ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: Ένας βασιλιάς είχε πολλούς υπηκόους. Επειδή τους αγαπούσε, μια μέρα έκανε σε όλους από ένα δώρο.
Τους έδωσε ως μποναμά από ένα πουγκί γεμάτο χρυσά νομίσματα.
Το πήραν οι άνθρωποι, το άνοιξαν και άρχισαν να μετράνε τα νομίσματα. Μετρούσαν, μετρούσαν…
Όλοι βρήκαν το ίδιο, μέσα στο πουγκί του καθενός υπήρχαν 8.760 χρυσά νομίσματα, 8.760 λίρες!
Μεγάλο το ποσό!…
Το έδωσε ο βασιλιάς από καλοσύνη, για να το χρησιμοποιήσουν για το καλό το δικό τους και των άλλων.
Αλλά αυτοί τι έκαναν, μπορείτε να φανταστείτε;
Αντί με τα χρήματα αυτά να βοηθήσουν το σπίτι τους και την κοινωνία, πήραν το πουγκί, πήγαν κοντά στο ποτάμι, το άνοιξαν και άρχισαν να πετάνε μία – μία τις λίρες μέσα στο νερό! Όλες τις λίρες τις πέταξαν στο ποτάμι!
Αν ήταν κάποιος εκεί και τους έβλεπε, τί θα έλεγε;
Ότι αυτοί τρελάθηκαν. Αυτή είναι η παραβολή, αγαπητοί μου.
Ποιός είναι ο βασιλιάς αυτός;
Είναι ο Θεός.
Ποιοί είναι οι άμυαλοι υπήκοοι;
Εμείς.
Και ποιός είναι αυτός ο αριθμός 8.760;
Είναι οι ώρες που έχει όλος ο χρόνος.
Από την 1η Ιανουαρίου μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου.
Αξιοποιήσαμε αυτές τις ώρες, με μελέτη της Αγίας Γραφής, με προσευχή, με νηστεία, με μετάνοια και εξομολόγηση, με Εκκλησιασμό και Θεία Κοινωνία;
Ή μοιάζουμε μ’ αυτούς που πέταξαν στο ποτάμι, όλες τις λίρες τους; Κάντε μια έρευνα στον εαυτό σας, έναν υπολογισμό…
Αν μπορούσαμε, αγαπητοί μου, ν’ ακούσουμε τι ζητούν οι κολασμένοι στον Άδη, ξέρετε τί θέλουν;
Μια στιγμή, ένα δευτερόλεπτο, να ξαναγύριζαν στη ζωή, για να πουν: «Ήμαρτον» και «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου».
Γι’ αυτό εμείς μην χάνουμε καιρό. Ας συναισθανθούμε τι χάσαμε, ας μετανοήσουμε, ας κλάψουμε.
Και στο έξης, να προσπαθήσουμε όλες οι ώρες ν’ αξιοποιηθούν. Όλες οι ώρες, όλες οι μέρες, όλες οι βδομάδες, όλη η ζωή μας να είναι κοντά στο Θεό, κοντά στους αγγέλους, κοντά στην Παναγιά, για να έχουμε την ευλογία του Χριστού εις αιώνας αιώνων αμήν.
