Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΖΩΗ: Πρόσφατα, καλοί μου φίλοι, δημοσιεύτηκε στό «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» μία έρευνα τής γνωστής εταιρείας δημοσκοπήσεων «ΚΑΠΑ RESEARCH» μέ τίτλο «Η ταυτότητα τής Νέας Γενιάς».
Τή νέα γενιά η εταιρεία αυτή, τήν χώρισε σέ δύο κατηγορίες. Τήν αποκαλούμενη «γενιά Υ» πού είναι οι ηλικίες 25 39 ετών καί τήν αποκαλούμενη «γενιά Ζ» πού είναι οι ηλικίες 17 24 ετών. Δηλαδή πρόκειται γιά τούς νέους 17 39 ετών πού γεννήθηκαν στήν εποχή τού διαδικτύου καί τής παγκοσμιοποίησης, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
Η έρευνα αυτή έδειξε πολλά καί σημαντικά πράγματα. Θά σταθούμε, πρός τό παρόν, μονάχα σέ ό,τι έχει νά κάνει μέ τήν Πίστη. Τό συμπέρασμα τού διευθυντή ερευνών τής εταιρείας, έχει ως εξής (όπως δημοσιεύτηκε στήν πιό πάνω εφημερίδα τής 16.05.2021):
«Η σχέση τών νέων μέ τήν Εκκλησία φαίνεται νά περνά κρίση αμφισβήτησης. Τό 83% δηλώνει λίγο καί καθόλου ικανοποιημένο από τή δραστηριότητα τής Εκκλησίας τής Ελλάδος τά τελευταία χρόνια. Δηλώνει, επίσης, ξένο πρός τά θεία καί τό τελετουργικό τής Εκκλησίας, μέ εξαίρεση τίς μεγάλες γιορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα) καί τά μυστήρια εκείνα (γάμοι, βαπτίσεις) πού έχουν καί κοινωνική διάσταση».
Επί τού συμπεράσματος αυτές οι παρατηρήσεις, στίς οποίες θά μπορούσαμε νά προβούμε είναι οι εξής:
Πρώτη παρατήρηση. Χωρίς νά θέλουμε νά συνηγορήσουμε υπέρ τής Εκκλησίας μας, θέτουμε τό απλό αυτό ερώτημα: Άραγε η νέα γενιά, τήν γνωρίζει τή δραστηριότητα τής Εκκλησίας; Γιά παράδει-γμα γνωρίζει τή φιλανθρωπική της δράση, τήν ποικιλόμορφη συμπαράστασή της στόν χειμαζόμενο σύγχρονο άνθρωπο, τό καθημερινό πρόγραμμα τών ακολουθιών της κ.λπ; Ταπεινά εκτιμούμε πώς όχι! Βλέπετε η Εκκλησία ελάχιστα προβάλλει τό έργο της καί μάλιστα στά μέσα ενημέρωσης (ιδίως δέ στά προσφιλή τής νέας γενιάς), οπότε επ αυτού κάτι πρέπει νά κάνει, στό βαθμό πού πρέπει νά τό κάνει καί σύμφωνα βέβαια μέ τίς αρχές καί τούς κανόνες της.
Δεύτερη παρατήρηση. Είναι αλήθεια ότι η Εκκλησία μας, είτε Ενορία είναι είτε Μητρόπολη, είναι ανάγκη νά κάνει βήματα καί μάλιστα συνεχή καί αδιάκοπα πρός τούς νέους. Τό παράδειγμα τού Χριστού είναι επ αυτού μοναδικό. Εκείνου τού Καλού Ποιμένα, πού άφησε τά 99 του πρόβατα γιά χάριν τού ενός (1), εκείνου πού χάθηκε στίς ερημιές τού κόσμου.
Τρίτη παρατήρηση. Όμως αυτό δέν απαλλάσσει τών ευθυνών τους καί τούς νέους, όπως καί όλων μας ασφαλώς. Γιατί, όπως άν θέλει κάποιος νά βρεί κάτι (ό,τιδήποτε είναι αυτό) τό βρίσκει καί πολύ εύκολα μάλιστα σήμερα, ιδίως δέ στά άφθονα καί όλο εξελισσόμενα ηλεκτρονικά μέσα, τό ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Άραγε ενδιαφερθήκαμε νά μάθουμε τί ακριβώς γίνεται στήν ενορία μας καί ανάλογα νά συμμετάσχουμε σ αυτό; Γιατί, όπως καί νά τό κάνουμε, ειδικά εκείνο τό χαμένο πρόβατο πού έσωσε ο Χριστός, δέν μπορεί, όλο καί κάποια κραυγή αγωνίας θά έβγαλε εκεί στίς ερημιές καί τά βουνά πού είχε βρεθεί, δίνοντας τό κατάλληλο σήμα σ εκείνον πού ενδιαφέρθηκε γιά τή σωτηρία του. Δηλαδή έκανε κι αυτό κάτι γιά τόν εαυτό του!
Τέταρτη παρατήρηση. Τό καλό είναι ότι, όπως φαίνεται απ τήν έρευνα, αλλά καί απ τό πιό πάνω σύντομα συμπέρασμά της επί τού θέματός μας, οι νέοι δέν λένε πουθενά ότι δέν πιστεύουν στόν Θεό, αλλά εκείνο πού διατυπώνουν είναι ότι αισθάνονται ξένοι πρός τά θεία. Καί αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, ξέρετε. Γιατί αφού είναι θετικά διακείμενοι μέ τήν Ορθόδοξη Πίστη, εκείνο πού λείπει είναι τό επόμενο βήμα, δηλαδή τό νά ακολουθήσουν τά τής Πίστης μας αυτής. Καί αυτό, όπως προκύπτει καί απ τά προηγούμενα, είναι ευθύνη ασφαλώς καί τών δύο πλευρών. Δηλαδή καί τής Εκκλησίας μας καί τών νέων μας.
Πέμπτη παρατήρηση. Αλλά προκαλεί εντύπωση καί τό εξής γεγονός. Οι νέοι δηλώνουν ξένοι πρός τά θεία καί τό τελετουργικό τής Εκκλησίας, μέ εξαίρεση όμως τίς μεγάλες εορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα). Απ αυτό προκύπτει καθαρά ότι οι νέοι μας εκκλησιάζονται μόνο τίς μεγάλες αυτές εορτές, γι αυτό καί αισθάνονται τότε, οικείοι θά λέγαμε, καί μέ τά θεία, αλλά καί μέ τό τελετουργικό της. Επομένως δέν χρειάζεται «εκσυγχρονισμός» τού τελετουργικού, όπως δέν χρειάζεται καί επί τών «θείων», αλλά τό νά μή είμαστε Χριστιανοί μόνο τών μεγάλων εορτών. Άν όλοι κάνουμε ένα βήμα, δηλαδή τού νά είμαστε Χριστιανοί τών Κυριακών κατ αρχήν, όλων τών Κυριακών, τότε θά δούμε αμέσως τό θαύμα νά γίνεται μέσα μας. Δηλαδή τό νά τά νοιώθουμε καί νά τά καταλαβαίνουμε όλα, όλο καί πιό πολύ. Κατ ουσίαν, λοιπόν, όλα εξαρτώνται από μάς. Έτσι δέν είναι;
Έκτη παρατήρηση. Σέ επιβεβαίωση αυτού, έρχεται καί τό επόμενο τού συμπεράσματος τής έρευνας. Ότι δηλαδή εξαίρεση αυτού τού «ξένου πρός τά θεία», αλλά καί τού τελετουργικού τής Εκκλησίας, είναι καί τά μυστήρια εκείνα (γάμοι, βαπτίσεις) πού έχουν κοινωνική διάσταση. Καί συμβαίνει αυτό, γιατί κι εκεί συμμετέχουμε, έστω γιά λόγους κοινωνικούς. Ενώ τά άλλα μυστήρια, όπως τού ευχελαίου γιά παράδειγμα, πού δέν έχουν κοινωνικές διαστάσεις καί συνεπώς δέν συμμετέχουν οι νέοι, πώς νά τά κατανοήσουν; Άρα είναι θέμα κυρίως δικής μας διάθεσης γιά συμμετοχή καί σέ αυτά. Τότε πράγματι όλα θά άλλαζαν μέσα μας.
Έβδομη παρατήρηση. Γιά ακόμη μεγαλύτερη επιβεβαίωση αυτών, θά μπορούσαμε νά αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Άς υποθέσουμε ότι κάποιος δέν παρακολουθεί τίποτα ή έστω παρακολουθεί ελάχιστα απ όσα συμβαίνουν στόν αθλητικό χώρο. Άν κάποια εταιρεία δημοσκοπήσεων ρωτούσε τή γνώμη του γιά τόν αθλητισμό, ανάλογες απαντήσεις δέν θά έδινε;
* * *
Επομένως, παιδιά, τούτο είναι απαραίτητο νά γίνει: Νά παύσουμε νά είμαστε Χριστιανοί τών μεγάλων εορτών τής Εκκλησίας μας, όπως καί τών μυστηρίων της εκείνων πού έχουν κοινωνικές διαστάσεις, καί νά γίνουμε Χριστιανοί τής Κυριακής. Άν γίνουμε Χριστιανοί τής Κυριακής, τότε θά γίνουμε καί Χριστιανοί όλων τών μυστηρίων της. Καί τότε ούτε τά θεία θά μάς είναι ξένα, ούτε δέ καί τό τελετουργικό τής Εκκλησίας μας. Πέραν τού ότι θά είμαστε ασφαλώς πιό ικανοποιημένοι καί από τήν όλη δραστηριότητά της.
Μή ξεχνάμε πώς όσοι έζησαν τά θαύματα καί τό όλο μεγαλείο τού Χριστού, δηλαδή τήν όλη δραστηριότητά Του επί τής γής, ήταν εκείνοι πού Τόν ακολουθούσαν καί Τού ζητούσαν νά τούς ελεήσει
Ορθόδοξος Τύπος
