Το φως της Μεταμορφώσεως στη ζωή μας

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

του Αρχιμ. Ειρηναίου Λαφτσή

Σήμερα σταματάμε την πορεία μας προς τη Γεσθημανή, καθώς η Εκκλησία μας διακόπτει τη σειρά των Παρακλήσεων για να τελέσουμε τον Εσπερινό της μεγάλης Δεσποτικής εορτής της Μεταμορφώσεως του Χριστού.

Όπως μας αναφέρουν οι Ευαγγελιστές στο Θαβώρ ο Χριστός «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών (Πέτρος, Ιάκωβος, Ιωάννης) και έλαμψεν το πρόσωπο αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως» (Ματθ. 17, 2). Και οι τρεις μαθητές Του «είδον την δόξαν αυτού» (Λουκ. 9, 28).

Όσο κι αν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε με τη σκέψη μας το μεγαλείο της Μεταμορφώσεως, είναι αδύνατο να το αντιληφθούμε. Σύμφωνα με τους ερμηνευτές, μόνο ένα μικρό μέρος της απείρου θείας δόξης εξέλαμψε κατά την Μεταμόρφωση. Το φως το οποίο είδαν οι μαθητές στο όρος Θαβώρ, υπήρχε και προ αυτού του γεγονότος ως φυσική λαμπρότητα της θεότητος του Χριστού. Άλλωστε δεν ήταν μόνο άνθρωπος, ήταν και Θεός. Μεταμορφούμενος ο Χριστός δεν προσέλαβε κάποιο επιπλέον στοιχείο το οποίο δεν είχε. Τα μάτια των μαθητών αξιώθηκαν να δουν το ένδοξο και άκτιστο φως της θεότητος του Ιησού. Προηγουμένως η Χάρις του Αγίου Πνεύματος δεν τους άφηνε να το δουν.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Λόγος υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων Α’) ομιλεί περί της ενδυναμώσεως των οφθαλμών της ψυχής με τη θεία Χάρη, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να δει το θαβώρειον φως, που είναι το φως της Βασιλείας του Θεού και το οποίο αποκτά αγωνιζόμενος μέσα στην Εκκλησία με την προσωπική του πνευματική εμπειρία ο κάθε χριστιανός.

Οι άγιοι Μακάριος ο Αιγύπτιος και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης αναφέρουν πως τα πνευματικά είναι ανέγγιχτα από τους πολλούς επειδή το Άγιο Πνεύμα έρχεται σε ψυχές πιστές και αγίες. Ο θησαυρός του φωτός αποκαλύπτεται μόνο σ’ εκείνον που έχει την υπομονή και τη θέληση να αγωνίζεται. Όλοι οι άνθρωποι που θα αγωνισθούν πνευματικά θα ενδυθούν με το θαβώρειο φως και σωματικά και ψυχικά. Αυτοί θα είναι όσοι για τον Χριστό αρνήθηκαν τα χρήματα, τη δόξα, την ηδονή των παθών, τον εαυτό τους, επειδή αισθάνθηκαν την επιθυμία να ζήσουν μόνο για τον Χριστό.

Το φως του Θαβώρ υπήρχε και θα υπάρχει πάντοτε, αλλά δεν μπορούν να το δουν όλοι, όπως δεν μπόρεσαν να το δουν και όλοι οι μαθητές. Ας θυμηθούμε όταν αυτό το φως εμφανίστηκε στο πρόσωπο του Μωυσή που πλημμυριζόταν από τη θεία Χάρη, αλλά δεν μπορούσαν να το δουν αυτοί που στρέφονταν προς αυτό με τα αισθητά μάτια.

Το φως αυτό της Μεταμορφώσεως, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, φαίνεται μόνο διά της προσευχής και της λατρείας του Θεού. Κι όταν το δει (ο άνθρωπος) δεν θα ενδιαφερθεί για τίποτε άλλο στη ζωή του. Αυτός που το βλέπει, δε μιλά. Αυτός που δεν το βλέπει, τυφλός πνευματικά, συνήθως προσπαθεί να το διακωμωδήσει. Ας θυμηθούμε τι γίνεται με την αφή του Αγίου Φωτός το Μεγάλο Σάββατο.

Αυτός ο λόγος περί του θαβωρείου φωτός στην εποχή μας έχει εξαιρετική σημασία. Αν ο σύγχρονος άνθρωπος αναζητά την αληθινή σχέση με το Θεό του, αν παλεύει να διώξει το σκοτάδι της ζωής του, αν ψάξει να ξεκουράσει την ψυχή του, αν επιθυμήσει να γλιτώσει από το άγχος του, τότε πρέπει να γνωρίζει πως αυτό θα το καταφέρει μόνο αν πλησιάσει και βιώσει τον Χριστό. Τότε μόνο ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί, όταν απλώσει το χέρι στο Χριστό για να τον ανεβάσει μαζί Του στο Θαβώρ. Αν γνωρίσουμε το Χριστό, τότε θα λάβουμε το δώρο της πνευματικής ζωής. Θα μεταμορφώσουμε τη ζωή και την κοινωνία μας και θα την πλημμυρίσουμε με το φως του Χριστού που λείπει σήμερα από τον κόσμο μας. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Γρηγορίου του Παλαμά: «Ο καινούριος εν Χριστώ άνθρωπος είναι φως και βλέπει δια του φωτός, κι όταν βλέπει τον εαυτό του βλέπει φως». Μοναδική ελπίδα στο σκοτάδι της υπάρξεώς μας είναι ο Χριστός και το φως που προσφέρει στη γη.