Ιεροσολύμων Θεόφιλος: Το Πασχάλιο μήνυμα για το έτος 2019 εξέδωσε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’.

Μεταξύ άλλων στο μήνυμά του αναφέρει: » προσευχόμεθα ὑπέρ εἰρηνεύσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου καί δή τῆς ἀνειρηνεύτου Μέσης Ἀνατολῆς, ὑπέρ παύσεως τῶν σχισμάτων τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης καί χαιρετίζομεν τό εὐσεβές ποίμνιον Ἡμῶν ὅπου γῆς καί τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς καί εὐχόμεθα εἰς πάντας τήν χαράν, τήν δύναμιν, τήν ἐλπίδα καί τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ»

Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα:

«Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος, ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μάρκ. 16, 6).

Τόν χαρμόσυνον καί ἐλπιδοφόρον λόγον τοῦτον ἤκουσαν διά στόματος φαεσφόρου ἀγγέλου, καθημένου ἐπί τοῦ τάφου, αἱ μυροφόροι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἦλθον τήν πρωΐαν τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων, διά νά ἀλείψωσιν ἀρώμασι τόν Ἰησοῦν.

Οἱ ἀγγελικοί λόγοι ἐπεβεβαιώθησαν ἐκ τῆς θέας τοῦ κενοῦ μνημείου, ἐκ τῆς θέας τῶν «κειμένων ὀθονίων καί τοῦ σουδαρίου, οὐ μετά τῶν ὀθονίων κειμένου ἀλλά χωρίς ἐντετυλιγμένου εἰς ἕνα τόπον» (Ἰω. 20, 7). Πολλῷ πλέον ὅμως ἐπεσφραγίσθησαν ἐκ τῆς θέας αὐτοῦ τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός διά τοῦ Σταυροῦ ἦλθεν εἰς τόν ᾍδην καί ὁ ᾍδης οὐκ ἴσχυσεν Αὐτοῦ, οὐκ ἐκράτησεν Αὐτόν. Ὁ Κύριος κατελθών εἰς τόν ᾍδην, ἀπέσπασεν ἐξ ἐκείνου τούς ἀπ’ αἰώνων πεπεδημένους. Ἀνέσυρε αὐτούς ἐκ τῆς κολάσεως, «ἐπέστη βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ, εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τόν Παράδεισον». «Σταυρωθείς ὁ Κύριος ἐξ ἀσθενείας, ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 13, 4), ἀνέστη τῇ θεανθρωπίνει δυνάμει Αὐτοῦ καί ἐφάνη εἰς τάς μυροφόρους γυναῖκας καί εἰς τούς μύστας ἀποστόλους εἰς πλείστας ἐμφανείας. Ὤφθη αὐτοῖς εἰς τό ὑπερῷον τήν πρώτην καί τήν ὀγδόην ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν (Ἰω. 20, 19 & 26), εἰς τήν πορείαν πρός Ἐμμαούς (Λουκ. 24, 15), εἰς Ἱερουσαλήμ «εἰς τούς ἕνδεκα ἠθροισμένους καί τούς σύν αὐτοῖς» (Λουκ. 24, 33), «οὐχί ὡς πνεῦμα, ὅπερ σάρκα καί ὀστέα οὐκ ἔχει» (Λουκ. 24, 39), ἀλλά μετά τοῦ σώματος Αὐτοῦ τοῦ λελαμπρυσμένου καί δεδοξασμένου, «ἔχοντος τούς τύπους τῶν ἥλων εἰς τάς χεῖρας καί τούς πόδας» (Λουκ. 24, 40) «ζητῶν παρ’ αὐτῶν βρώσιμον καί λαμβάνων ἰχθύος ὀπτοῦ μέρους καί ἀπό μελισσίου κηρίου καί ἐσθίων ἐνώπιον αὐτῶν» (Λουκ. 24, 41-43).

«Παραστήσας ἑαυτόν ζῶντα ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα» (Πράξ. 1, 3),ἀνελήφθη ἐν δόξῃ ἀπό τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν εἰς τούς οὐρανούς, ἀπέστειλε παρά τοῦ Πατρός εἰς τούς συνηγμένους ἐν τῷ ὑπερῴῳ ἀποστόλους Παράκλητον ἄλλον, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας καί δι’ αὐτῶν ἐσαγήνευσε τήν Οἰκουμένην, ἐγκατέστησε καί ἔπηξεν ἐν τῷ κόσμῳ τήν Ἐκκλησίαν.

Τήν Ἐκκλησίαν ἄφησεν ὁ Κύριος μάρτυρα τῆς ἀληθείας Αὐτοῦ καί συνεχιστήν τοῦ ἔργου Αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι διδάσκει καί κηρύττει Αὐτόν Ἐνανθρωπήσαντα, Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα. Διδάσκει διά τοῦ λόγου καί πράττει διά τῶν ἔργων, ἁγιάζει διά τῶν Μυστηρίων. Μεταδίδει τήν Θείαν Χάριν, μεταμορφώνει τά ἤθη, τήν ζωήν καί τό «εἶναι» τῶν ἀνθρώπων. Γίνεται αὕτη παράδεισος καί οὐρανός, ὡς λέγει τό τροπάριον, «ἐν τῷ ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐπί τῆς γῆς ὄασις πηγῆς ὕδατος ζῶντος, ἀληθείας εἰρήνης, δικαιοσύνης, ἀδελφοσύνης, συνδιαλλαγῆς, ἀγαλλιάσεως καί χαρᾶς πεπληρωμένης. Αὕτη ἀποσοβεῖ πολέμους, διαλύει τήν διχόνοιαν καί ἑνώνει ἔθνη. Ἡ Ἐκκλησία, διατηρεῖ καί προστατεύει τό περιβάλλον καί τήν κτίσιν ὡς δημιουργίαν τοῦ Θεοῦ διά τήν κατοίκησιν τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ὡς Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐπιτελεῖ τό προσκυνηματικόν, ποιμαντικόν καί σωστικόν αὐτῆς ἔργον ἐπί τῶν θείων σκηνωμάτων, ἐπί τῶν τόπων τῶν ἁγιασθέντων διά τῆς χάριτος τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, Σταυρωθέντος καί ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐξ αὐτῶν καί δή ἐξ αὐτοῦ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐν τῇ προσφορᾷ τῆς ἀναιμάκτου θυσίας «κατά τήν σωτήριον καί φωταυγῆ νύκτα τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως» προσευχόμεθα ὑπέρ εἰρηνεύσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου καί δή τῆς ἀνειρηνεύτου Μέσης Ἀνατολῆς, ὑπέρ παύσεως τῶν σχισμάτων τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης καί χαιρετίζομεν τό εὐσεβές ποίμνιον Ἡμῶν ὅπου γῆς καί τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς καί εὐχόμεθα εἰς πάντας τήν χαράν, τήν δύναμιν, τήν ἐλπίδα καί τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.