Ο Οικουμενικός Πατριάρχης για την φιλοπατρία των Αγιορειτών

Την ούτως ή άλλως αδιαμφισβήτητη φιλοπατρία των Αγιορειτών εξήρε ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόσο στην ομιλία του κατά την επίσημη υποδοχή όσο και σε αυτήν στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου.

Οι φράσεις του κ. Βαρθολομαίου είναι μεστές περιεχομένου και ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο όρος “φιλοπατρία” έχει…μαγαριστεί τόσο από ψευτοπροοδευτικούς όσο και από πατριδολάγνους…

Διαβάστε τι είπε: 

Ομιλία επίσημη υποδοχή

“Παραλλήλως, ο Αγιορείτης, παρά την αποταγήν της κοσμικής πατρίδος, διασώζει εις τα βάθη της καρδίας του πάντοτε το ευγενές αίσθημα της φιλοπατρίας, ήτις εξεδηλώθη εις τους αιώνας διά της διαφυλάξεως και περιφρουρήσεως των τιμαλφών του Ελληνικού Έθνους και των της Εκκλησίας κειμηλίων και θησαυρών, υπέρ ων συχνάκις και εκινδύνευσε. Κρατεί πάντοτε “εν εσπέρα και πρωΐ και μεσημβρία, εν ημέρα, νυκτί και πάση ώρα και εν παντί καιρώ” ανηρτημένας εις τον Αρχιερατικόν και συγχρόνως Ηγουμενικόν Θρόνον τας δύο σημαίας, του Δικεφάλου και της Γαλανολεύκου μετά του σημείου του Τιμίου Σταυρού, ενώ εν τω Ιερώ Συνθρόνω δεσπόζει η Θεία Μορφή της πυλωρού και σκέπης και προστάτιδός του Υπεραγίας Θεοτόκου.
Συγχρόνως, εν ημέραις δουλείας και φοβέρας –και όχι μόνον- διά της πνευματικής καλλιεργείας και αγιότητος φωτεινών Αγιορειτικών μορφών, ως ο φάρος των υποδούλων άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο γλυκύς εκ Νάξου διδάσκαλος όσιος Νικόδημος, έτι δε και διά της ενταύθα λειτουργούσης εκπαιδευτικής και πνευμα-τικής εστίας της Αθωνιάδος Σχολής, οι Αγιορείται συνέβαλον αποφασιστικώς εις την διάσωσιν των γραμμάτων και της παιδείας του ευσεβούς ημών Γένους, συνεργασθέντες μετά της τροφού και κιβωτού των παρ᾿ ημίν ελληνικών γραμμάτων Μητρός Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας.”

Ομιλία στο ναό του Πρωτάτου

“Αναδιφώντες εις τα πρακτικά των συζητήσεων των Αγιορειτών Πατέρων της εποχής εκείνης περί του πολιτικού μέλλοντος του Αγίου Όρους, συγκινούμεθα από τον παλμόν της ψυχής και την πνευματικήν ανάτασιν των θεικώ έρωτι αληθώς πτερουμένων απλοικών εκείνων μοναχών, οι οποίοι, διά του Ψηφίσματός των, διετράνωσαν την επιθυμίαν των όπως ο τόπος ούτος του Αγίου Όρους διατηρηθή ηνωμένος μετά του Ορθοδόξου Ελληνικού Κράτους και μη υπαχθή εις την αρμοδιότητα άλλων πολιτικών σχηματισμών, ως επεδίωκον οι τότε «ισχυροί της γης».
Διέβλεπον ότι η πολιτειακή υπαγωγή του Αγίου Όρους εις νεοφανείς πολιτικούς σχηματισμούς θα ενείχε κινδύνους συνεχών πολιτικών αμφισβητήσεων, αι οποίαι θα διετάρασσον  την ειρήνην και θα προεκάλουν διχοστασίας μεταξύ των μοναχών.”