π. Νικόλαος Δαλαγιώργος, Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Αγίων Αναργύρων Καρδίτσας
Αυτή η περίοδος του Τριωδίου που ξεκίνησε, έχει ως τέρμα την Σταύρωση, την θυσία του Χριστού μας, αλλά και την Ανάστασή Του, την ανακαίνιση της όλης κτίσης.
Και ενώ ξεκίνησε η υμνολογία προς την Σταυρική θυσία του Χριστού, από την άλλη ανοίγει μία περίοδος ξεφαντώματος και γλεντιού, το αποκαλούμενο «καρναβάλι», παρόλο που ο Θεός δια στόματος Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Νικοδήμου Αγιορείτου και άλλων πατέρων της Εκκλησίας μας, καταδικάζει τέτοιες ενέργειες, λόγω του ότι αποτελούν «έθιμο και χορό των δαιμόνων» και όχι των Βαπτισμένων Ελλήνων Χριστιανών. Το μυστικό όμως σε όλ’ αυτά είναι ότι χάρη στην Θεόσδοτη Ελευθερία μας, πρέπει να επιλέγουμε την άρνηση σε δρόμους που μας οδηγούν στην φθορά και στον θάνατο, συνέπεια της αμαρτίας.
Ακούω από πολλούς να ομολογούν τον Θεό, χωρίς όμως να κάνουν οτιδήποτε άλλο για να πάνε κοντά στον Θεό. Το ίδιο όμως κάνουν και οι δαίμονες, χωρίς να τους ωφελεί σε τίποτε. Πιστεύουμε ότι υπάρχει ο Θεός αλλά η σχέση μας με Αυτόν ποια είναι; Εκείνο το οποίο πρέπει να μας συγκινεί είναι ότι ο Θεός, πέραν των θεοπρεπών ιδιοτήτων που έχει, είναι ότι σε εμάς διάκειται πατρικά. Ο τόσο μεγάλος Θεός για μας είναι Πατέρας, γι’ αυτό κι εμείς πρέπει να κινούμαστε προς Αυτόν σαν παιδιά του. Η Κυριακή του Ασώτου, είναι η εικόνα του ανθρώπου που επιλέγει όχι τον δρόμο του Θεού, αλλά της απωλείας, όπου ο διάβολος παραμονεύει και επειδή δεν έχει δικαίωμα να εισέλθει σε εμάς, μέσω των αισθήσεων, μας απομακρύνει από τον Θεό «Πατέρα». Γι’ αυτό στην αρχή μας τα δίνει όλα, λεφτά, χαρά (η οποία είναι επιφανειακή και δεν γεμίζει την ψυχή), γλέντια και χορούς και άλλες διασκεδάσεις, οι οποίες δεν βοηθούν καθόλου τον άνθρωπο, έχοντας ψυχολογικές μεταπτώσεις, με αποτέλεσμα να ασθενεί η ψυχή. Πολλοί άνθρωποι είναι στα πρόθυρα της κατάθλιψης, διότι συντηρούν το σώμα και αφήνουν την ψυχή να ασθενεί. Αν αρρωστήσει όμως η ψυχή, δύσκολα θεραπεύεται. αλλά ο καλός Θεός πάντοτε θα μας περιμένει, εάν μετανοήσουμε, και θα μας αγκαλιάσει και θα μας επιστρέψει αυτά τα οποία χάσαμε ζώντας «Ασώτως».
Μερικοί περιμένουν να γεράσουν για να ζήσουν μέσα στην Εκκλησία. Τον άνθρωπο μπορούμε εύκολα να τον κοροϊδέψουμε, τον Θεό όχι! Όσο αγιασμένα νιάτα θα έχουμε, τόσο αγιασμένα γηρατειά. Βέβαια, ο κρυφός εγωϊσμός που καλλιεργήσαμε κάνοντας ότι θέλαμε, δεν μπορεί να μας πει ότι κάνουμε λάθος, γι’ αυτό και συνεχίζουμε να κάνουμε το λάθος. Είναι δική μας επιλογή, η αμαρτία και η φθορά ως συνέπεια, διότι είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε. Χάριν του εγωισμού και της παρακοής, καταστραφήκαμε μόνοι μας φέρνοντας τον θάνατο ο οποίος μας αλέθει. Και έρχεται ο Χριστός μας και μας λέγει «υπάγω ετοιμάσαι υμίν τόπον και πάλιν ελεύσομαι ίνα παραλήψομαι υμάς, ίνα όπου ειμί εγώ και υμείς ήτε».
Τι προσφέρουμε στον Θεό για να αξίζουμε τέτοια λόγια! Μετά που τον σταυρώσαμε και συνεχίζουμε να τον σταυρώνουμε με τις αμαρτίες μας, και ζήτησε νερό και δεν του δώσαμε, αλλά του δώσαμε ξύδι και χολή, δεν του κακοφαίνεται, αλλά γυρίζει και λέγει «Πάτερ, αφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Μετά από αυτήν την αγάπη, αποδεικνύεται ότι πραγματικά δεν έχει άλλο νόημα η ζωή μας εδώ, παρά να προσέχουμε συνειδητά τι είναι αυτό που θέλει ο Θεός να κάνουμε. Διότι οι εντολές που έχουμε τώρα δεν είναι του Θεού. Είναι η αγωγή της αποθεραπείας της σάπιας και φθαρμένης μας προσωπικότητας. Όπως ένας γιατρός αφού θεραπεύσει μίαν ανίατη ασθένεια και φέρει την ισορροπία στην υγεία του αρρώστου, του δίνει συνταγή πως θα συμπεριφέρεται για να έχει μέλλον, έτσι και ο Χριστός μας δεν απαίτησε μετά τη θυσία Του να κάνουμε κάτι, διότι ο Ίδιος μπήκε μπροστά και βάδισε πρακτικά τον νόμο των εντολών, ούτως ώστε να μας συγκινήσει με το παράδειγμά του χωρίς να μας προστάξει, γιατί «ουκέτι καλώ υμάς δούλους, ότι φίλοι μου εστέ». Γι’ αυτό ο Ίδιος νήστεψε, κακοπάθησε, φτώχυνε, πείνασε, αγρύπνησε, ταλαιπωρήθηκε έως θανάτου, για να μας μεταφέρει στον θεανθρωπισμό, ούτως ώστε να γίνουμε κληρονόμοι του Θεού και Πατρός και συγκληρονόμοι του. Γι’ αυτό και λέγει: «Γίνεσθαι άγιοι ότι εγώ άγιος ειμί» διότι δεν είναι θέμα επιλογής, να διαλέξουμε δηλαδή την αρετή ή όχι, αλλά είναι πλέον ανάγκη, είναι θέμα σωτηρίας. Την Καθαρά Δευτέρα, θα τεθούν προς προσκύνηση τα Ιερά Λείψανα που φυλάσσονται στον Ναό μας, προς ευλογία, Αγιασμό και ενίσχυση των Πιστών στην αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, έχοντας ως πρότυπο την κοινωνία των προσώπων μέσω της συζήτησης, της προσφοράς και της αγάπης, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη.
-250x180.jpg)
