Βεροίας Παντελεήμων: Ζούσε επί της γης ο Όσιος Παΐσιος, αλλά ζούσε ως πολίτης του ουρανού

Βεροίας Παντελεήμων: Την Δευτέρα 11 Ιουλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου και κήρυξε το θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μουτσιάλης.

Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ούτος διάγων επί γής ως εν ουρανώ επολιτεύετο», ακούσαμε προηγουμένως στό Δοξαστικό γιά τόν μεγάλο καί σύγχρονο όσιο, τόν όσιο Παΐσιο, τού οποίου τή μνήμη τιμά η Εκκλησία μας καί πανη­γυ­ρίζει ιδιαιτέρως η Ιερά αυτή Μονή.

Ζούσε επί γής ο όσιος Παΐσιος, αλλά ζούσε ως πολίτης τού ουρα­νού. Ζούσε στή γή, σέ ένα ταπεινό καί φτωχικό κελλί, καί όμως εκεί βίωνε όλη τήν αίγλη καί τή μακα­ριό­τητα πού θά απολαύσουν οι δί­καιοι στόν ουρανό. Καί γι’ αυτό είχε καί όλα τά θεία χαρίσματα πού έβλεπαν οι άνθρωποι, οι οποίοι τόν πλησίαζαν καί τόν συναναστρέ­φο­ντο. Γι’ αυτό καί είχε τό προορατι­κό καί τό διορατικό χάρισμα αλλά καί τό χάρισμα τών θαυμάτων. Γιατί στόν ουρανό, τού οποίου πο­λί­της υπήρξε από αυτήν τή γή, δέν υπάρχουν οι περιορισμοί καί τά εμπόδια τής υλικής φύσεως καί τής ανθρώπινης σάρκας, δέν υπάρχουν οι περιορισμοί τού τόπου καί τού χρόνου, αλλά μπορεί ο άνθρωπος, ο οποίος έχει φθάσει στό πνευματικό αυτό ύψος καί διαθέτει καθαρό νού καί καρδία, νά βλέπει καί νά γνω­ρί­ζει ό,τι ο χοϊκός άνθρωπος δέν είναι σέ θέση νά αντιληφθεί.

Πώς όμως τό κατόρθωσε νά πολι­τεύεται «ως εν ουρανώ» ο όσιος Παΐσιος «διάγων επί γής», καί πώς μπορούμε νά τό επιτύχουμε καί εμείς έστω καί κατ’ ελάχιστον;

Η απάντηση στό διπλό αυτό ερώ­τημα είναι απλή.

Ο Θεός έπλασε τόν άνθρωπο γιά νά ζεί στόν παράδεισο τής τρυφής, τόν οποίο δημιούργησε γιά χάρη του, μέ μία καί μόνη προϋπόθεση: νά υπακούει στήν εντολή του. Οι πρωτόπλαστοι όμως παρήκουσαν τήν εντολή του καί εκδιώχθηκαν, καί έτσι ζούμε όλοι πλέον στή γή.

Η αγάπη τού Θεού όμως δημιούρ­γη­σε διά τού Υιού του, τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έναν επίγειο παράδεισο, τήν Εκκλησία του, γιά νά ζούμε μέσα σέ αυτόν καί νά βοηθούμεθα νά πολιτευόμεθα «ως εν ουρανώ», ώστε νά κερδίσουμε τόν ουρανό, εκπληρώνοντας τήν προϋπόθεση τού Θεού, τήν υπακοή, μέσα από τήν υπακοή μας στήν Εκ­κλησία.

Αυτόν ακριβώς τόν δρόμο ακο­λού­θησε καί ο όσιος Παΐσιος, ο μέγας αυτός σύγχρονός μας άγιος, τόν οποίο τιμούμε. Καί είναι τόσο σύντομος ο δρόμος αυτός, γιά όποι­ον αποφασίσει νά τόν ακολου­θήσει μέ όλη του τήν ψυχή, ώστε δέν χρειάζεται νά απορούμε καί νά διερωτώμεθα πώς κατόρθωσε ο όσιος σέ νεαρή ήδη ηλικία νά λάβει τόση χάρη από τόν Θεό καί νά διαθέτει τόσα ουράνια χαρίσματα.

Ο Θεός δέν θέλει νά μάς ταλαι­πωρεί καί νά μάς παιδεύει μέ νη­στείες, μέ αγρυπνίες καί μέ στερή­σεις, θέλει μόνο τήν υπακοή μας, τήν υπακοή στήν Εκκλησία καί σέ εκείνους τούς οποίους έθεσε στήν Εκκλησία του, διότι ο Χριστός τούς θέτει «εις τύπον καί τόπον» του. Όλα τά υπόλοιπα, όσα καί άν κά­νουμε, δέν μάς ωφελούν καί δέν μάς βοη­θούν νά πολιτευόμεθα «ως εν ουρανώ», όπως ο όσιος Παΐσιος, εάν δέν τά συνδυάζουμε μέ τήν υπακοή μας στήν Εκκλησία.

Γι’ αυτό καί ο όσιος Παΐσιος όχι μόνο είχε διαρκές καί μόνιμο βίω­μά του τήν υπακοή στήν Εκκλησία καί τούς επισκόπους, άν καί ο ίδιος ήταν άγιος καί πολλοί ήταν οι κλη­ρικοί καί οι επίσκοποι πού τόν συμ­βουλευόταν, αλλά καί τόνιζε πάντο­τε στούς ανθρώπους, πού τόν ρωτούσαν, τήν αναγκαιότητα τής υπακοής στήν Εκκλησία καί μάλιστα συνιστούσε: «Νά προσέ­χου­με νά μήν δημιουργούμε θέμα­τα στήν Εκκλησία, ούτε νά μεγα­λο­ποιούμε τίς μικρές ανθρώπινες αταξίες πού γίνονται, γιά νά μήν δημιουργούμε μεγαλύτερο κακό καί χαίρεται ο πονηρός». Καί νά μήν ξεχνούμε, έλεγε, ο Επίσκοπος είναι ο εγγυητής τής ενότητος τής Εκκλησίας, γι’ αυτό καί είναι ανά­γκη νά ακούμε αυτόν καί μόνο. Καί όπως μέσα στήν οικογένεια τίποτε δέν επιτυγχάνεται χωρίς τήν υπα­κοή τών παιδιών πρός τούς γονείς καί τών συζύγων μεταξύ τους, έτσι καί μέσα στήν Εκκλησία τίποτε δέν μπορούμε νά επιτύχουμε χωρίς τήν υπακοή στόν Επίσκοπο.

Η Εκκλησία, έλεγε ο όσιος, είναι ένα κα­ράβι, καί μένεις σέ αυτό μόνο μέ τήν υπακοή. Άν αρχίσεις νά εξετά­ζεις καί νά κρίνεις αυτά πού λέει πρός όλους μας η Εκκλησία διά τών επισκόπων της, τότε, χωρίς νά τό καταλάβεις, φεύγεις από τό κα­ράβι καί επιβιβάζεσαι στή δική σου βάρκα, η οποία, καθώς είναι μικρή, είναι επικίνδυνο νά ανατραπεί καί νά βουλιάξει καί νά σέ οδηγήσει στήν απώλεια.

Αντίθετα, άν μέ τήν υπακοή στήν Εκκλησία παραμένεις μέσα στό κα­ράβι, μπορεί νά κουραστείς, νά νυστάξεις, νά κοιμηθείς, όμως αυ­τό θά σέ πάει απέναντι. Αρκεί νά μπείς καί νά παραμένεις.

Άς ακούσουμε, λοιπόν, καί εμείς απόψε τόν λόγο τού οσίου Παϊσίου, τόν οποίο ήρθαμε νά τιμήσουμε, καί άς μάθουμε νά κάνουμε υπα­κοή στήν Εκκλησία, όπως έκανε καί εκείνος. Γιατί δέν αρκεί μόνο νά σεμνυνώμεθα ότι αξιωθήκαμε νά γνωρίσουμε αυτόν τόν μεγάλο όσιο τής Εκκλησίας μας, χρειά­ζεται νά ακολουθούμε τίς συμβου­λές καί τίς υποθήκες του καί πολύ περισσότερο τό παράδειγμα τής ζω­ής του.

Ο Θεός μάς έδωσε σέ κάποιους από εμάς τήν ευλογία νά τόν γνω­ρίσουμε, νά μιλήσουμε μαζί του καί νά τόν ακούσουμε γιά τήν πνευματική μας ωφέλεια καί τή σωτηρία μας, διότι κατά τόν λόγο τού Κυρίου μας δέν θά σω­θούν οι λέγοντες «Κύριε, Κύριε», αλλά οι ποιούντες τό θέλημά του. Καί τό θέλημά του, αυτό τό οποίο αγίασε καί χαρίτωσε καί τόν τιμώ­μενο όσιο Παΐσιο, είναι η υπακοή στήν Εκκλησία, καί αυτήν άς αγω­νιζόμεθα νά τήν ζούμε καθημε­ρινά, πολιτευόμενοι καί εμείς από αυτή τή ζωή ως διάγοντες εν ου­ρανώ, όπως καί ο άγιος Παΐσιος, η χάρη καί η ευλογία τού οποίου εύχομαι ταπεινά νά μάς συνοδεύει όλους καί πρωτίστως τήν ιερά αυτή Αδελφότητα, πού τόν ευλαβείται ιδιαιτέρως.