π. Αυγουστίνος Καντιώτης: Δυστυχώς, δεν είμεθα εκείνοι που έπρεπε να είμεθα. Το ξέρουμε όλοι πως πρέπει να είμεθα. Και, επειδή δεν είμεθα, αναστενάζουμε. Και ο θρήνος της ψυχής είνε, διότι λείπει η αγιότης. Δεν είμεθα άγιοι.
Αυτή είνε η πικρία της ψυχής. Δεν έχουμε την αγιότητα. Αυτό το άγιον σήμερα λείπει. Είνε βαθιές οι ρίζες της αγιότητος.
Όχι ψευτοαγιωσύνη, όχι ψευτοευσεβισμός, αλλά ειλικρινή και άγια καρδιά να έχωμε. Και αν κάπου-κάπου πέφτουμε, και πάλι να σηκωνώμεθα. Και εάν χιλιάκις, λέει ο Χρυσόστομος, πέσης, χιλιάκις να σηκωθής. Ποτέ μην απελπιστής. Η αγάπη του Χριστού είνε ωκεανός απέραντος και ανεξάντλητος. «Μέγας ει, Κύριε»!
Αλλά δυστυχώς σήμερα οι Χριστιανοί είνε άοπλοι. Μας έχει αφοπλίσει ο διάβολος. Φανταστήτε ένα στρατό αφοπλισμένο! Οποία αδυναμία.
Χρειάζεται λοιπόν ψυχική θωράκισις. Όχι άοπλοι. Εις τα όπλα, στα ιερά όπλα! Κι όταν έχωμε τα όπλα αυτά, τις καθ’ ημών; – και ένας ακόμα, λέει η Αγία Γραφή, «εδίωξε χιλίους»! (Ιησ. Ναυή 23, 10 Δευτ. 32,30)
(Αποσπάσματα από το βιβλίο «Οι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» του Γέροντος π.Αυγουστίνου, Επισκόπου Φλωρίνης – ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ!)
