Ιερά Λείψανα του Αγίου Αθανασίου και του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις στην Παναγία Δοβρά

Παναγία Δοβρά: Ο Μητροπολίτης Βεροίας κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Την Τρίτη 18 Ιανουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση τεμάχια Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις καθώς και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Εόρτασε σήμερα η Αγία μας Εκκλησία τή μνήμη δύο μεγάλων Πατέρων της, τών αγίων Αθανασίου καί Κυ­ρίλλου πατριαρχών Αλεξανδρείας, δύο ιεραρχών πού, άν καί έζησαν σέ διαφορετικές εποχές, αγωνίσθη­καν γιά τήν υπεράσπιση τής ορθο­δόξου πίστεώς μας καί τών δογ­μάτων της, τά οποία επλήττοντο από τούς αιρετικούς μέ επικεφα­λής τούς αιρεσιάρχες Άρειο καί Νεστόριο.

Μητρόπολη Βέροιας: Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο και Ιερά Λιτανεία για τον πολιούχο της Βεροίας Όσιο Αντώνιο τον Nέο
Ο άγιος Αθανάσιος, όπως είναι γνωστό, αντιμετώπισε τόν Άρειο, ο οποίος δημιούργησε τεράστιο σχί­σμα στήν Εκκλησία κηρύττο­ντας ότι ο Χριστός δέν είναι ομο­ούσιος μέ τόν Θεό-Πατέρα, αλλά είναι απλώς δημιούργημά του, πα­ραποιώντας έτσι τήν έννοια τού Τριαδικού Θεού, ενώ ο άγιος Κύ­ριλλος υπεραμύνθηκε τής θεαν­θρω­πίνης φύσεως τού Χριστού έναντι τού Νεστορίου, ο οποίος, έναν περίπου αιώνα αργότερα, υπερτόνιζε τήν ανθρώπινη φύση τού Χριστού καί αμφισβητούσε τήν ιδιότητα τής Παναγίας Παρθένου ως Θεοτόκου.

Αγωνίσθηκαν οι δύο ιεράρχες χω­ρίς νά υπολογίζουν ούτε τούς κόπους, ούτε τίς συκοφαντίες, ούτε τούς διωγμούς καί τίς εξορίες τίς οποίες υπέμειναν, ιδιαιτέρως ο Μέ­γας Αθανάσιος, προκειμένου νά διαφυλάξουν τήν ορθή πίστη καί νά διατηρήσουν τήν ενότητα τής Εκκλησίας, τήν οποία είχαν τραυ­ματίσει οι δύο αιρεσιάρχες, οι οποίοι κινούμενοι από εγωισμό δέν ήθελαν νά αρνηθούν τήν πλά­νη τους καί νά επιστρέψουν στούς κόλπους τής Εκκλησίας, εκτός τής οποίας δέν υπάρχει σωτηρία.

Έτσι δέν εξέπεσαν μόνο αυτοί από τήν Εκκλησία, αλλά παρέ­συ­ραν μαζί τους στήν πλάνη καί τήν απώλεια καί πολλούς πιστούς οι οποίοι τούς ακολούθησαν από εμπι­στοσύνη στό πρόσωπό τους, επαναλαμβάνοντας αυτό πού συνέ­βη καί κατά τή φοβερή πτώση τού Εωσφόρου καί τήν έκπτωσή του από άγγελο φωτός σέ άγγελο τού σκότους, σέ διάβολο.

Ο διάβολος είναι, άλλωστε, η αι­τία όλων τών σχισμάτων καί όλων τών αιρέσεων στήν Εκκλησία, καί αυτών πού συνέβησαν στό παρελ­θόν καί αυτών πού συμβαίνουν στήν εποχή μας, όπως συνέβη καί στήν εποχή τού αγίου Λουκά, κατά τήν οποία κάποιοι διέσπασαν τήν Εκκλησία γιά προσωπικά καί ιδιο­τελή συμφέροντα, καί εδίωκαν όσους παρέμειναν πιστοί στήν πραγ­ματική Εκκλησία, μεταξύ αυ­τών καί τόν άγιο Λουκά, πού ξέρουμε τούς διωγμούς, τίς εξορίες καί τίς φυλακίσεις πού υπέστη.

«Οι άνθρωποι αυτοί», γράφει ο άγιος Λουκάς, «ήταν πλανεμένοι, δέν ήθελαν νά παραδεχτούν τήν αλήθεια, δέν ήθελαν νά ακολου­θή­σουν τήν οδό τής δικαιοσύνης, γιατί αυτό δέν θά εξυπηρετούσε τά συμφέροντά τους». Επέμεναν καί αυτοί στήν πλάνη, όπως ακριβώς έκαναν καί οι γραμματείς καί Φα­ρισαίοι, πού δέν ήθελαν νά παρα­δεχθούν τόν Χριστό, γιατί θά έχα­ναν τήν πρωτοκαθεδρία, θά έχα­ναν τούς ακολούθους τους, πού τούς πίστευαν καί τούς θεωρούσαν σπουδαίους καί ευσεβείς, καί έτσι επέμεναν στόν εγωισμό τους καί έχασαν τή σωτηρία καί οι ίδιοι καί όσοι τούς ακολουθούσαν.

Αυτό επαναλαμβάνεται, όπως εί­παμε, σέ όλες τίς εποχές, γιατί εί­ναι έργο τού διαβόλου, ο οποίος μέ διαφόρους τρόπους επιδιώκει νά απομακρύνει τούς ανθρώπους από τήν Εκκλησία καί από τή σωτηρία, προκαλώντας συχνά σκάνδαλα καί διχασμούς καί διαιρέσεις. Γι’ αυτό καί θά πρέπει νά είμαστε όλοι καί πάντοτε προσεκτικοί ποιούς ακού­με καί ποιούς ακολουθούμε, καί νά μήν παρασυρόμεθα από τίς φωνές κάποιων, οι οποίες όμως μάς απο­μακρύνουν από τήν Εκκλησία, πού είναι η μόνη η οποία κατέχει καί διαφυλάσσει τήν αλήθεια καί τήν ορθή πίστη. Διότι η Εκκλησία μας είναι η Εκκλησία τών αγίων καί τών θαυμάτων, τά οποία αποδει­κνύουν τήν αλήθειά της, πού απο­δεικνύουν ότι εντός τής Εκκλη­σίας ενεργεί η χάρη τού Θεού, η οποία επιτελεί ανά τούς αιώνες τά θαύματα, ανάλογα μέ τήν πίστη μας.

Καί ένα τέτοιο θαύμα τού αγίου Λουκά, από τά πολλά πού λαμβά­νου­με, θά ήθελα νά σάς διαβάσω καί απόψε κλείνοντας.

Η κυρία πού τό έγραψε διηγείται τή θαυμαστή θεραπεία τής αδελ­φής της από τόν Άγιο Λουκά.

Παραμονή Θεοφανείων, γράφει, έπαθε ένα οξύ έμφραγμα. Στήν αρχή κατάλαβε μόνο τόν πόνο, αλ­λά δέν έδωσε σημασία. Σέ 2-3 ημέ­ρες τήν έπιασε δύσπνοια καί απο­φάσισε νά πάει στό ΙΚΑ Ζωγράφου, στήν Αθήνα. Εκεί μόλις διαπίστω­σαν τί είχε, τήν έστειλαν επειγό­ντως στό εφημερεύον νοσοκομείο. Έκριναν ότι έπρεπε νά χειρουρ­γηθεί άμεσα. Η αγωνία μας ήταν μεγάλη, γιατί οι γιατροί είπαν ότι η επέμβαση ήταν σοβαρή καί δύσκο­λη. Εκείνη μπήκε στό χειρουργείο κρατώντας στό στήθος της τήν εικόνα τού αγίου Λουκά πού τής είχε φέρει μιά γνωστή της. Εμείς περιμέναμε γεμάτοι αγωνία έξω από τό χειρουργείο γιά νά δούμε τήν έκβαση. Οι γιατροί αργούσαν καί οι ώρες περνούσαν βασανιστι­κά. Αργά τό απόγευμα βγήκε ένας γιατρός. Τόν κοίταξα στά μάτια, αλλά εκείνος μού είπε. «Μή μέ κοιτάς, δέν έχω νά σού πώ τίποτε». Ξαναμπήκε στό χειρουργείο καί μία ώρα μετά βγήκε πάλι καί ρώ­τησε άν είναι εκεί ο γιός της. Τό παιδί ήρθε καί ο γιατρός τού εξή­γησε ότι η μητέρα του ζεί μέ μη­χανική υποστήριξη χωρίς νά ξέ­ρουν πόσο θά αντέξει.

Μόλις τό άκουσα άρχισα νά προ­σεύχομαι κι εγώ στόν άγιο Λουκά καί νά τόν παρακαλώ νά σώσει τήν αδελφή μου. Δέν πέρασε παρά ελά­χιστος χρόνος καί ο γιατρός ξανα­βγήκε καί μάς είπε ότι υπάρχουν ακόμη κάποιες ελπίδες νά ζήσει. Συνέχισα κι εγώ καί η οικογένειά μου νά προσευχόμαστε στόν άγιο Λουκά νά κρατήσει τήν αδελ­φή μου στή ζωή. Μετά από αρκετή ώρα βγήκε ο γιατρός πού τή χει­ρούρ­γησε καί μάς είπε ότι η επέμ­βαση τελείωσε. Ήταν πολύ δύσκο­λη, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε. Θά περιμένουμε, κατέληξε, ο Θεός νά κάνει τό δικό του θαύμα. Φύγετε τώρα, προ­σευχηθείτε καί ελάτε τό πρωί.

Η αδελφή μου έμεινε στήν εντα­τική καί σέ καταστολή 4-5 ημέρες καί ενώ δέν φαινόταν νά έχει ζωή, ξαφνικά συνήλθε καί λίγο αργό­τερα πήρε εξιτήριο. Ο άγιος Λου­κάς τήν είχε σώσει καί γι’ αυτό τόν ευγνωμονούμε καί ευχόμεθα νά σώζει καί όλους όσους επικαλούνται τή βοήθειά του.

Αυτή τή βοήθεια ευχόμεθα σέ όλους μας, ιδιαίτερα αυτή τήν περίοδο πού είναι μία δύσκολη περίοδος.