του Παναγιώτη Ασημακόπουλου, Θεολόγου

Η κυρία Μ. Ρεπούση διατύπωσε πρόσφατα (πάλι) κάποιες απόψεις για το μάθημα των Θρησκευτικών στο νέο Λύκειο.

Εν ολίγοις, ζήτησε να πάψει το σχολείο να παρέχει μαθήματα ορθόδοξης κατήχησης και να μετατραπεί το μάθημα των Θρησκευτικών σε θρησκειολογία.

Λησμόνησε βέβαια να μας πει εάν και πώς το θέλει το μάθημα των Θρησκευτικών στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης.

Διαπίστωσε επίσης την κατάφωρη αδικία των ωρών του μαθήματος των Θρησκευτικών έναντι των Φυσικών επιστημών και της Ιστορίας.

Νομίζω ότι βρήκα πρόσφατα έναν ένθερμο οπαδό των απόψεων της κυρίας Ρεπούση. Ένας συμπαθέστατος 60χρονος, με τον οποίο έκανα μια απέλπιδα προσπάθεια να συνεννοηθώ.

Με απολυτήριο γυμνασίου το σωτήριον έτος 1968, φώναζε ότι πρέπει να σταματήσουμε να κατηχούμε τα παιδιά.

13 χρόνια μετά την αποφοίτηση του κυρίου από το Γυμνάσιο, κόπηκα κι εγώ με ένα ψαλιδάκι στο Νηπιαγωγείο, καθώς έφτιαχνα μια χειροτεχνία. Νομίζω ότι είναι πλέον ώριμη η κοινωνία μας να δεχθεί το αίτημά μου: «Έξω τα φονικά όπλα από τα σχολεία».

Είναι προφανές ότι η σχέση του συμπαθούς κυρίου με το σύγχρονο μάθημα των Θρησκευτικών είναι παραπλήσια με αυτήν που είχε η συχωρεμένη η γιαγιά μου με τα Λατινικά Γ΄ Λυκείου, όταν μου έστυβε πορτοκαλάδες για να γράψω καλά σε «αυτά τα ρημάδια τα κινέζικα».

Βέβαια, αν ο κύριος αυτός δικαιολογείται να αναδεύει την καραμέλα του, δεν νομίζω ότι το ίδιο δικαιούται μια κυρία που (υποτίθεται ότι) μας εκπροσωπεί στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Η κυρία Ρεπούση ζήτησε τα παιδιά να διδάσκονται θρησκειολογία, προφανώς αγνοώντας ότι το μάθημα των Θρησκευτικών στη Β΄ Λυκείου είναι το μοναδικό μάθημα σε όλη την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου οι μαθητές διδάσκονται για τις άλλες θρησκείες.

Μαζί με το μάθημα στην Γ΄ Λυκείου, όπου θίγονται κοινωνικά, ηθικά και βιοηθικά διλήμματα είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα, πλουραλιστικά και «ανοιχτά» μαθήματα.

Αναφορικά τώρα με τις άφθονες ώρες των Θρησκευτικών στο Λύκειο, προτείνω να μοιραστούν ως εξής: Τα δύο δίωρα στην Α΄ και στη Β΄ Λυκείου να μοιραστούν εξίσου στη Φυσική, Χημεία, Βιολογία και Ιστορία. Από μία ώρα σε καθένα μάθημα και με κλήρωση να αποφασιστεί εάν θα είναι στην Α΄ ή στη Β΄ Λυκείου.

Όσο για τη μία ώρα στη Γ΄ Λυκείου να γίνει μια μονομαχία. Όποιος πυροβολήσει πιο γρήγορα να πάρει την ώρα ως τρόπαιο.

Είναι πλέον καιρός ο σκοταδισμός των Θρησκευτικών να γίνει παρελθόν και να απελευθερωθεί η σκέψη των μαθητών με προοπτική το φωτεινό αύριο.

Για να σοβαρευτούμε λίγο, τελειώνω την παρέμβασή μου με ένα σχόλιο περί της ιδεολογικής διάστασης του θέματος. Υπό Κ.Σ. (για να μιλήσουμε με φυσικούς όρους) θα έπρεπε η Αριστερά να υπερθεματίζει στη διατήρηση του μαθήματος και του χαρακτήρα του.

Ένα μάθημα που αναφέρεται στην καταδίκη του πλουτισμού και του φασισμού, στην ανάγκη για κοινωνία αγάπης, ισότητας και αλληλοβοήθειας, στην ένωση των ανθρώπων πέρα από φυλετικές, οικονομικές και κοινωνικές διακρίσεις θα έπρεπε να είναι σημαία της.

Σε άλλους που ψάχνουν τη φυλετική καθαρότητα και ανωτερότητα χαλάει τη σούπα. Ας καθίσει η κυρία Ρεπούση και οι άλλοι εκπρόσωποι της αριστερίστικης μπουρζουαζίας να διαβάσουν τα σχολικά εγχειρίδια του μαθήματος που συκοφαντούν.

Εδώ βέβαια εντοπίζεται η εγγενής αδυναμία των κομμάτων που «εκπροσωπούν» την αριστερή ιδεολογία στην Ελλάδα.

Με παντιέρα τις στερεοτυπικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, κατηγορούν την Εκκλησία για κοινωνική αναλγησία, παρουσιάζουν εαυτούς ως τους μόνους ενσαρκωτές της κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά η Εκκλησία είναι αυτή που προσφέρει τα συσσίτια στους αναξιοπαθούντες.

Υπάρχει βέβαια και η πιθανή ερμηνεία τα συσσίτια της Εκκλησίας να είναι το προσωπείο του διεθνούς καπιταλισμού.

Όπως και το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ο δούρειος ίππος της καθεστωτικής Εκκλησίας για να μολύνει το μυαλό των αθώων μαθητών, ώστε να γίνουν οι αυριανοί γενίτσαροι του σκοταδισμού, πανέτοιμοι να θυσιαστούν για την καπιταλιστική διάβρωση του κοινωνικού ιστού.

Οφείλω να ομολογήσω: Σε θεωρίες συνωμοσίας ξεπερνούν τους πλέον σκληροπυρηνικούς θρησκόληπτους.

Και μόνο η κοινωνική διδασκαλία του Χριστιανισμού που προβάλει ως πρόταση ζωής στους μαθητές μέσα από το μάθημα – και όχι ως υποχρεωτική κατήχηση – θα έπρεπε να ενθουσιάζει την Αριστερά. Και όχι να βγαίνουν οι μαυρομπλουζάδες να το παίζουν προστάτες της Ορθοδοξίας, βασιζόμενοι στην κενότητα της «αριστερής» φλυαρίας.

Τώρα που το λέω, απορώ πώς και δεν βγήκαν να ζητούν την κεφαλή της Ρεπούση επί πίνακι. Εκτός και έχω χάσει κάτι.

Μπορεί βέβαια να τους είπαν ότι στο διαδίκτυο κυκλοφορούν τα παρακάτω σχόλια που καθηλώνουν: «Τι δουλειά έχουν τα παιδιά να διδάσκονται τα αίσχη της Παλαιάς Διαθήκης;» (σημειωτέον ότι η Παλαιά Διαθήκη διδάσκεται στην Α΄ Γυμνασίου, ενώ το θέμα μας είναι το νέο Λύκειο) και «να φύγει η αίρεση του εβραιοχριστιανισμού και να διδάσκονται τα ελληνόπουλα την πατρώα θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων».

Η βλακεία στο τετράγωνο κι εσύ, Μαρία, με ένα λόγο άγονο. Δικό μου…