Του Πανοσ Αρχιμ Νικοδήμου Τσιμόγιαννη Ιεροκήρυκος Ι.Μ Καρυστίας και Σκύρου.
Την Κυριακή του Θωμά των θυρών κεκλεισμένων όπου ήσαν μαθηταί συνηγμένοι διά τον φόβον των Ιουδαίων.
Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που συνυπάρχει στον άνθρωπο από την ημέρα της γεννήσεώς του. Ο φόβος, άπιαστος εφιάλτης, κυκλοφορεί μαζί μας.
Αν και στρωμένη η γη μας με τα αγαθά της, τα πολιτιστικά στολίδια της, δεν μας παρηγορεί και δεν μας προφυλάσσει από τη δραστηριότητα του εφιάλτη μας, που προσπαθεί να μας θερίσει τη χαρά μας.
Έρχονται φορές, που πολεμάει με τα συμβατικά του όπλα, την αρρώστια και τις πανδημίες, όπως στις μέρες μας, με την μελαγχολία, την αγωνία και την πληθώρα των προβλημάτων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Με τις αναγγελίες κατατρεγμών το αθέμητο ανταγωνισμό, που οργανώνουν ο άφιλοι φίλοι και οι αφιλάδελφοι συνάδελφοι στον χώρο της υποτιθέμενης συνεργασίας και βιοπάλης.
Οι φόβοι που προκαλούν τα φυσικά φαινόμενα, οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι καταιγίδες και όλα εκείνα τα απρόοπτα περιστατικά που δημιουργούν μέσα μας την αβεβαιότητα, την αίσθηση της καταστροφής και του ολέθρου και αναδύουν την οσμή του θανάτου.
Και μαζί με αυτά, τα παιχνίδια των ισχυρών και δυναστών της γης, οι διεθνείς παίχτες του θανάτου, που δεν διστάζουν να πνίξουν στο αίμα την ανθρωπότητα με σκοπό να αυξήσουν το δικό τους γόητρο, την κυριαρχία τους, τον πλούτο τους.
Εμείς με τα ανθρώπινα μέσα, την επιστήμη, την γνώση, την παιδεία, δεν κατορθώσαμε να διώξουμε τον εφιάλτη του φόβου ή να απομακρύνουμε την ύπαρξή μας από την απόσταση βολής του φόβου.
Με αυτό τον εφιάλτη του φόβου ζούσαν και οι μαθητές.
Έξω οι Εβραίοι βυσσοδομούν και απειλούν . Είχαν ζήσει τη μανία των αρχόντων. Αντίκρυσαν τον Σταυρό, της σταγόνες του Αίματος, το σπόγγο με το ξύδι, το στεφάνι των αγκαθιών, τη ταφή το μνημείο. Φρίκη και οδύνη, σε μια παράξενη σύνθεση. Κλείστηκαν στο δωμάτιο με συντροφιά τις αναμνήσεις και το φόβο.
Εκεί που όλα ήταν σκεπασμένα από το πέπλο του φόβου και “…των θυρών κεκλεισμένων….” εμφανίζεται ό Αναστημένος Κύριος και δώρησε στις καρδιές των μαθητών Του την ειρήνη και τη χαρά!
Η παρουσία του Κυρίου, τα μεταβάλει όλα. Αν του επιτρέψουμε να μπει στη ψυχή μας, θα μας δώσει την προοπτική της αισιοδοξίας, τη γαλήνη, τη χαρά, την ειρήνη!
Δεν είναι μία ψυχολογική ενίσχυση ή παροδική επικάλυψη των δυσκολιών.
Είναι το παντοδύναμο χέρι Του θα κρατάει το δικό μας αδύναμο και τρεμάμενο.
Το ακοίμητο μάτι, θα αναπληρώνει τη δική μας θαμπή όραση.
Η ακάματη καρδιά, που χτυπάει αδιάκοπα και θα δώσει παλμό και θάρρος και πνοή χαράς στη δική μας κουρασμένη, θλιμμένη και φοβισμένη καρδιά.
Ο Κύριος είναι Αναστημένος, Ζωντανός και Αιώνιος!
Μας έχει υποσχεθεί “Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος”.
Η μετοχή μας σ’ αυτή τη διαβεβαίωση καταργεί το φόβο και αλλάζει και μεταβάλει όλο το πλαίσιο της ζωής μας.
