του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Η ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται στην έναρξη του δημόσιου κηρύγματος του Ιησού Χριστού (Ματθαίου 4, 12 – 17). Το βασικό περιεχόμενο του κηρύγματος του Ιησού Χριστού αναφέρεται στη Μετάνοια και στη Βασιλεία των Ουρανών.

Το κήρυγμα της Βασιλείας των Ουρανών συνδέεται με τη Μετάνοια με την έννοια ότι για να δώσει ο άνθρωπος την δυνατότητα στη ζωή του να ζήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, τις Θείες εντολές δηλαδή του Χριστού, θα πρέπει να απορρίψει ό,τι έκανε κι ό,τι κάνει, που είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού, ό,τι δηλαδή είναι αντίθετο για το καλό της ανθρωπότητας και της κάθε είδους αδικίας κατά του διπλανού μας, ή ακόμη η αποτυχία μας να βοηθήσουμε κάποιο όταν μπορούμε που έχει την ανάγκη μας και αδιαφορούμε.

Πρέπει για να προχωρήσει ο άνθρωπος της αμαρτίας στο στάδιο της αγιότητας να συνειδητοποιήσει τα λάθη του, να είναι έτοιμος να ζητήσει συγγνώμη και να προσέλθει στο ιερό Μυστήριο της Εξομολογήσεως, διά να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του και τα σφάλματα του και με την ποιμαντική καθοδήγηση του Πνευματικού του να προσπαθήσει, με την χάριν του Θεού, να διορθώσει τον εαυτόν του, είτε με την επανόρθωσιν κάποιων σφαλμάτων, εκεί που τούτο είναι δυνατόν, είτε με την προσπάθεια της αποφυγής της επαναλήψεως των ιδίων σφαλμάτων.

Μετά το στάδιο της Μετανοίας και της Εξομολογήσεως, ο πιστός με την πνευματική καθοδήγηση του πνευματικού του ιατρού, δηλαδή των κληρικών μας, εισέρχεται πλέον στο δεύτερο στάδιο το ασκητικό, που χαρακτηρίζεται με τον αγώνα της αποβολής των παθών μας, της νίκης κατά των ελαττωμάτων μας, του φθόνου, της πλεονεξίας, του υλισμού, του μίσους, της κακίας, της φιλοκατηγορίας, του εγωϊσμού και τόσων άλλων ψυχοφθόρων κακών συνηθειών, όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το κουμάρι, χαρτοπαίγνια, καζίνο και τυχερά παιχνίδια, που μας κρατούν μακριά από την αγνή και άδολη αγάπη, που μας οδηγούν στο επόμενο στάδιο της πνευματικής ζωής. Μια καθημερινή αμαρτία στο χώρον της οικογένειας είναι οι βρισιές και οι αγνώμονες επιθέσεις μεταξύ των συζύγων, μεταξύ γονέων και των παιδιών τους και ανάμεσα στα αδέλφια και στους γαμπρούς και τις νύφες και τις πεθερές. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος απομακρύνεται από την επικοινωνία του και την κοινωνία του με το Θεό, που ξεκινά με την ταπείνωση, την υπομονή και την μετάνοια και φθάνει μέχρι την θεία εξομολόγηση και την συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία.

Το επόμενο στάδιο της υπεύθυνης χριστιανικής ζωής είναι το αγιαστικό, όπου με την επάξια συμμετοχή μας στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας και μάλιστα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας με την καθοδήγηση πάλι των Πνευματικών μας Κληρικών και μάλιστα του Επισκόπου μας, να μεταμορφώσουμε την Κόλαση του Κόσμου σε Βασιλεία των Ουρανών. Για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο πρέπει πρώτα να μετατρέψουμε το δικό μας σπίτι, τη δική μας οικογένεια σε Παράδεισον, με την αλληλοκατανόηση, την αλληλοστήριξη, τον αλληλοσεβασμό, την αγάπη μας, τη καλωσύνη μας και το χαμόγελο μας, χωρίς θυμούς και νεύρα και φασαρίες και πικρόχολα και επιθέσεις και αλληλοκατηγορίες για ασήμαντα μικροπράγματα, όπως συμβαίνει στους ανθρώπους που ζουν μακρυά από το Θεό. Πρέπει να αισθανόμαστε συνέχεια με τη σιωπηλή προσευχή μας την παρουσία του Χριστού και μετά να ανοίγουμε το στόμα μας για να μη πληγώνουμε κανένα. Κι όταν κάνουμε το σωστό για το κοινόν καλό της οικογένειας και της κοινωνίας, σταματούμε να καυγαδίσουμε για ασήμαντους λόγους τι θα πει ο καθένας για ό,τι κάνουμε και που θα πάμε.

Μπορεί κανείς να γίνει πιο υπεύθυνος χριστιανός όταν προσπαθεί να μιμηθεί το σωτηριώδες παράδειγμα του Ιησού Χριστού, να αφήνει την αγάπη να γεμίζει τη καρδιά του και μετά να την αφήνει να απλώνεται και στους διπλανούς του. Να αισθανόμαστε, όπως Εκείνος, ότι τα προβλήματα των συνανθρώπων μας είναι και δικά μας προβλήματα και να προσπαθούμε να συμβάλουμε με τη προσευχή μας και την συμμετοχή μας στην αντιμετώπισή τους και στην λύση τους. Να μετέχουμε δηλαδή στη ζωή του Χριστού. Τότε, επειδή ακριβώς εργαζόμαστε, με τις ταπεινές μας δυνάμεις, για το καλύτερο στο κόσμο που ζούμε, έρχεται ως ευλογία Θεού η χάρις του Θεού ανάμεσά μας και προγευόμαστε την Βασιλεία των Ουρανών, που θα ζήσουν οι άγιοί μας, αυτοί δηλαδή που προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Έτσι ο καθένας από εμάς, κάνοντας το δικό του προσωπικό αγώνα με τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής που μπορεί να κάνει στη ζωή του, μπορεί να έχει τη δυνατότητα αυτή της σωτηρίας, να γίνει μέτοχος της Βασιλείας των Ουρανών.

Η εν Χριστώ σωτηρία μας τελικά ξεκινά μέσα από την προσπάθεια μας να συμβάλουμε στην σωτηρία του διπλανού μας. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την θετική χρησιμοποίηση των θείων χαρισμάτων που ο καθένας μας παίρνει κατά την ημέρα της Βαπτίσεως του.

Έτσι ο Απόστολος Παύλος τονίζει ότι στο καθένα μας εδόθηκε η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού, αναδεικνύοντας Αποστόλους, Προφήτες, Ευαγγελιστές, Ποιμένες και Διδασκάλους (Εφεσίους 4,7- 13).

Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας, όπως το πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, της τρομοκρατίας, των τοπικών συγκρούσεων, της ανασφάλειας, της φτώχειας, των μολυσματικών ασθενειών, των ναρκωτικών, των φυλετικών διακρίσεων και της ανεργίας, θα βρουν την λύσιν τους με την βοήθεια του Θεού, όταν όλοι μας εργασθούμε με συναίσθησιν ευθύνης για την επικράτησιν της Βασιλείας του Θεού ανάμεσά μας, με την συμμετοχή μας και την συμβολή μας στην ειρηνική και δίκαιη λύσιν στα μεγάλα προβλήματα που η Ανθρωπότητα αντιμετωπίζει.

Η ευαισθησία μας να προστατευθούν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, να τελειώσει το πρόβλημα της φτώχειας, να σεβασθούμε τη Δημιουργία του Θεού, δηλαδή το Περιβάλλον και η προστασία των δημοκρατικών θεσμών θα συμβάλουν γόνιμα και δημιουργικά στη κοινή προσπάθεια για την επικράτηση της ευημερίας και της ειρηνικής συνάπαρξης των Λαών.

Με τις Πατριαρχικές πατρικές ευλογίες του Αλεξανδρινού Προκαθημένου μας κ. κ. Θεοδώρου Β’ προσευχόμαστε και ευχόμαστε σε όλες τις οικογένειες χρόνια πολλά και ευλογημένο το νέο έτος. Ευχαριστούμε όλως ιδιαιτέρως όσους είναι δίπλα μας με τις προσευχές τους και την εισφορά τους διά την Ιεραποστολική μας διακονία να στηρίζουμε άπορα και ορφανά παιδιά. Ο Θεός να σας δίνει όλα τα καλά και νάχουμε πάντα υγεία.