Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Η Ευαγγελική Περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ευαγγελιστού Λουκά (19,1-10) αναφέρεται στην ιστορία του Ζακχαίου για να δούμε πως λειτουργεί η ειλικρινής μετάνοια του ανθρώπου, ως μέσον που οδηγεί τον εαυτόν του, με τη χάρη του Θεού, στην εν Χριστώ σωτηρία του. Η προσωπική πορεία προς την εν Χριστώ σωτηρία μας περνά μέσα από την οδό της προσπάθειας μας να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τους ανθρώπους που έχουν κάποια ανάγκη και μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Αυτή άλλωστε είναι κι η απόδειξη της πραγματικής μετάνοιας στη ζωή μας.

Βλέπουμε πως εμείς οι άνθρωποι, σε προσωπικό επίπεδο, μπορούμε να γίνουμε μέτοχοι αυτής της σωτηρίας που προσφέρει σε μας ο Ιησούς Χριστός.

Έτσι, μέσα από την ειδική αναφορά του Ευαγγελιστού Λουκά στην Ιστορία του Ζακχαίου, έχουμε ένα ζωντανό παράδειγμα, το οποίο οφείλουμε να μιμηθούμε, εάν πράγματι θέλουμε κι εμείς να σωθούμε από τις αμαρτίες μας και να γίνουμε μέτοχοι της Βασιλείας του Θεού.

Ο Ζακχαίος, αν και ήταν ένας μεγάλος αμαρτωλός, εντούτοις όταν έδειξε ειλικρινή μετάνοια, εσώθηκε.

Είναι γνωστόν ότι στην εποχή του Χριστού, κατά τον πρώτο αιώνα, οι Ρωμαίοι, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, αντί να μαζεύουν οι ίδιοι τους φόρους από τους λαούς που είχαν υποδουλώσει βίαια με τη δύναμη των όπλων, έδιναν το δικαίωμα αυτό σε οποιονδήποτε τους έδινε περισσότερα. Αυτοί λοιπόν, ήσαν οι γνωστοί Τελώνες, οι οποίοι προσπαθούσαν με τη σειρά τους να κερδίσουν διπλάσια απ’ όσα θα πλήρωναν στους Ρωμαίους τυρράνους τους. Καταλαβαίνετε όμως την άδικη εκμετάλλευση, που γινόταν σε βάρος του λαού, διότι κι οι μεγάλοι Τελώνες, οι Αρχιτελώνες, έπρεπε να δώσουν το δικαίωμα της συλλογής φόρων σε άλλους περιφερειακούς συναδέλφους τους, κι αυτοί με τη σειρά τους επεδίωκαν πάλι να κερδίσουν περισσότερα χρήματα σε βάρος του λαού. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει παντού η φτώχεια, η κοινωνική αδικία κι η μιζέρια. Πωλούσαν την περιουσία και τα σπίτια των φτωχών ανθρώπων για ασήμαντα ποσά, ή ακόμη για μικρά κι ασήμαντα χρέη, πολλοί έχαναν την ελευθερία τους και εγίνοντο σκλάβοι. Η απελπισία κι η απόγνωση κυριαρχούσε παντού. Το επίσημο κράτος εστήριζε και τροφοδοτούσε την κάθε λογής κοινωνική αδικία, διότι οι φορείς του ήσαν άνθρωποι διεφθαρμένοι, που εσυμπεριφέροντο απάνθρωπα. Αυτοί οι ολίγοι πλούσιοι ζούσαν σε βάρος του φτωχού λαού. Αυτή η κοινωνική αδικία καταδικάστηκε ανεπιφύλακτα και με σαφήνεια από τον Ιησού Χριστόν.

Ο Απόστολος Λουκάς θεώρησε ότι, το περιστατικό με τον Αρχιτελώνη Ζακχαίο, έχει σχέση και με τη δική μας σωτηρία. Γι’ αυτό και το κατέγραψε στο Ευαγγέλιό του.

Πρώτα απ’ όλα βλέπουμε στο πρόσωπο του Ζακχαίου, ενός μεγάλου αμαρτωλού, να υπάρχει η δυνατότητα της σωτηρίας. Αυτό σημαίνει τρία πράγματα για μας.

Πρώτον, αν θεωρούμε ότι κάποιος ανάμεσά μας είναι μεγάλος αμαρτωλός, όπως οι Αρχιτελώνες, πρέπει να προσευχόμαστε για την μετάνοιά του και τη σωτηρία του. Γι’ αυτό κι άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, στην σχετική του επιστολή τονίζει «καλύπτει πλήθος αμαρτιών η ενέργειά μας να καταφέρουμε να οδηγήσουμε κάποιον κοντά στο Χριστόν»

Δεύτερον, αν πάλι αισθανόμαστε οι ίδιοι ότι είμαστε αμαρτωλοί πρέπει να δείξουμε την ίδια μετάνοια που έδειξεν κι ο Ζακχαίος και νάμαστε τότε σίγουροι ότι μπορούμε να σωθούμε, με τη χάρη του Χριστού, όπως κι ο Ζαγχαίος.

Τρίτον, η μετάνοια εκφράζεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αλλάζουμε μυαλά, γινόμαστε δίκαιο και φιλάνθρωποι αρχίζοντας να μοιραζόμαστε όσα έχουμε μ’ αυτούς που έχουν κάποια ανάγκη, προσπαθούμε δηλαδή για μια αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης για τις αδικίες που κάναμε στους άλλους πριν να μετανοήσουμε, βοηθώντας όμως και με τη γενναιοδωρία μας κι αυτούς κι αυτούς που υποφέρουν και βρίσκονται μακριά μας όσο μπορούμε.

Σε μας εναπόκειται να προσέλθουμε με πραγματική μετάνοια κοντά στους κληρικούς μας για να εξο-μολογηθούμε τις αμαρτίες μας, τις αδικίες μας και τα σφάλματα μας, στηρίζοντας εκεί που μπορούμε το φιλανθρωπικό και Ιεραποστολικό έργον της Εκκλησίας μας.

Η Εκκλησία μας, μας περιμένει με πολύ αγάπη να μας προστατέψει, γιατί είμαστε τα αγαπημένα της παιδιά. Κι αν υπάρχουν μερικοί που μας πικράνουν, όπως αυτοί που διαμαρτυρήθησαν γιατί ο Ιησούς Χριστός πήγε στο σπίτι ενός αμαρτωλού, αυτό δεν θα μας πτοήσει να συνεχίσουμε με πίστη στο Θεό το θεάρεστο διακονικό έργον μας, για το καλό όλων μας με την ελπίδα για την αιώνια Βασιλεία των Ουρανών.