Tου Κων. Φράγκου
Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν τα ιστορικά προβλήματα. Ίσως να καταρρεύσουν ακόμη και στην περίπτωση που βρεθούν στην ανάγκη να διεξάγουν πόλεμο.
Το παραπάνω σχόλιο του κορυφαίου Έλληνα φιλοσόφου ερευνητή Π. Κονδύλη (+) εμπεριέχεται στο βιβλίο του Θεωρία Πολέμου (1995), υπήρξε συγκλονιστικά προφητικό.
Επαληθεύτηκε μετά από ένα χρόνο! Αυτές οι μετριότητες κλπ που περιγράφονται είναι, ακριβώς μία ρεαλιστική εικόνα αυτών των Ηγετών, που αντιμετώπισαν το δράμα των Υμίων. Κατέρρευσαν, κυριολεκτικά, όταν βρέθηκαν στην ανάγκη όχι ν’ αντιμετωπίσουν ένα πόλεμο αλλά μία απλή κρίση της 30.01.96 οπότε μας οδήγησαν σε έναν εξευτελισμό που κανένα απ’ αυτούς δεν ‘άγγιξε.
• Ουδείς εξ αυτών τιμωρήθηκε και το χειρότερο, συνέχισαν, απτόητοι, ανεύθυνοι, ασυνείδητοι και υποκλινόμενοι να κυβερνούν και να καταστρέφουν τη Χώρα.
Μια μικρή αναδρομή
Μη παιδί (δίδεις) μάχαιραν και πλούτον
μηδε ανδρί και γυναικί απαίδευτον, δύναμιν
Πλούταρχος
ΕΝΑΣ, ΜΕ ΑΚΡΑΙΑ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, αν έβλεπε το τι επακολούθησε από τον Ιανουάριο του 1996, θα ισχυριζόταν ότι το φιάσκο της Ύμιας σκηνοθετήθηκε για να γίνει η εφόρμηση, η εισβολή των τρωκτικών κατά της Άμυνας και του Δημόσιου Ταμείου.
Ας δούμε όμως τις λεπτομέρειες της εθνικής αυτής καταισχύνης:
Η αποτυχία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ξανάφερε το 1993 το ΠΑΣΟΚ στην Εξουσία, η οποία δυστυχώς, δεν άργησε να περιέλθει στον πλήρη έλεγχο μιας ομάδας υπό την κ. Δήμητρα Λιάνη λόγω της γνωστής αδυναμίας του αείμνηστου Α. Παπανδρέου. Σημειώνω ότι μέλη της παραπάνω ομάδας, (όπως η κ. Λούκα Κατσέλη, η μετέπειτα εμπνεύστρια της προεκλογικής ρητορείας του Γιωργάκη “Λεφτά υπάρχουν” ο κ. Μιχάλης Καρχιμάκης και μερικές φιλενάδες από την Ολυμπιακή, καφετζούδες και ξεματιάστρες) δυστυχώς, πρωταγωνιστούν ακόμη και σήμερα στον δημόσιο βίο, ενώ έπρεπε για λόγους στοιχειώδους ευαισθησίας να έχουν αποσυρθεί. Έτσι άρχισε μια περίοδος νοσηρότητας, η οποία με τον καιρό εξελίχθηκε σε πλήρη παρακμή, ορατή και ψηλαφητή από μέσα και απέξω.
Η οσμή της σήψης έφθανε στην γειτονική Τουρκία, ακόμη και στις ΗΠΑ. Ουδέποτε στην πρόσφατη Ιστορία της η Ελλάδα βρισκόταν σε τέτοιο τραγικό επίπεδο ακυβερνησίας και φαυλότητας, θα λέγαμε αν δεν βλέπαμε παρόμοιες αθλιότητες αργότερα.
Η Ύμια έχει για το Ελληνικό αμυντικό πρόβλημα καταλυτική σημασία, γιατί από εκεί, έντεχνα, άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι των Τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο. Το βλέπουμε σήμερα με την κατάργηση των θαλασσίων συνόρων, τις γκρίζες ζώνες, τις καθημερινές απειλές, την ενδοτικότητα μας σε όλες τις τουρκικές απαιτήσεις, τον πολλαπλασιασμό παραβάσεων, παραβιάσεων.
Έχουμε, λοιπόν, έναν Πρωθυπουργό άρρωστο να διορίζει ως ΥΕΘΑ τον κ. Αρσένη (που το πέρασμα του από το ΥΠΕΘΟ ήταν καταστροφικό) του οποίου η θητεία άρχισε με ένα μικρό πραξικόπημα μιας ομάδας πασοκογενών Αξιωματικών που απεσιωπήθη, αντί να παταχθεί, με συγκατάθεση φαίνεται της Ν.Δ., για να μην εξευτελιστούμε διεθνώς. Το ΝΑΤΟ όμως και φυσικά η Τουρκία ενημερώθηκαν πλήρως. Μόνον ο ελληνικός Λαός έμεινε για άλλη μία φορά στο σκοτάδι. Στη συνέχεια με κομματικά και νεποτικά κριτήρια, πόρρω απέχοντα της αξιοκρατίας, επεβλήθησαν αμφιλεγόμενα κομματικά πρόσωπα στις καίριες θέσεις των Ε.Δ. Νέος Α/ΓΕΕΘΑ ο Ναύαρχος κ. Λυμπέρης, καλός αξιωματικός αλλά στο Κόμμα αναπληρωματικό μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ και πρώην περιφερειάρχης.
Το όργιο κρίσεων-τοποθετήσεων που επακολούθησε, έκανε τα απαράδεκτα εγκλήματα της Ν.Δ. το 1990 στο Στράτευμα, απλά πλημμελήματα. Ξεχαρβαλώθηκαν τα πάντα. Η αξιοπιστία των ηγητόρων είχε κλονισθεί, η αξιοκρατία πήγε για μια ακόμα φορά περίπατο, το φρόνημα και η μαχητικότητα του Στρατεύματος κατολίσθησε.
Ποιος τα λογάριαζε αυτά;
Η τριετία 1993-96 κύλησε εντελώς άπρακτη. Ο Υπουργός σπανίως δεχόταν τους Αρχηγούς Επιτελείων, πάγωσαν οι εξοπλισμοί, ουδέποτε συγκλήθηκε το ΚΥΣΕΑ, η μαχητικότητα και το φρόνημα των Ε.Δ. ήταν μακράν του παραδεκτού. Αυτό το «υπέροχο» κλίμα στις Ε.Δ. ήταν γνωστό παντού. Η Ύμια δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Είχε σχεδιαστεί και τα επεισόδια εξελίχθηκαν βάσει επιτελικού σχεδίου.
Ο τότε ΥΦΕΘΑ κ. Κουρής, πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, γράφει στο βιβλίο του Ελλάδα-Τουρκία (σελ. 436): «Η Κυβέρνηση δεν είχε την απαιτούμενη ψυχική συνοχή… Δεν υπήρχε σοβαρός πολιτικός έλεγχος και συντονισμός της κρίσης από τα πρώτα στάδια της…» Υπενθυμίζουμε ότι η κρίση άρχισε 26/12/95, όταν το Τουρκικό εμπορικό ΦΙΓΚΕΝ ΑΚΑΤ «προσήραξε» στην Ύμια.
Το ΥΕΘΑ ενημερώθηκε στις 10/01/96 και, όπως λέγεται ουδεμία σύσκεψη συγκάλεσε ο κ. Αρσένης, δεν προβληματίσθηκε. Το ίδιο έκανε και το ΥΠΕΞ που είχε άμεση γνώση των γεγονότων.
Στα ντοκουμέντα αυτά θα προσθέσουμε τα όσα ο Νέστορας του ΠΑΣΟΚ, αείμνηστος πρώην ΥΕΘΑ Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, αναφέρει στο βιβλίο του Κρίσιμα Χρόνια (σελ. 416):
«Η Ελλάδα ήταν (Ιαν. 1996) για μακρύ χρονικό διάστημα χωρίς Πρωθυπουργό. Το τουρκικό κατεστημένο, θέλοντας να εκτονώσει την εσωτερική πολιτική του κρίση, σχεδίασε την ενέργεια, εκμεταλλευόμενο την κατάσταση που υπήρχε στη Ελλάδα. Η ενέργεια έγινε βάσει σχεδίου. (Σ.Σ. των Τούρκων μόνο;)
Η Ελλάδα με τις ασυντόνιστες ενέργειες της εγκλωβίστηκε. Δεν υπήρχε συγκεκριμένη πολιτική γραμμή από ελληνικής πλευράς.
Ουδείς συντονισμός υπήρξε μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας!». Κανένας δεν ενδιαφέρονταν για το θέμα. Όλοι είχαν στραφεί στη διαδοχή του Μεγάλου Ασθενούς. Εμάχοντο για τον θώκο!
Οι λοιπές λεπτομέρειες είναι γνωστές. Η ασθενής και παντελώς ανεπαρκής Κυβέρνηση δέχθηκε την, επιβληθείσα λύση. Χολμπρουγκ.
Αμέσως μετά το φιάσκο ο κ. Σημίτης παρουσιάζεται στη Βουλή πελιδνός, χλωμός και τρέμων δηλώνοντας ότι διαπιστώθηκε “έλλειμμα δυνάμεως” . Ταυτόχρονα ευχαρίστησε τους Αμερικάνους για την σωτήρια επέμβαση τους!
Από εκείνη τη στιγμή ο νέος Πρωθυπουργός αυτοσυστήθηκε ως ολίγος και ανεπαρκής.
Το έλλειμμα δυνάμεως σήμαινε μεγάλη ευθύνη όχι μόνο της πολιτικοστρατιωτικής Ηγεσία του ΥΕΘΑ αλλά και της προηγούμενης Κυβέρνησης.
Επιβαλλόμενη άμεση κίνηση ήταν η αντικατάσταση, Υπουργού Υφυπουργού, Επιτελαρχών και παραπομπή τους σε Εφέτη – ανακριτή. Παράλληλη διεξαγωγή έρευνας για τις ευθύνες της Μιμικοκυβέρνησης, ίδια των “αρμοδίων” Υπουργών που λόγω αδιαφορίας ή ανικανότητας παρ’ ολίγο να οδηγήσουν την Χώρα σε Αρμαγεδδώνα.
Ο “μεγαλοπρεπής” κ. Αρσένης παρέμεινε στο θώκο του “για να ολοκληρώσει το έργο του” όπως φιλάρεσκα δήλωσε ο ίδιος. Οι Επιτελάρχες ουδόλως ενοχλήθηκαν πλην Αρχιστράτηγου που παραιτήθηκε μετά από άγριους και γελοίους καυγάδες με τον κ. Θ. Πάγκαλο.
Το “ευχαριστώ” Σημίτη στους Αμερικάνους δεν σταμάτησε εκεί. Ολοκληρώθηκε με την υπογραφή της κατάπτυστης και προδοτικής συμφωνίας της Μαδρίτης (1998, Σημίτης, Πάγκαλος, Ντεμιρέλ, Γιλμάζ υπό το άγρυπνο βλέμμα της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ κ. Ολμπραϊτ) με την οποία αναγνωρίζονταν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. Ουδείς διαμαρτυρήθηκε τότε. Ούτε η ΝΔ. Ντροπή σε όλους.
Ο κ. Σημίτης ήταν πλέον περιώνυμος Πρωθυπουργός αλλά με το άκουσμα του ονόματος του κ. Άκη Τσοχατζόπουλου ετρέπετο σε άτακτη φυγή.
Τον φοβόταν μήπως τον ανατρέψει! Και, τελικά, του τα έδωσε όλα! Δανειζόταν μανιωδώς για να χρηματοδοτεί τους ακόρεστους υπουργούς, προμηθευτές και Βαρώνους, ιδιαίτερα τα ανεξέλεγκτα και υπερκοστολογημένα εξοπλιστικά προγράμματα Ακοσμπόκων και μετέπειτα Παπαντωνίου. Θα μπορούσα να γράψω τουλάχιστον δέκα (10) σελίδες με κριτικά σχόλια επωνύμων για τον βίο και την πολιτεία του περιορίζομαι να σας παρουσιάσω μόνο ένα, από το alter ego του κ. Θ. Τσουκάτο “Ήταν φοβικός, στρουθοκάμηλος. Επηρεαζόταν από τα τηλεφωνήματα των βαρώνων, των καναλαρχών, από τα δημοσιεύματα.
Τα χρήματα που έδιναν στο κόμμα οι των εξωτερικών (Siemens, kr. maffei κα) ήταν ελάχιστα μ’ αυτά που έδιναν οι επιχειρηματίες εσωτερικού. Όλα τα ήξερε ο Σημίτης. (Crash, Μαρτ’ 11)”
Τελικά τα Ύμια έδωσαν ακόμη μία ώθηση στην διαφθορά ώστε να εκτιναχτεί στα ύψη ενώ ταυτόχρονα αντί να αποτελέσουν αφορμή συναίνεσης, από κομματικοποίησης του Στρατεύματος εφαρμογή αξιοκρατίας, λελογισμένους εξοπλισμούς έδωσαν το σύνθημα στους απάτριδες, ασυνείδητους και φαύλους πολιτικούς, να επιδοθούν ακόμη σε χειρότερες υπερβάσεις και ρεμούλες.
Και σήμερα;
Μετά το φιάσκο της Ύμιας τρώθηκε το κύρος της Χώρας και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι οικτροί διάδοχοι του Σημίτη εξευτέλισαν τη Χώρα ακόμη περισσότερο: Συγκάλυψαν τα ανομήματα του και αποδέχθηκαν την μείωση της εθνικής της κυριαρχίας! ( Κυβερνήσεις Παπανδρέου – Παπαδήμα – Σαμαρά).
Ορθώς ο διακεκριμένος πνευματικός άνθρωπος και αρθρογράφος καθηγητής κ. Χρ. Γιανναράς πρότεινε μια Ελληνική Νυρεμβέργη για τις Κυβερνήσεις, κυρίως, από 1996 και εντεύθεν (Καθ. 1/09/12).
Απευθύνω το παρακάτω ερώτημα όχι μόνο σε Ανώτατους Αξιωματικούς και των τριών Κλάδων, (γιατί αυτοί θυμούνται καλύτερα τα γεγονότα) αλλά σε όλους τους πολίτες και τους καλώ να προβληματιστούν:
• Ποια η σχέση διαθεσιμότητας μέσων το 1997 με τη σημερινή; π.χ. από τα 160 μαχητικά F-16, πόσα πετάνε;
• Είναι ευχαριστημένοι με την Εθνική Κυριαρχία, με την ατιμωρησία, την αξιοκρατική κρίση, το ηθικό και φρόνημα των στελεχών;
Όχι δε θα τους ρωτήσω για την δολοφονία των ονείρων των νέων, την ανεργία, την υπογεννητικότητα, τη μετατροπή των Ελλήνων σε νεόπτωχους, τη φοροδιαφυγή. Θα κλείσω όμως στα περί Ύμιας, με απόσπασμα άρθρου του κ. Αλέξη Παπαχελά (Κ. 18/09/11) «Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας είναι το γεγονός ότι ανθρωπάκια, πολύ μικρά ανθρωπάκια, βρέθηκαν σε κρίσιμες θέσεις ευθύνης στην Ελληνική κοινωνία (σ.σ. δηλ. οι υπομετριότητες κ.λπ.).
Μετριότατοι δικηγορίσκοι, άλλοι μηδέποτε εργασθέντες βρέθηκαν σε Υπουργικές Καρέκλες. Το μόνο που ενδιέφερε ήταν να διορίζουν κανένα δικό τους, να τα έχουν καλά με τους συνδικαλιστές, να προσεύχονται μη τους τύχει καμία στραβή (σ.σ. και ν’ αρπάζουν ό,τι μπορούν, προσθέτω κ.Παπαχελά).
Τα ανθρωπάκια βρέθηκαν σε ανώτατες θέσεις όμως και στο Στρατό, στην καρδιά δηλαδή του Κράτους, όπου, θεωρητικά, δε χωράνε εκπτώσεις. Θυμάμαι ακόμη και ανατριχιάζω ένα Ανώτατο Αξιωματικό του Στρατού που έπαιξε κάποιο ρόλο στα Ύμια να τρέχει και να μου λέει: « Και εγώ δε ξέρω πότε έφθασα στην θέση που είχα τότε, αλλά καλά να είναι το ΠΑΣΟΚ…»
Τα ανθρωπάκια αυτά δεν νοιώθουν ότι είναι τόσο μικροί σε σχέση με τις προσδοκίες των θεσμών που υπηρετούν… Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι πως όταν έρχονται τα δύσκολα, καταρρέουν… Τους είναι αδύνατο να πάρουν μία απόφαση με κόστος και να κάνουν αυτό που απαιτεί η θέση τους…».
Για παράδειγμα, να βάλετε στη σειρά τους πρωταγωνιστές του φιάσκου (εν τη γενέσει του κατά την Μιμικοκρατία, και εν τη εξέλιξει του επί ΣημιτόπαγκαλοΑρσένηδων) και προσθέσετε και μερικούς στρατιωτικούς, τότε θα δείτε πώς ανταποκρίθηκαν πλήρως στην περιγραφή του κ. Παπαχελά.
Υ.Γ.
1. Ο αφορισμός Κονδύλη εξακολουθεί να ισχύει, περισσότερα, σήμερα αναμφισβήτητα.
2. Καλείται η νέα Ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας να δει τα προβλήματα κατάματα και να δώσει άμεσες λύσεις. Δεν πρέπει να χαθεί ούτε μία ημέρα.
Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ε.α. Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων
Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά
