Αρχιμ. Βασιλείου Ιβηρίτη (Γοντικάκη)
ΣχετικάΆρθρα
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΓΚΑΔΑ: Ήταν μία έκπληξι ο θάνατός του όπως και η ζωή του. Μία στιγμή, χωρίς προειδοποιητικά, ακούγεται ότι ο Μητροπολίτης Λαγκαδά εκοιμήθη.
Παραξενεύονται όλοι και αντιδρούν. Δεν πιστεύουν σ’ αυτό που ακούνε. Λένε, αυτός είναι γεμάτος ζωή. Δεν έχει σχέσι με τον θάνατο.
Περνά λίγη ώρα για να το χωνέψουν, ότι είναι αληθινή η πληροφορία. Αλλά αμέσως ανατέλλει φως.
Αυτός που με την παρουσία του γέμιζε τα πάντα με ζωή, τώρα με την αναχώρησί του σχολιάζεται από όλους με ευγνωμοσύνη. Λέει ο καθένας τα δικά του. Λέει πως τον γνώρισε και τι ευεργεσίες δέχθηκε.
Από όλα όσα ακούσθηκαν και εξακολουθούν να λέγωνται αυξάνει ένα πλήθος παρηγοριάς.
Αυτοί που από παλιά βοηθήθηκαν ποικιλοτρόπως από τον νέο τότε παπα-Γιάννη τώρα μιλούν.
Άλλοι λένε ότι κυριολεκτικά σαν ορφανούς τους ανέθρεψε και άλλοι ότι σαν ξένοι βρήκαν ανθρώπινη στοργή κοντά του.
Για άλλους ο τρόπος της ιερουργίας του κατά τη Θεία Λειτουργία και το κήρυγμά του ήταν αφορμή να ακολουθήσουν την ιερατική ζωή και διακονία.
Πολλοί σε δύσκολες στιγμές, με μπλεγμένες υποθέσεις, είχαν καταφύγει στον παπα-Γιάννη για να βρούν ανάπαυσι.
Άλλοι που σήκωναν σταυρούς δοκιμασιών με πνευματικά αδιέξοδα και οικονομικά βάρη, σώθηκαν από τον παπα-Γιάννη.
Αυτός εύρισκε λύσεις στα προβλήματα. Σήκωνε με προσωπική ευθύνη τις υποθέσεις και τακτοποιούσε τα θέματα.
Ήταν σταλμένος από τον Θεό για μια προσωπική και μεγάλη αποστολή. Αυτό αποτελούσε τη δύναμι που τον έτρεφε και την αμοιβή που τον κάλυπτε. Δεν χρειαζόταν καμμιά εξωτερική επιβράβευσι.
Ήταν τολμηρός για να συνδράμη σε δύσκολες στιγμές και ανίκανος να περιαυτολογήση για κατορθώματά του. Κουραζόταν για τον κόσμο και ξεχνούσε τον εαυτό του.
Πολλοί ιερωμένοι όλων των βαθμίδων, μέχρι και αρχιερείς που διακονούσαν στην Ελλάδα η στο εξωτερικό, του ανέφεραν τα προβλήματά τους.
Και εκείνος φυσιολογικά, σαν να τα γνώριζε όλα, είχε έτοιμες λύσεις.
Λίγα του ζητούσες και πολλά έπαιρνες. Διστακτικά ανέφερες το πρόβλημά σου και αυτός σαν να σε περίμενε, έτοιμος και ικανός για να σου συμπαρασταθή, να σε βοηθήση πνευματικά και να σε ενισχύση οικονομικά.
Αξιοποιούσε τις δυνατότητες που είχε και τις γνωριμίες που διέθετε για να σε ελευθερώση από τις δυσκολίες.
Σαν να ήταν ένα ολόκληρο επιτελείο που έλυνε προβλήματα και ένα γραφείο που εύρισκε εργασίες.
Α λλα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Αυτός άρχιζε από τον Χριστό και οδηγούσε στην εν Χριστώ ζωή και ελευθερία. Ήταν μία πολυσήμαντη ιερατική παρουσία.
Είχε ισχυρή και μεταλλική φωνή. Δεν είχε ανάγκη μικροφωνικών εγκαταστάσεων για συμπαράστασι.
Ουδέποτε έκανε κορόνες για να προβάλη την ικανότητά του, αλλά δάμαζε τη φωνή του και ρύθμιζε τα πάντα ώστε να ιερουργείται με ιεροπρέπεια το μυστήριο της θείας λατρείας και να ακούγεται με ευκρίνεια ο λόγος του Θεού.
Ήταν γνωστός και αγαπητός στο Άγιον Όρος. Πολλά μοναστήρια τον καλούσαν για να προστή στις αγρυπνίες των μεγάλων εορτών και πανηγύρεων.
Φεύγοντας μένει για πάντα ο λαμπρός ιερουργός και ο μεγαλόφωνος κήρυκας της σιωπής. Ήταν γεννημένος για μια συνεχή ιερουργία. Είχε προορισμό να κουράζεται και να αναπαύη τους άλλους.
Ο πολυάσχολος και υπεύθυνος για ατέλειωτες υποθέσεις είχε πάντοτε ελεύθερο χρόνο να ακούση τα προβλήματα του κάθε ανθρώπου, να τα κάνη δικά του και να βρη λύσι. Όλοι οι άγνωστοι και πονεμένοι ήταν δικοί του.
Και διερωτάται κανείς: που εύρισκε τη δύναμι και το κουράγιο να παίρνη όλες αυτές τις πρωτοβουλίες;
Πως είχε τόσους γνωστούς που ήταν έτοιμοι να τον βοηθήσουν μόλις κάτι ζητούσε;
Που εύρισκε την αντοχή και την έμπνευσι να λύνη τα προβλήματα τόσου κόσμου;
Πως είχε τα χρήματα να καλύπτη ατέλειωτες ανάγκες των φτωχών;
Πως μπορούσε αμέσως να συγχωρή τις άδικες και ανίερες επιθέσεις εναντίον του;
Που εύρισκε τόσους ανθρώπους έτοιμους να τους στείλη να βοηθήσουν σε αποστολές δύσκολες μέχρι στις πιο ακριτικές μητροπόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού;
Αυτό ήταν το φαινόμενο που λεγόταν παπα-Γιάννης Τασιάς και αργότερα Μητροπολίτης Λαγκαδά.
Κάποιοι εργαζόμενοι από παλιά στην Μητρόπολι Λαγκαδά, όταν τον είδαν ως νέο επίσκοπο στον τόπο τους να δουλεύη μ’ αυτό τον ρυθμό, να ανοίγη όλα τα θέματα και να λύνη τα προβλήματα, να συντηρή όλες τις παλαιές εικόνες και τις εκκλησίες, να κτίζη καινούργιες, να διοργανώνη όλη τη ζωή με μια προοπτική ανοιχτού μέλλοντος.
Έλεγαν αυτός δεν είναι για τόσο μικρή επαρχία. Όλα τα θέματα τα τελειώνει σε ελάχιστο χρόνο. Αυτός είναι άνθρωπος άλλου διαμετρήματος.
Και η διάγνωσι των απλών ανθρώπων φάνηκε ακριβής. Ο Αρχηγός της Εκκλησίας κάλεσε τον επίσκοπο Ιωάννη σε άλλη υψηλότερη θέσι και αποστολή.
Έφυγε απότομα και ανέτειλε μία έκπληξι που μας παρηγορεί και μας κρίνει. Εμείς πολλά λέμε και λίγα κάνομε. Τον εαυτό μας σκεφτόμαστε και για τον άλλον δεν έχομε χρόνο ούτε διάθεσι να κουραστούμε.
Νομίζαμε ότι τον γνωρίζαμε και απεδείχθη ότι τον αγνοούσαμε. Μας εντυπωσίαζε η δραστηριότητα της φιλανθρωπίας του. Και μας εκπλήττει ο πλούτος της καρδιάς του που τον κρατούσε στη ζωή και τον ενέπνεε.
Δεν ήταν απλώς ένας κοινωνικός λειτουργός αλλά ένας διάκονος Χριστού που φρόντιζε ολόκληρο τον άνθρωπο με τις υλικές του ανάγκες και τα πνευματικά του οράματα.
Συνεχίζεται το κήρυγμά του για τη θυσία της αγάπης και την αξία της σιωπής. Τα αληθινά μένουν αιωνίως. Τα ψεύτικα είναι ανύπαρκτα, όσο θόρυβο και αν κάνουν.
Έπρεπε να τον χάσωμε για να τον γνωρίσωμε.
Αυτά που κήρυττε με τα λόγια, τα εφάρμοσε με τα έργα μέχρι τέλους.
Αυτός που φρόντιζε όλους, δεν κούρασε κανένα με τη δική του αρρώστια.
Μπήκε στο νοσοκομείο και, ενώ πάλευε με την ασθένεια που του έπνιγε την αναπνοή, είχε το τηλέφωνο ανοιχτό. Άκουγε τις ανάγκες του κόσμου.
Έδιδε λύσεις στα προβλήματα χωρίς να αναφέρη ούτε που βρίσκεται, ούτε σε ποια κατάστασι ήταν η υγεία του.
Ρύθμιζε όλα τα θέματα μέχρι Σάββατο βράδυ. Και εκείνοι που τον άκουγαν να δίδη κατευθύνσεις για θέματα της Κυριακής, πληροφορήθηκαν την ίδια μέρα ότι ο επίσκοπός τους, ο Μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης, εκοιμήθη.
Έφυγε απότομα και μένει για πάντα μια πνευματική παρηγοριά.
Ήταν μια παρουσία δράσεως και προσφοράς αγάπης και αποκαλύπτεται υπόδειγμα σιωπής και σεμνότητος.
Δεν σχολιάζομε την αναχώρησι αλλά απολαμβάνομε την ευλογία της παρουσίας του.
Σαν απότομος σεισμός ταρακούνησε το πέρασμά του τη νωχέλεια της ραθυμίας μας, για να μας πη ότι καμμιά δοκιμασία δεν μπορεί να τρομάξη τον άνθρωπο.
Υπάρχει η δύναμι του Χριστού που μετατρέπει τα πάντα σε ευλογία.
Μια λάμψι αστραπής φανερώνει το άδυτο φως της ζωής.
Ανέτειλας, Χριστέ, εκ Παρθένου, νοητέ ήλιε της δικαιοσύνης.
Ο επίσκοπος Ιωάννης διαρκώς αγραυλεί μετά των ποιμένων και ψάλλει μετά των αγγέλων γεγωνυία τη φωνή:
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
