Η συνομιλία με τον Θεό είναι πραγματικότητα

Μητροπολίτης Μπορίσπολ και Μπροβάρι κ.κ.Αντώνιος (Πακάνιτς)
Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας; Να δούμε τον Θεό. Πως μπορούμε να δούμε τον Θεό; Ο συντομότερος δρόμος είναι να πιστεύουμε τα λόγια Του. Απόλυτα. Χωρίς αποδείξεις, χωρίς να Τον έχουμε δει ακόμα και χωρίς να Τον νιώθουμε. Μόνο με απόφαση της βούλησης – Υπάρχει. Πιστεύω. Τέλειωσε.

Αλλά μήπως είναι προνόμιο των εκλεκτών, θα ρωτήσετε; Εκλεκτός μπορεί να γίνει ο καθένας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να απαλλαγούμε από τα γήινα και να πλημμυρίσουμε με Ουράνια, να αποκτήσουμε την ευαγγελική όραση. Τέτοια ανατροπή, αναμφίβολα, δε συμβαίνει γρήγορα και ανώδυνα, μπορεί να χρειαστεί όλη η ζωή για αυτό. Αλλά αν έχουμε την προδιάθεση, αυτό θα έρθει οπωσδήποτε.

Μετά από τη συνάντηση με τον Θεό που γίνεται μόνο με εκούσια επιλογή, θα σημειωθεί η κρίσιμη καμπή στη ζωή: θα αποκαλυφθεί ο Ύψιστος με την ανάλογη πληρότητα και μεγαλείο. Θα υπάρχει παντού. Όλος ο κόσμος θα είναι γεμάτος από Αυτόν, όλη μας η μετέπειτα ζωή, όχι μόνο η επίγεια.

Έτσι έβλεπαν οι άγιοι, οι οποίοι προσπαθούσαν να συλλάβουν την Ουσία Του και να Την μεταδώσουν με λόγια προσευχών και ψαλμωδιών. Ο ύμνος του Θεού γίνεται φυσική κατάσταση της πιστής ψυχής. Αυτή καταλαβαίνει και νιώθει ότι το κάθε βήμα και στιγμή είναι διαποτισμένη με το θέλημά Του, το έλεός Του, την αγάπη Του, το κάλλος. Πως είναι δυνατόν να μην ευχαριστούμε συνέχεια τον Δημιουργό, να μην δοξάζουμε τον Κτίστη, να μην υμνούμε τον Παράκλητο!

Ο κόσμος είναι τα μάτια Του, και σε αυτά αντικατοπτρίζεται ο Ουρανός. Εμείς μπορούμε να τον δούμε, αν γίνουμε παιδιά. Το παιδικό βλέμμα ξεχωρίζει καλύτερα, παρά το βλέμμα των μεγάλων, όλα τα Θεία. Το παιδί κοιτάει τον κόσμο χωρίς παραμορφώσεις και διαθλάσεις, τον βλέπει στην πρωτόπλαστη, αρμονική μορφή.

«Αμήν αμήν λέγω υμίν, απ΄ άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα, και τους Αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον Υιόν του Ανθρώπου». Αυτά τα λόγια του Κυρίου απευθύνονται στον καθένα από εμάς. Για την εκπλήρωση της εντολής αυτής πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό μας και τους φόβους μας στην άκρη, να πάρουμε στα χέρια μας τις Θείες πλάκες, να ενδυθούμε τη σοφία Του και να Τον ακολουθήσουμε, για να δούμε μια μέρα την Επουράνια Ιερουσαλήμ, όπου «Και η πλατεία της πολιτείας ατόφιο χρυσάφι σαν καθαρό γυαλί… Η πολιτεία δεν έχει ανάγκη από ήλιο ούτε από σελήνη για να τη φωτίζουν, γιατί τη φωτίζει η λαμπρότητα του Θεού, και λυχνάρι της είναι το Αρνίο… Οι πύλες της ποτέ δεν θα κλείνουν την ημέρα, αφού εκεί δεν θα υπάρχει νύχτα.»

Η Πόλη της ευτυχίας. Η Πόλη της ατέλειωτης αυγής και χαράς. Η Πόλη των παρηγορητικών συναντήσεων, όπου δεν υπάρχουν πλέον αποχωρισμοί.

Ο δρόμος προς την Πόλη της ευτυχίας ξεκινάει από τη σημερινή ομιλία με τον Θεό, την οποία δεν την αναβάλλουν για μετά, δεν την αποφεύγουν με την πρόφαση πιο σημαντικών εργασιών. Μόνο εδώ και τώρα. Για πάντα.

Όλη η ζωή μας είναι μακρινή ακολουθία, όπου εμείς όλοι στεκόμαστε περιμένοντας με δέος τη συνέχισή της στην αιωνιότητα.

Η φύση, κόσμος, κρύπτη της οικουμένης
Τη μεγάλη ακολουθία σου
Περιβαλλόμενος με μυστήριο δέος
Με δάκρια ευτυχίας θα υπερασπιστώ.

(Μπορίς Παστερνάκ)

Ο Μητροπολίτης Μπορίσπολ και Μπροβάρι κ.κ.Αντώνιος (Πακάνιτς)
Την ομιλία κατέγραψε η Ναταλία Γκορόσκοβα
Μετάφραση για το gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα