ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΔΗΣ: Πολλές φορές όσο και να προσπαθήσουν πολλοί Μητροπολίτες, υπάρχουν κάποιοι κληρικοί που κάνουν έργο πιο σπουδαίο, πιο ουσιαστικό.
Γιατί έχουν από πάνω τους Μητροπολίτες χωρίς κόμπλεξ. Που τους αφήνουν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Να κάνουν το όραμά τους πράξη.
Ένας τέτοιος κληρικός ήταν και ο Αδαμάντιος Αυγουστίδης. Στους κύκλους της Εκκλησίας ήταν γνωστός ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή των Αθηνών και ψυχίατρος. Σοβαρός, μετρημένος και με όραμα. Από αυτούς τους πολλούς κληρικούς που έχει η Εκκλησία μας και βάζουν το λιθαράκι τους στη διαμόρφωση μιας Εκκλησίας πολύ διαφορετικής. Πιο ουσιαστικής και έτοιμης να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Ο Αδαμάντιος Αυγουστίδης έφυγε στα 62 του χρόνια, ταλαιπωρημένος από την επάρατο νόσο για αρκετά χρόνια. Πρόλαβε όμως να αφήσει κληρονομιά. Παρά τις αντιξοότητες κατάφερε να δημιουργήσει το ίδρυμα ποιμαντικής επιμόρφωσης της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το σχολείο των «παπάδων» για να το πω πιο απλά.
Ο Αρχιεπίσκοπος τον είχε κοντά του από τότε που ήταν Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας. Ο Αδ. Αυγουστίδης έμεινε κοντά του όταν ελάχιστοι είχαν μείνει μαζί του, όταν έχασε την αρχιεπισκοπική εκλογή από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο το 1998.
Ο κ. Ιερώνυμος του έδωσε εν λευκώ τη δυνατότητα να φτιάξει μια σχολή για κληρικούς. Για να μαθαίνουν πώς να ιερουργούν, να μαθαίνουν ιερούς κανόνες, να μαθαίνουν υπολογιστές, πώς να χειρίζονται δύσκολα θέματα, μέχρι και τι σημαίνει η αξία της άλλης θρησκείας. Γιατί ο κληρικός αν δεν γνωρίζει ο ίδιος, αν δεν κατέχει τη γνώση, αν δεν γνωρίζει τι γίνεται γύρω του και πώς να χειριστεί ποιμαντικά ένα δύσκολο θέμα τότε πώς θα μπορέσει να συμβουλεύσει τον πιστό;
O Αδαμάντιος Αυγουστίδης συνδύαζε την επιστημονική γνώση, την ιατρική και τη θεολογία. Ισορροπούσε άριστα ανάμεσα σε όλα. Δεν θόλωσε από την εξουσία που του έδωσε ο Ιερώνυμος. Βρήκε την ευκαιρία να κάνει πράξη τη σχολή για τους κληρικούς. Να εδραιωθεί στην Αρχιεπισκοπή και μετά να ξεπεράσει τα στενά όρια της Αττικής. Να φτάσει σε κάθε άκρη, σε κάθε γωνιά, σε κάθε μητρόπολη. Ακόμη και στις επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου.
Παρά τον πόλεμο που του άσκησαν κάποιοι καθηγητές στις Θεολογικές Σχολές κατάφερε να κάνει το όνειρό του πράξη. Και σήμερα να μιλάμε για μία πρότυπη σχολή επιμόρφωσης κληρικών και λαικών στελεχών της Εκκλησίας.
Που όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος επιμόρφωσης, καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους. Τέτοιους κληρικούς χρειάζεται η Ορθοδοξία. Σαν τον Αδαμάντιο Αυγουστίδη, τον «δάσκαλο» των κληρικών. Σαν τον μακαριστό Γερβάσιο Ραπτόπουλο, τον «Άγιο των φυλακισμένων» που αποφυλάκισε μαζεύοντας δεκάρα δεκάρα και έσωσε χιλιάδες φυλακισμένους.
Οι αρχιερείς θα πρέπει να παραδειγματιστούν από το όραμά τους. Και να το ακολουθήσουν ή να αφήσουν τους κληρικούς τους ελεύθερους να κάνουν αυτό που ονειρεύονται.
“Μελχισεδέκ”/orthodoxtimes.gr
