Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Συχνά στην κοινωνική ζωή εμφανίζονται και εκπρόσωποι διαφόρων αξιωματούχων της πολιτικής, της τοπικής αυτοδιοίκησης, της Εκκλησίας κλπ., όταν εκείνοι κωλύονται, γιατί έχουν άλλες υποχρεώσεις που δεν μπορούν να αναβληθούν.
Οι εκπρόσωποι μεταφέρουν τους χαιρετισμούς και τις ευχές των απόντων αρμοδίων στους ανθρώπους που τους παρακολουθούν. Αυτή είναι η πάγια τακτική στη δημόσια διοίκηση και στις επίσημες εκδηλώσεις διαφόρων παραγόντων και συλλόγων.
Στο χώρο όμως της Ορθόδοξης Εκκλησίας υπάρχει μία εξαίρεση. Ο Χριστός είναι παρών «πάσας τας ημέρας» και ποτέ δεν χρειάζεται εκπρόσωπός του. Είναι διαβεβαίωση του ιδίου του Χριστού προς τους μαθητές του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν και να εφαρμόζουν στη ζωή τους όλα τα παραγγέλματα που σας έδωσα ως εντολές. Και ιδού, εγώ που έλαβα κάθε εξουσία, θα είμαι πάντα μαζί σας βοηθός και συμπαραστάτης σας, μέχρι να τελειώσει ο αιώνας αυτός, μέχρι δηλαδή τη συντέλεια του κόσμου. Αμήν».
Τη διαβεβαίωση αυτή του Χριστού την αμφισβητούν οι ετερόδοξοι και ιδιαίτερα ο αιρετικός Πάπας, ο οποίος χωρίς να πάρει καμιά εντολή εμφανίζεται ως βικάριος, δηλαδή αντιπρόσωπός του πάνω στη γη, που σημαίνει ότι όσα λέει είναι λόγια του Κυρίου, τα οποία δεν επιδέχονται κανενός λάθους. Έτσι ο Πάπας είναι αλάθητος! Αλλά γιατί να κάνουμε αναλυτικό λόγο, αφού έχουμε τη διαβεβαίωση του Χριστού ότι θα είναι πάντα μαζί μας, δεν θα απουσιάζει ποτέ και φυσικά δεν όρισε κάποιον άνθρωπο να τον εκπροσωπεί.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης αναρωτιέται: «γιατί θα πρέπει να μας χρειάζεται βικάριος; Είναι ποτέ δυνατόν ένας οιοσδήποτε αμαρτωλός άνθρωπος, όπως ο Πάπας να υποκλέψει τη θέση του Θεανθρώπου Χριστού; Όχι, βέβαια! Κανένας ποτέ και με κανένα τρόπο, δεν μπορεί να υποκλέψει τη θέση του Χριστού! Κανένας απολύτως δεν μπορεί να τον υποκαταστήσει!».
Οι αιρετικοί εύκολα διαστρέφουν την πραγματικότητα και εμφανίζουν το ιεραποστολικό έργο και τη διακονία ως εξουσία που τους δόθηκε άνωθεν. Αλλά για ποια εξουσία μιλάμε; Το κήρυγμα, η τέλεση των ιερών μυστηρίων και η διακονία προς τους αδελφούς είναι εξουσία; Και όμως ο Πάπας εμφανίζεται ως ο μοναδικός εκπρόσωπος του Χριστού στη γη και δίχως αυτόν δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα! Και όταν ο Πάπας είναι βαθύτατα αμαρτωλός, η όταν ζει και ο προκάτοχός του, ποιος και πως μπορεί να εκπροσωπήσει τον Σωτήρα Χριστό; Ποιος τον εκφράζει; Τόσο θράσος έχει ο Πάπας, που είναι το ψευδεπίγραφο της αλήθειας και απαιτεί την τυφλή υποταγή όλων των χριστιανών στην «αλάθητη» δικαιοδοσία του; Επιτέλους, πότε θα μετανοήσει ο αυτοδιορισμένος βικάριος του Χριστού και θα επιστρέψει στην Ορθοδοξία, που είναι η μοναδική Εκκλησία του Χριστού;
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
-250x180.jpg)
