Τού Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατιου
Καταλαμβάνεται κανείς από λύπη, όταν διαπιστώνει ότι καταργούνται και απαξιώνονται θεσμοί ακατάλυτοι. Τώρα μαθαίνουμε πάλι, ότι καταργείται η αργία της Κυριακής. Κάποιους τους είχε πιάσει σπουδή να προσθέσουν και την αργία του Σαββάτου. Αυτό βλέπεις μας επέβαλαν τότε. Τώρα τους ενοχλεί η Κυριακή.
Να καταργήσουμε την αργία της Κυριακής. Να διαπράξουμε το αμάρτημα της ασεβούς αρπαγής. Να αρπάξουμε, να κλέψουμε, να βεβηλώσουμε την ημέρα του Κυρίου, και να την αμαυρώσουμε. Λυπάται κανείς και πικραίνεται. Δεν έχουν επίγνωσι τι μέγεθος είναι και τι αξία έχει η Κυριακή; Αυτός ο πολυσήμαντος όρος ζωής;
Αλήθεια, αυτοί που τα αποφασίζουν αυτά, δεν σκέπτονται ότι αυτή η πατρίδα έχει ένα ορθόδοξο πλήρωμα, που αναγεννάται και μεταμορφώνεται μέσα στη θεία λατρεία της Εκκλησίας του; Δεν σκέπτονται ότι σπάει ένας θεσμός πολυσήμαντος; Δεν φοβούνται το Θεό; Πως στενεύουν τα όρια της ζωής των ανθρώπων; Η Κυριακή έχει διαστάσεις μοναδικές. Δεν μπορεί κανείς να αποτιμήση την αξία της. Είναι εντολή αρχαία, του Θεού του Υψίστου. «Εξ ημέρες εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε ημέρα τη εβδόμη Κυρίω τω Θεώ σου» (Δευτ. ε.13-14).
Νόμος που προφητεύθηκε. Υπάρχουν Ψαλμοί του Προφήτου Δαβίδ, (ο 6ος και ο 11ος ) που έχουν σαν επιγραφή: «υπέρ της ογδόης» αναφερόμενοι στην όγδοη ημέρα. Στην ημέρα μετά την εβδόμη, στού Κυρίου την ημέρα. Φράσις στην οποία οι Πατέρες μας οι άγιοι διέκριναν το βαθύ και πνευματικό νόημα της σημασίας της Κυριακής. Η ογδόη ημέρα, που όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος «έξω κείται του εβδοματικού τούτου χρόνου» που ξεφεύγει από την ανακύκλωσι των ημερών που απαρτίζουν τον παρόντα βίο, που αποτελεί σημείο επαφής μας με την αιωνιότητα. Πως μπορεί λοιπόν να εισέλθη με τέτοιες διαθέσεις κανείς σ’ αυτό τον ιερό χώρο χωρίς να τον βεβηλώση;
Αυτή την ημέρα ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει ότι έχομεν «το της σωτηρίας γενέθλιον», «το μεθόριον καθαρώς της δευτέρας γενέσεως», «Προς γαρ την άνω φέρει κατάστασιν». Την ημέρα αυτή που εορτάζουμε την Ανάστασι του Κυρίου και πανηγυρίζουμε τη σωτηρία μας, προγευόμαστε κατάστασι ζωής μακαριότητας. Την ημέρα αυτή, καλούμαστε σαν ευλαβείς μυροφόροι να σπεύδουμε στο Ναό για τη λατρευτική συνάντησι με τον Αναστημένο Κύριο, στη μεγάλη της εορτής Του ημέρα, με τα βήματά μας συγχρονισμένα στους ευγνώμονες ρυθμούς της καρδιάς μας.
Είναι παράδεισος για μας η Κυριακή. Αυτή την ημέρα συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε «κνώδαλα» που γυρίζουμε τυφλά στο μαγγανοπήγαδο της ζωής, αλλ’ «εικόνες του Θεού» με υπέροχο και μοναδικό προορισμό την θέωσι. Την ημέρα αυτή με «ετοίμη» την καρδία μας και «καιομένη εν ημίν» πρέπει να ξυπνάμε το πρωί και να πορευόμαστε «εις οίκον Κυρίου», στον επίγειο ουρανό της Εκκλησίας, όπου «τα ουράνια συναγάλλονται τη γη» σε μια «κοινή και ευφρόσυνη χοροστασία και πανήγυρι» (Χρυσ.). Κι όλα αυτά τα τονίζει η Κυριακή, η ογδόη ημέρα, η ημέρα «του μέλλοντος αιώνος», αυτή που χαριτώνει και αγιάζει κι όλες τις άλλες ημέρες της εβδομάδος, που μας αφυπνίζει και μας λέει πως «για κάτι τι καλύτερο είμαστε γεννημένοι».
Ο Μέγας Βασίλειος για να τονίση την Κυριακή, την ονομάζει Μία, όχι πρώτη. Κάτι περισσότερο από πρώτη. Μία! Μοναδική! Ασύγκριτη! Ημέρα κατά την οποία καλείται ο Ορθόδοξος Χριστιανός να πάη στο Ναό, να ζήση το θαύμα! Στον οίκο Κυρίου, να μεταλάβη των Αχράντων Μυστηρίων. Να διακηρύξη την Πίστι του. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας διδάσκει: «Ταύτην την ημέραν αγιάσεις… και τοις υπό σε και μετά σού πάσιν άνεσιν παρέξης. Ίνα ομού δοξάσητε… τον αναστάντα και συναναστήσαντα την ημετέραν φύσιν». Καί τους υπαλλήλους σου και την οικογένειά σου, όλους να τους διευκολύνης να ζήσουν το μεγαλείο αυτής της ημέρας διδάσκει ο Άγιος. «Καί μνησθήση του μέλλοντος αιώνος… και προσκαρτερήσεις εν αυτή τω του Θεού Ναώ».
Αυτή την ημέρα καλούμαστε να την αγιάσουμε στης θείας λατρείας τη θαυμαστή Θεοφάνεια και Χάρη. Να ανυψωθούμε στον αγιασμό της ψυχής μας, να αναβαθμισθούμε πνευματικά. Να μετάσχουμε ένθερμα στη θεία Λατρεία. Να τροφοδοτηθούμε με τον θείο λόγο, με μελέτη και προσευχή και μετά να ανοιχθούμε «εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις» (Β΄ Πετρ. Γ. 11) όπως διαγορεύει ο Απ. Πέτρος. Να ασκήσουμε φιλανθρωπία, να δούμε πονεμένους, και να τους προσφέρουμε ο,τι είχαμε φυλάξει γι’ αυτό το σκοπό, σύμφωνα με τον Απ. Παύλο: «κατά μίαν Σαββάτων έκαστος υμών παρ’ εαυτώ τιθέτω… ο,τι αν ευοδώται» (Α΄ Κορ. Ις.2).
Ω η Κυριακή! Η προβολή της αιωνιότητος, η αληθινή πρόγευσις του Παραδείσου, πως αντιμετωπίζεται στην άθλια εποχή μας. Ας αναλάβουμε τον αγώνα, αδελφοί μου, να αποκαλύψουμε στους πολλούς και στους άγευστους, την ασύγκριτη πνευματική της γλυκύτητα και χάρι, όπως την ζήσανε οι πατέρες μας. Ας αναλάβουμε τον αγώνα, να την υπερασπισθούμε, να την διασώσουμε, για να την παραδώσουμε στους νεωτέρους όπως την παραλάβαμε. Προ πάντων να παρακαλέσουμε τους Γονείς να οδηγούν τα παιδιά στην Εκκλησία. Κρίκοι χαριτωμένοι σε μια ιερή μακραίωνη λατρευτική αλυσίδα: Από την Άννα με το μικρό Σαμουήλ, τον δωδεκάχρονο Ιησού στο Ναό, τις άγιες οικογένειες των μεγάλων Πατέρων, των παιδιών των κρυφών Σχολείων της πατρίδος μας, έως τις μέρες μας. Ο ιερός Χρυσόστομος παρακαλεί: «Εν Εκκλησία χειραγωγών άγε του παίδας… ου τερπνόν δε μόνον, αλλά και επικερδές τούτο».
Εδώ το κέρδος λοιπόν, το πραγματικό κέρδος. Οι εχθροί της Εκκλησίας, δυστυχώς, βλέπουν πολύ ρηχά το νόημα της Κυριακής και δεν μπορούν να διεισδύσουν στο μέγεθος του μεγαλείου της. Θέλουν να αποδυναμώσουν την Εκκλησία. Να ισοπεδώσουν τις ημέρες, να κάνουν την ζωή άχαρη και ανιαρή και τους ανθρώπους τυφλά «κνώδαλα». Ας αντισταθούμε,υπερασπίζοντας τον πνευματικό αυτό θησαυρό, του οποίου όμοιος δεν είναι άλλος.
Ω Κυριακή αγία, του Κυρίου ημέρα! Κανείς δεν μπορεί να υπερβή το μεγαλείο Σου. Αξίωσέ μας να ζούμε το θαύμα που διακηρύττεις. Αγίασέ μας κι αξίωσέ μας να σε αγιάζουμε στον επίγειο βίο μας ώστε να αξιωθούμε και της Καινής Κυριακής στην Βασιλεία του Θεού.
-250x180.jpg)
