Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός
ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Σε Σύνοδο τής Ιεραρχίας, οι επίσκοποι είναι όλοι τους υποχρεωμένοι (ονομαστική ψηφοφορία) νά λάβουν ανοιχτά θέση απέναντι στό υπό συζήτηση θέμα (υποχρεωτική φιμωτροφορία μέσα στούς ιερούς ναούς).
Καί νά τό κάνουν αυτό όχι μονολεκτικώς ή μέ επιχειρήματα αντλούμενα από τόν χώρο τής πολιτικής ορθότητας, αλλά μέ αναφορές στό ανεξάντλητο χρυσορυχείο τής Αγιοπατερικής μας Παραδόσεως.
Η τελική τους συνοδική απόφαση, εάν μέν είναι πειστικά καί ξεκάθαρα βασισμένη πάνω στόν Λόγο τού Ευαγγελίου καί στήν Αγιοπατερική μας Παράδοση, τότε τό πλήρωμα τής Εκκλησίας (πού καί μυαλό έχει καί πού αγρυπνεί) θά τήν επικροτήσει καί θά τήν άποδεχθεί. Διαφορετικά, ακόμα καί μιά ενδεχομένως διφορούμενη ή σαφώς οικουμενιστική απόφασή τους, πάλι θά ωφελήσει τό ποίμνιο, διότι θά ρίξει φώς στό θολό μέχρι τούδε τοπίο τής Ιεραρχίας μας (πού κρατά σιγή ιχθύος) καί θά αποκαλύψει γιά μιά φορά ακόμη τούς ελάχιστους έστω πραγματικούς καί γνησίους Ποιμένες μας.
Η Πίστη μας, ο αρχηγός τής Πίστεώς μας Ιησούς Χριστός, είναι Φώς, Αλήθεια καί Ζωή. Θαρρώ, πώς δέν έχουμε τό πνευματικό καί εκκλησιολογικό δικαίωμα νά συνεχίσουμε νά πορευόμαστε δειλα καί άπραγα μέσα στό σκότος, τό ψεύδος καί τόν θάνατο (τήν περιφρόνηση τής Θείας Χάριτος). Γι αυτό καί οι Επίσκοποί μας καλούνται νά λύσουν τήν σιωπή τους, καί νά αναλάβουν επωνύμως τίς ευθύνες τους απέναντι στήν Αλήθεια.
Τί φοβόμαστε; Η ανάδειξη τής Αλήθειας μέσα στήν Εκκλησία δέν διαιρεί. Διότι η Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αντιθέτως ενώνει καί ενδυναμώνει τά μέλη της τά πιστά. Οφείλουμε επιτέλους νά αποφασίσουμε: Τί είναι αυτό, πού μάς ενδιαφέρει ως Ιεραρχία, αλλά καί ως ποίμνιο; Η εκκοσμίκευση τής Εκκλησίας ή η εκκλησιοποίηση τού κόσμου;
Λέει τό σημερινό απολυτίκιο: ” Μετεμορφώθης εν τώ όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοίς μαθηταίς σου τήν δόξαν Σου, καθώς ηδύναντο…”. Καθώς ηδύναντο. Δηλαδή, δείχνοντας στούς μαθητές σου τήν δόξα σου, στό μέτρο πού μπορούσαν νά τό δεχθούν, νά τό αντέξουν.
Ενδεχομένως νά πέφτω καί έξω, συγχωρέστε με, αλλά εμείς σήμερα, ποίμνιο καί ποιμένες μαζί, θαρρώ πώς όχι μονάχα δέν αντέχουμε νά αντικρύσουμε τήν δόξα τού Κυρίου, αλλά ούτε κάν τό επιθυμούμε…!
Κύριε, συγχώρεσέ μας γιά τήν υπερηφάνεια μας.
Discussion about this post