Τα τέσσερα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει ο αγώνας μας την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής αναλύει στην εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος.
Ολόκληρη η εγκύκλιος έχει ως εξής:
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αποτελεί την περίοδο των πνευματικών ευκαιριών και προσδοκιών όλης της Εκκλησίας. Την περιμένουμε όλο τον χρόνο με αυτήν την εσωτερική δίψα, αυτά τα απροσδιόριστα πολλές φορές όνειρα, που όμως είναι τόσο βαθειά, γιατί υπόσχεται ο Θεός μεγάλα και για αυτήν την περίοδο, αλλά και για ολόκληρη τη ζωή μας. Ο σκοπός μας είναι να ανεβεί η ψυχή μας στον ουρανό, να γίνουμε ουράνιοι άνθρωποι. Οι μέρες αυτές που ξανοίγονται μπροστά μας μας παρέχουν αυτή την δυνατότητα μέσα από τον αγώνα της μετανοίας. Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να έχει αυτός ο αγώνας μας.
Το πρώτο είναι η συγχώρηση. Είναι η έκφραση της αγάπης, η αίσθηση της κοινωνίας, το ότι είμαστε όλοι και μαζί, ομονοούντες και ομοφρονούντες σε αυτήν την πορεία, σε αυτήν την επιδίωξη, σε αυτήν την προσδοκία των ευλογιών του Θεού. Αφήνουμε τον δικό μας χώρο και μπαίνουμε στον χώρο του Θεού όπου χωρούν όλοι και όπου δεν μας ξεχωρίζει τίποτε.
Το δεύτερο είναι όχι μόνο να μπούμε στον χώρο του Θεού, αλλά να μπούμε στον χρόνο του Θεού, εκεί που ο Θεός πλέον κυριαρχεί, εκεί που δεν παίζουν ρόλο τα κοσμικά γεγονότα, εκεί που και η δική μας προσωπική ιστορία έχει την σημασία της αλλά εκφυλίζεται -αν μπορούμε να πούμε- μπροστά στο πως ο Θεός ενεργεί.
Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι η προθυμία στην εργασία των αρετών, αυτών των αρετών που χρειάζεται στην παρούσα κατάσταση η δική μας ψυχή. Ας επικεντρωθεί ο κάθε ένας στην εργασία των δικών του αρετών, αυτών οι οποίες θα τον απελευθερώσουν τον ίδιο, αυτών που αποτελούν τα δικά του παράθυρα από τα οποία θα μπούν οι αχτίδες της θεικής παρουσίας.
Υπάρχει και ένα τέταρτο. Είναι η προσδοκία και η προετοιμασία για τους πειρασμούς. Σε αυτήν την περίοδο των υψηλών στόχων, των μεγάλων πόθων, των σπανίων και μοναδικών ευλογιών δεν θα ήταν καθόλου παράξενο να βρεθούμε μέσα σε πειρασμούς, απροσδόκητους, που δεν μπορούσαμε εκ των προτέρων να τους φανταστούμε. Τι μεγάλη παρακαταθήκη είναι αυτή η βοήθεια του Θεού στην στην πάλη κατά του διαβόλου και των ποικίλων πειρασμών, όχι μόνο κατά των παθών, που ο κάθε ένας μας έχει να διεξαγάγει!
Μπαίνουμε λοιπόν στον χώρο του Θεού και συγχωρούμεθα. Μπαίνουμε στον χρόνο του Θεού και ησυχάζουμε. Εργαζόμαστε τις αρετές με προθυμία και φιλότιμο. Ετοιμαζόμαστε για τους πειρασμούς και προσευχόμεθα και ζούμε τα σημεία της θεικής βοηθείας.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την Μεγάλη Τεσσαρακοστή με αυτά τα υπέρμετρα εσωτερικά αισθήματα, αυτήν την εσωτερική υπερβολή και στην αγάπη μας και στον πόθο μας και στο φιλότιμό μας και στην προσδοκία της επισκέψεως του Θεού, για να μπορέσουμε όλοι μαζί στο τέλος αυτής της περιόδου να απολαύσουμε υπερβολικά και τα δώρα της Αναστάσεως του Κυρίου τα οποία δεν φυλάσσονται για τους αγγέλους, αλλά προσφέρονται μέσα από την Εκκλησία στον κάθε πιστό και συνεπώς στον κάθε έναν από εμάς.
Εύχομαι σε όλους να δώσει ο Θεός καλή και ευλογημένη και παραγωγική και καρποφόρα και χαρούμενη και με πλούσια συγκομιδή Μεγάλη πραγματικά Τεσσαρακοστή, ώστε να αξιωθούμε μετά από επτά εβδομάδες να γίνουμε μέτοχοι και της Αναστάσεώς Του. Αμήν.
