το 1945 ο δήμος αγόρασε από τη Μητρόπολη τον Δημόσιο Κήπο όπως ήταν εγγεγραμμένος στο Κτηματολόγιο, όμως δέκα χρόνια αργότερα και υπό τον φόβο ότι μπορεί να είχαν αξιώσεις και οι Τουρκοκύπριοι, τον επέστρεψε στην Εκκλησία.

Η ιστορία του Δημόσιου Κήπου αρχίζει από το 1908 που ενοικιάστηκε στον Δήμο Πάφου, ο οποίος τον κατείχε μέχρι το 1945. Τότε ο κήπος πουλήθηκε στον Δήμο Πάφου με τη μέθοδο της ενοικιαγοράς έναντι τιμήματος με δόσεις. Το ποσόν είχε καθοριστεί στις 1.980 λίρες. Στη συμφωνία πώλησης που είχε συνταχθεί στην αγγλική γλώσσα περιλαμβάνονταν και πρόνοιες για τον τρόπο αποπληρωμής του Δημόσιου Κήπου.

Παρότι τα στοιχεία που υπάρχουν δεν είναι σαφή, φαίνεται πως μέχρι το 1955 ο δήμος κατέβαλε το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που προέβλεπε η συμφωνία. Συνολικά φαίνεται πως καταβλήθηκαν 1.007 λίρες. Υπό τον φόβο ότι μελλοντικά ίσως να αποκτούσαν δικαιώματα και οι Τουρκοκύπριοι που εκπροσωπούνταν στο δημοτικό συμβούλιο το 1955, συμφωνήθηκε να επιστραφεί ο Δημόσιος Κήπος στη Μητρόπολη και να ακυρωθεί η προηγούμενη συμφωνία.

Στη νέα συμφωνία προβλεπόταν η παραχώρηση των δύο από τα 6 τεμάχια του Δημόσιου Κήπου στον δήμο. Άλλα δύο επίσης θα ενοικιάζονταν στον δήμο για περίοδο 50 ετών έναντι συμβολικού ενοικίου. Η ιδιοκτησία της Μητρόπολης στον Δημόσιο Κήπο δεν αμφισβητήθηκε ουσιαστικά, πλην όμως μέχρι τώρα κρίθηκε ότι ο χώρος δεν ενδείκνυται για την ανέγερση ναού.