Ο Μακαριστός Γέροντας Καλλίνικος αγάπησε πολύ τον Πειραιά, τον λαό του και τα πνευματικά του παιδιά, καθοδηγώντας τα και στηρίζοντάς τα με κάθε τρόπο.Ένα από αυτά, ο Θεολόγος Κώστας Ζουρδός, αναφέρει σε συντομία τι ειπώθηκε στην τελευταία συνάντησή του με τον Μακαριστό Καλλίνικο, στο ιδιωτικό θεραπευτήριο του Πειραιά όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες.
Αξίζει να αφιερώσετε 3 λεπτά για να διαπιστώσετε και οι ίδιοι την αγάπη του πνευματικού πατρός μας Καλλινίκου για τον Πειραιά και τα παιδιά του Πειραιά!
του Κώστα Ζουρδού
Την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου με τον π. Συμεών Βενετσιάνο επισκεφθήκαμε τον Γέροντα Μητροπολίτη Πειραιώς στο ιδιωτικό θεραπευτήριο που νοσηλευόταν μετά από εγκεφαλικά επεισόδια που του είχαν δημιουργήσει μια ακαμψία στην δεξιά πλευρά. Εκεί στον 6ο όροφο αντίκρυζε όσο μπορούσε τον αγαπημένο του Πειραιά. Δίπλα του οι φύλακες άγγελοι της ζωής του, η Μοναχή Μελάνια, ο Γιάννης και ο π. Χριστοφόρος που μαζί με τον π. Καλλίνικο Γεωργακόπουλο έμειναν συνέχεια δίπλα του ακόμα και όταν ο Γέροντας ήταν στην εντατική και δεν μπορούσαν να του προσφέρουν τίποτα. Όταν μας είδε μας κάλεσε κοντά του και κρατούσε το χέρι μια το δικό μου και μια του π. Συμεών. Και τότε μετά την αναφορά μας ότι ξαναγύρισε πάλι έστω και έτσι στον αγαπημένο του Πειραιά και μάλιστα κοντά στην ημέρα της επετείου της ενθρόνισης του μας είπε τα συγκλονιστικά λόγια: «Είμαι έτοιμος να πάω κοντά στο Θεό. Το έργο μου το τελείωσα. Στεναχωριέμαι που ταλαιπωρώ τους ανθρώπους που με φροντίζουν.
Μέχρι πριν λίγους μήνες κήρυττα τον Θείο Λόγο, 70 χρόνια κηρύττω, και τώρα δεν μπορώ να κάνω τον Σταυρό μου. Είχα να έρθω στον Πειραιά από την στιγμή που παραιτήθηκα και ήρθα τώρα άρρωστος σε μια κλινική που εγώ εγκαινίασα. Και αντικρύζοντας από το παράθυρο στον Ναυτικό Όμιλο λέει στον π. Συμεών: «Θυμάσαι Συμεών εδώ τις εκδηλώσεις που κάναμε». Γράφοντας σχεδόν αδιάκοπα για τον Γέροντα από το 2008 (σε στιγμές μοναξιάς με μόνη στήριξη την αγάπη των αδελφών μας Πατέρων της Χρυσοπηγής) μου εξέφρασε – μου το είχε ξαναπεί- την τελευταία του επιθυμία όσον αφορά το πρόσωπο μου. «Μου διαβάζουν κατά καιρούς οι πατέρες όσα γράφεις για εμένα. Θα ήθελα ένα λεύκωμα με όλα όσα κάναμε στον Πειραιά»… Φύγαμε από το νοσοκομείο και το μυαλό μας ήταν στην γεμάτη αγάπη και πίστη στον Θεό φωνή του: «Είμαι έτοιμος να πάω κοντά στον Θεό»…Καλό Παράδεισο αγαπημένε μας σπουδαίε Γέροντα…
