Καλαβρύτων Αμβρόσιος: «Και νέες απρέπειες του ΣΥΡΙΖΑ»

ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Η ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ!
Στην παληά και ιστορική εφημερίδα των Πατρών “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ” της 30ής Οκτωβρίου καταχωρίσθηκε άρθρο της δημοσιογράφου κυρίας Αθανασοπούλου, στο οποίο παρουσιάζεται -με το αναγκαίο χτένισμα βέβαια- η Ανακοίνωση-απάντηση της κυρίας Μαρίας Κανελλοπούλου στην δική μας Ανακοίνωση του περασμένου σαββάτου περί των Εγκαινίων των Γραφείων της Χρυσής Αυγής.

Στην απάντηση της η κυρία Κανελλοπούλου κόβει και ράβει στα δικά της μέτρα τα δικά μας λόγια, εις τρόπον ώστε να εξυπηρετηθούν τα δικά της συμφέροντα! Δηλαδή λογοκρίνει και πετσοκόβει τα δικά μας λόγια, τα οποία και παρουσιάζει όπως εκείνη την συμφέρουν! Ας καταφύγω σε ένα παράδειγμα. Στην Καινή Διαθήκη περιέχεται η φράση “ουκ έστι Θεός”, δηλ. δεν υπάρχει Θεός! Ένας κακόπιστος συνομιλητής, λοιπόν, μπορεί σε μιά συζήτηση περί υπάρξεως του Θεού να υποστηρίξει την άποψη ότι ΔΕΝ υπάρχει Θεός και να επικαλεσθή ως απόδειξη, ότι αυτό είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή.

Και όντως στην Παλαιά  Διαθήκη, ψαλμός ιγ΄ στ. 1, διαβάζουμε επί λέξει: “είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός”! Δηλ. ένας ανόητος άνθρωπος σκέφθηκε πως δεν υπάρχει Θεός! Εάν λοιπόν αποσιωπήσουμε το πρώτο σκέλος από τη φράση αυτή, τότε διαστρέφουμε το νόημα των λόγων του Προφητάνακτος Δαβίδ. Κάποιος ανόητος είπε ότι δεν υπάρχει Θεός και όχι ο Δαβίδ, ούτε και Αγία Γραφή! Αυτό ακριβώς έκαμε και η κυρία Κανελλοπούλου! Προς δόξαν της Δημοκρατίας περιέκοψε δικά μας λόγια και διέστρεψε το νόημά τους για λόγους εντυπώσεων! Αυτό άραγε να είναι το ήθος των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ, που φιλοδοξούν μάλιστα να κυβερνήσουν τη Χώρα;

Για μας το περίεργο είναι, ότι -η μέχρι σήμερα θεωρούμενη ως σοβαρή εφημερίδα “Πελοπόννησος” – δέχθηκε να παρουσιάσει τις θέσεις της κυρίας Βουλευτού χωρίς όμως να υποβληθή στον κόπο να δημοσιεύσει και τις δικές μας θέσεις. Γι αυτό παρακάτω δημοσιεύουμε την απάντησή μας πρός την Πελοπόννησο. Δεν καταδεχόμεθα να απαντήσουμε στην κυρία Κανελλοπούλου, καθ’ όσον “κουφού καμπάνα κι΄ αν χτυπάς, τυφλόν κι αν θυμιατίζεις και μεθυσμένον κι αν κερνάς, όλα χαμένα πάνε”!