Λάβρος ο Μητροπολίτης Σερρών για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής

· …πλήττεται βάναυσα ο θεσμός της οικογένειας
· … έχουμε και εμείς μεγάλη ευθύνη που τα δεχόμεθα αδιαμαρτύρητα
· …δυστυχώς δεν διδαχθήκαμε από τα λάθη μας
….Λείπει η μετάνοια.

Με λόγια γεμάτα βαθύτατο προβληματισμό αναφέρθηκε ο Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ.κ. Θεολόγος, σε εκδήλωση που έγινε από τον Σύλλογο Ορθοδόδου Ιεραποστολικής Δράσεως «ο Μέγας Βασίλειος» με αφορμή την εορτή των 3 Ιεραρχών, για το νέο χτύπημα που δέχεται η
ελληνική οικογένεια με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, γιατί όπως είπε «πλήττεται βάναυσα ο θεσμός της ελληνικής οικογένειας», αλλά
και για την συστηματική και μεθοδευμένη προσπάθεια που γίνεται σε όλα τα μέτωπα για την αποχριστιανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας

Δεν παραλείπει να θέσει μπροστά στις ευθύνες τους όχι μόνο εκείνους που μας κυβερνούν αλλά και όλους τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι αδιαμαρτύρητα δέχονται όλα όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας.
Ο λόγος του καρδιακός, γεμάτος παλμό και ιερή ανησυχία για όλα όσα συμβαίνουν τελευταία στην χώρα μας, έχει σκοπό να αφυπνίσει τις
συνειδήσεις των ορθοδόξων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια ακολουθούν την τακτική του «βολέματος» και δεν αντιδρούν ακόμη και σε σοβαρά θέματα που προσβάλουν τα ιερά και τα όσια της φυλής μας.

Παρακάτω ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του κ.κ. Θεολόγου:

 «αυτοί που διαμορφώνουν την σύγχρονη πραγματικότητα μέσα στην
κοινωνία και μέσα στην οικογένεια, δημιουργώντας νέα ήθη, καταστάσεις και συνθήκες ζωής, λαμβάνουν αποφάσεις που πλήττουν βάναυσα τον
θεσμό της οικογενείας αλλά και την εκπαίδευση παραδίδοντας τα παιδιά μας στήν σύγχυση και την πνευματική ανεστιότητα. Η λειτουργία των
καταστημάτων τις Κυριακές, εκτός του ότι συνιστά πρωτίστως έναν δρόμο αντίθετο προς το θέλημα του Θεού, πλήττει βάναυσα και την
συνοχή τῆς ελληνικῆς οικογένειας. Μία ελληνική οικογένεια η οποία παραδοσιακά είχε συνηθίσει, είχε παραλάβει, να συγκεντρώνεται γύρω από το οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής. Αλλά και αυτό φαίνεται ότι έπρεπενα καταργηθεί. Στην λογική τῆς παγκοσμιοποιήσεως , ένα προς ένα τα
οὐσιώδη θεμέλια της ζωής μας και τῆς ἐθνικής μας ταυτότητος που αιώνες μας κράτησαν ζωντανούς , δυνατούς δημιουργικούς , ἐπιβάλλεται νά
ὑποχωρήσουν γιά να δώσουν την θέση τους σε νέα «αήθη» ήθη.Δυστυχῶς, τις τελευταῖες δεκαετίες , πολλά νομοθετήματα της πατρίδος μας ,τό
ένα μετά το άλλο, φαίνεται ὅτι σταθερά αποβλέπουν στην πλήρη αποχριστιανοποίηση τῆς ελληνικῆς κοινωνίας.Ἐπιδιώκεται συστηματικά
ένα οριστικό διαζύγιο και με την ζωηφόρο παράδοση και με την ἁγία ὀρθόδοξη πίστη μας, ωσάν τά δύο αὐτά κορυφαῖα μεγέθη της ζωῆς μας
νά ειναι ανώφελα αν όχι και επιβλαβῆ για αὐτό τον τόπο. Δεν έχουν διδαχθεί τίποτε δυστυχώς όλοι αυτοί που μας οδήγησαν εκεί που μας
οδήγησαν. Δεν έχουν διδαχθεί από την πρωτοφανή αὐτή κρίση , που εἶναι πρωτίστως πνευματική, και συνεχίζονται τα λάθη το ένα μετά το άλλο.

Αντί με ταπεινό φρόνημα να διδαχθούμε και αντί να προσθέσουμε δάκρυα μετανοίας στην ζωή μας και να δούμε την αιτία των σφαλμάτων μας,
επαναλαμβάνουμε με ακόμη πιο οικτρό τρόπο τα λάθη , το ένα μετά το άλλο… Δυστυχῶς λείπει η μετάνοια.

Και συνήθως οι καλοί χριστιανοί μας παραμένουν ἀνησυχουντες, ἀλλά σιωπηροί. Δεν θέλουν να χαλάσουν τις καλές τους σχέσεις, την
ησυχία τους , την βόλεψή τους. Οι σύγχρονοι χριστιανοί φαίνεται οτι επιλέγουν για τον εαυτό τους την εύκολη οδό.Μέ αὐτό τον τρόπο , από
ημέρα σε ημέρα οδηγούμεθα σε βαθύτερες κρίσεις πού ἀπειλοῦν την ἴδια την ἐθνική μας ὑπόσταση καί διάρκεια και απεργαζόμεθα, χωρίς
να το ἀντιλαμβανόμεθα , για την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας καταστάσεις καταστροφικές.

Η ευθύνη ἀνήκει σε ὅλους μας και ἡ ιστορία θα εἶναι ἰδιαιτέρως αὐστηρή με την τωρινή γενιά , στο μέτρο που δεν ἀντιστεκόμεθα στην πνευματική
και ηθική χρεωκοπία του τόπου. . Έχουν μεγάλη ευθύνη ασφαλώς όσοι απεργάζονται την συστηματική ἀποχριστιανοποίηση τοῦ τόπου μας ,
αλλά έχουμε κι εμείς ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη που δεχόμεθα τά πάντα αδιαμαρτύρητα, που δεν ομιλούμε, που δεν γράφουμε, που δεν λέμε
δυνατά, με εὐπρέπεια ἀλλά και με θάρρος,αυτά που ψιθυριστά λέμε ο ένας στον άλλον. Μένουμε μέχρι εδώ. Από κει και πέρα θέλουμε την ησυχία μας, την βόλεψή μας, να μην μπούμε στο στόχαστρο κανενός και από κει και πέρα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμεθα και καλοί χριστιανοί και ἐνσυνείδητοι ἕλληνες. Κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους, μεταθέτουμε τίς εὐθύνες πάντοτε στούς ἄλλους, διαμαρτυρόμεθα μόνον ‘οταν ἀδειάζουν τά πορτοφόλια μας ἀλλά ὄχι ὅταν πτωχεύουν οἱ ψυχές μας , και ‘ετσι κατεβαίνουμε και ως πατρίδα και ως κοινωνία και ως πρόσωπα τα σκαλοπάτια το ένα μετά το άλλο στου κακού την σκάλα. Ο Θεός να μας ελεήσει.»