Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών / Δρος Θεολογίας
Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ: Η Θεοτόκος Μαρία είναι όλων των πιστών χριστιανών το στήριγμα. Και λέγω των πιστών και δεν λέγω των απίστων, διότι οι άπιστοι δεν χρειάζονται στήριγμα, αλλά φωτισμό, για να έλθουν στην πίστη και να κατανοήσουν ποιος είναι ο Τριαδικός Θεός και ποία η Αγία Του Εκκλησία.
Εκείνοι που χρειάζονται στήριγμα είναι οι πιστοί, διότι από την αρχή του Χριστιανισμού μέχρι σήμερα βάλλεται η πίστη τους, αφού παρουσιάζονται κατά καιρούς διάφοροι αιρετικοί, οι οποίοι διαστρεβλώνουν την αλήθεια την αποκεκαλυμμένη, αφαιρώντας και προσθέτοντας σε αυτήν. Αυτοί αντιμάχονται την Ορθόδοξο πίστη μας, αμφισβητούν την Τριαδικότητα του Θεού και την Θεότητα του Ιησού Χριστού, δεν αποδέχονται το αειπάρθενον της Θεοτόκου και την Καθολική και Αποστολική Εκκλησία που είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία.
Εκτός, όμως, από τον πιο πάνω λόγο, η πίστη του ανθρώπου κλονίζεται και από τις θλίψεις, τις προερχόμενες από τις παντός είδους αντιξοότητες. Η θλίψη κυκλώνει πανταχόθεν τον άνθρωπο καθώς μετά την έξοδό του απὸ τον παράδεισο, βρίσκεται μέσα στον χώρο της φθοράς και του θανάτου. Έτσι η ψυχή του θλίβεται καθημερινώς και ανά πάσα στιγμή βιώνει την αίσθηση της απουσίας της χαράς και της πληρότητος. Αυτό
ημπορεί να συμβαίνη τόσο από εσωτερικούς όσο και από εξωτερικούς παράγοντες. Έσωτερικές αιτίες είναι τα πάθη και οι παρακοές προς το θέλημα του Θεού που, όσο κι αν δεν θέλη να το παραδεχθή ο άνθρωπος, τον κατακερματίζουν ως προσωπικότητα, τον αποσυντονίζουν από την πορεία του, με αποτέλεσμα να οδηγήται στην θλίψη, την αθυμία, την απογοήτευση.
Εξωτερικοί παράγοντες είναι όλα όσα προέρχονται εκ των έξω, χωρίς να θέλη η να τα προκαλή ο ίδιος ο άνθρωπος, όπως είναι οι συκοφαντίες, οι κατατρεγμοί, οι ασθένειες και τα όμοια. Αλήθεια, τέτοια θλίψη δεν προκαλεί σήμερα στον άνθρωπο η πανδημία που επικρατεί στην ανθρωπότητα με όλα τα παρεπόμενά της;
Στήριγμα δεν χρειάζεται ο άνθρωπος, ώστε να μην κλονισθή η πίστη του προς τον Δημιουργόν του Θεό, με όλα τα δεινά που του συμβαίνουν; Για τους πιο πάνω λόγους έρχεται η Παρθένος και Θεοτόκος να μας στηρίξη τόσο στην Ορθόδοξο πίστη μας όσο και στον καθημερινό αγώνα μας. Και τούτο διότι η Παναγία μας είναι «ουρανός» και «γη αγαθή» και «όρος αλατόμητον» και «άρουρα βλαστάνουσα ιλασμούς». Την ακούομε, ωστόσο, να μας λέγη: «Εγώ θα σας στηρίζω στη πίστη και στην όλη ζωή σας, εσείς, όμως, Αυτού ακούετε, να υπακούετε σε όσα σας έχει πει ο Υιός μου».
Επομένως, εὰν ακούσωμε ό,τι μας έχει ορίσει ο Υιός της, τότε θα ασκούμεθα καθημερινώς, θα αγωνιζώμεθα με την Μυστηριακή ζωή, την καθαρα εξομολόγηση, την προσευχή, την αγιοπνευματική μελέτη, ώστε να καθιστούμε στέρεη την πίστη μας και να ημπορούμε αφ᾽ ενός να απομακρυνώμαστε από την αμαρτία, αφ᾽ ετέρου να καθαρίζουμε την καρδία μας, δηλαδή τον εσωτερικό μας κόσμο, από τα πάθη και τις αμαρτίες μας, έχοντας κατ᾽ αυτόν τον τρόπο ως εδραίωμα αμετάστατο την Ορθόδοξο πίστη και την αρετή.
Είναι σημαντικό, ωστόσο, να υπογραμμίσουμε ότι όταν οι πιστοί ζητούν τις πρεσβείες της Θεοτόκου για την σωτηρία τους δεν ζητούν κάποιο είδος νομικής μεσιτείας, αλλά το δικό της ζωοποιό θέλημα μαζί με την αγάπη της για την επίτευξη της σωτηρία τους.
Η Παρθένος Μαρία είναι η κοινή Μητέρα όλων των Χριστιανών, των γεγενημένων και αναγεννημένων εν Πνεύματι Αγίω. Και τούτο διότι είναι η Μητέρα του Θεανθρώπου Κυρίου. Κάθε κτίσμα, σύνολη η Δημιουργία, ευρίσκει στο πρόσωπό της την πύλη της «όντως ζωής», την πύλη του ουρανού. Επομένως, μόνο μέσω της Θεοτόκου πορεύεται ο άνθρωπος προς την ουράνια Βασιλεία του Τριαδικού Θεού. Γι᾽ αυτό και «επ᾽ αυτή χαίρει πάσα η κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος».
Παρακαλούμε, λοιπόν, την Θεοτόκο να μας στηρίζη στην πίστη μας προς τον Θεάνθρωπο Κύριο και Υιό της και εκ δευτέρου στην Θεανθρώπινη αλήθεια έναντι των εχθρών της και του Υιού της και έναντι των επισυμβαινομένων θλίψεων. Και όταν παρακαλούμε την Θεοτόκο Μαρία, οφείλουμε να συμπεριλαμβάνουμε και την δική μας προσπάθεια, για να επιτευχθή αυτό το οποίο ζητούμε.
-250x180.jpg)
