Του Βαγγέλη Παπαδόπουλου, δημοσιογράφου
Σεβάσμιοι γέροντες,
ως πιστό μέλος της Εκκλησίας αλλά και ως δημοσιογράφος, αισθάνομαι την ανάγκη να διαταράξω την ηρεμία των διακοπών σας, «ανά τας λουτροπόλεις, και νήσους της χώρας» – έστω με το φόβο της ανυπακοής – και να σας καλέσω σε συναγερμό!
Η διεθνής συγκυρία και η κρίση στη χώρα μας δημιούργησε μιαν αφόρητη κοινωνική κατάσταση που δοκιμάζει το σύνολο, σχεδόν, του ελληνικού πληθυσμού, που στην πλειονότητά του αποτελεί το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και των συνεπειών της κρίσης αυτής, παρατηρώ με βαθειά θλίψη, ότι είσθε απόντες, ως πνευματικοί ηγέτες και πατέρες, από τη δοκιμασία των πιστών μελών της Εκκλησίας – πλην ολίγων φωτεινών εξαιρέσεων- όταν γέμισε ο τόπος από λύκους – έστω και με τη μορφή προβάτων, ανεξαρτήτως αν φαίνεται, ότι διεκπεραιώνοντας γραφειοκρατικώς και συστημικώς τις υποχρεώσεις σας κάνετε το καθήκον σας! Όχι …
Γνωρίζετε πολύ καλά, ότι σε γειτονικές χώρες οι χριστιανοί διώκονται. Φονεύονται. Βασανίζονται.
Γνωρίζετε πως, ως τώρα, έχουν φονευθεί πολλοί επίσκοποι και ιερείς. Γνωρίζετε επίσης, ότι ξεριζώνονται χωριά και πόλεις και ιερά καθιδρύματα. Γνωρίζετε ακόμη, ότι μεταξύ των θυμάτων υπάρχουν άμαχοι, γέροντες, ασθενείς, γυναίκες και παιδιά. Συντελείται ένα νέο ολοκαύτωμα! Και εσείς;
Σεβάσμιοι γέροντες,
αν αυτά γίνονται πλησίον μας, τα θύματα και οι καταστροφές εντός μας είναι περισσότερα και πλέον οδυνηρά. Καθημερινά οι αυτοκτονίες μελών της Εκκλησίας πολλαπλασιάζονται και τα μέλη αυτά τα έχετε χρεωθεί. Τι ψυχή θα παραδώσετε, ως ποιμένες; Η αξιοπρέπεια των χριστιανών έχει τσαλακωθεί και ζουν με ψυχοφάρμακα. Πολλά μέλη της Εκκλησίας πεθαίνουν από έλλειψη φαρμάκων και ιατρικής φροντίδας, κυρίως όμως από ντροπή, από κατάθλιψη από έλλειψη ψυχικής συμπαράστασης. Κι εσείς;
Δεν ισοπεδώνω μ’ όλα αυτά, ούτε τις προθέσεις, ούτε το οποιοδήποτε έργο σας, που επιτελείτε με πολλές προσπάθειες. Πολύ περισσότερο, δεν παραβλέπω και την παρρησία ορισμένων από εσάς που διακρίνεσθε. Όμως – συγχωρέστε με- έχω πολλές απαιτήσεις από την Εκκλησία.
Είναι λυπηρό να παρατηρεί κανείς πως το δυτικόστροφο κράτος – σύστημα , μετέβαλε την Εκκλησία σε … φιλανθρωπικό σωματείο, λες και αποκλειστική δουλειά της είναι να μοιράζει ρούχα και τρόφιμα! Και επαίρεσθε! Μα αυτό το έκαναν παλιά ο Στέφανος και οι 7 διάκονοι, δεν το έκαναν οι Απόστολοι! Το έκανε και η «Βασιλειάδα» του Μ. Βασιλείου, αλλά έχει καμία σχέση η φιλανθρωπία εκείνη, με τη σημερινή; Έλεος!
Έφθασε σε τέτοιο κατάντημα η Εκκλησία σήμερα, ώστε να συνδιοργανώνει μουσική εκδήλωση στο Ολυμπιακό στάδιο για τους φτωχούς! Και οι μεν καλλιτέχνες και ο τηλεοπτικός φορέας αρέσκονται στη διαφήμιση και στην προβολή, τι δουλειά όμως έχει ο Αρχιεπίσκοπος στην υπόθεση αυτή; Όταν ο Κύριος μας έκανε ακόμη και θαύματα και ζητούσε να μείνουν κρυφά και να μη διαδοθούν, έρχεται ο Μακαριότατος να προμοτάρει με συνέντευξη την όποια κοινωφελή εκδήλωση; Να γιατί οι πιστοί χριστιανοί, που εμπειρικά έχουν τη θέα του «όντως Όντος» δεν γέμισαν το στάδιο παρά τη διαφήμιση και παρά τις παραινέσεις του κ. Ιερώνυμου, γεγονός που θα πρέπει να τον προβληματίσει και να τον ελέγξει ηθικά!
Και μπροστά σ’ αυτή την άθλια, πνευματικά, κατάσταση, σας παρακολουθώ να στέκεστε ατάραχοι και μεγαλοπρεπείς στους θρόνους σας, στα συλλείτουργα και στις χειροτονίες αδελφών μας, εκφέροντας εκκλησιαστικό λόγο ανεπίκαιρο και αναχρονιστικό, σαν να μη συμβαίνει τίποτε – ενώ δίπλα σας ξεψυχούν αδελφοί μας από πνευματική ένδεια και όχι μόνον!
Εάν δεν εκφρασθείτε ως πραγματικοί Επίσκοποι στην παρούσα συγκυρία, τότε, αυτοαναιρείσθε και αυτοακυρώνεστε, γενόμενοι στην κυριολεξία υπηρεσιακά εκτελεστικά όργανα της αντικοινωνικής μνημονιακής πολιτικής και του προτεσταντικού ευσεβισμού!
Πόσο θ’ αντέξετε να προσφέρετε φαγητό και ρούχα στους πένητες; Και είναι λύση αυτή στο πρόβλημα, όταν είναι σχεδιασμένο ο πληθυσμιακός κορμός της κοινωνίας χωρίς στόχο ζωής και όραμα, χωρίς συμμετοχή στην εξέλιξη, χωρίς φάρμακο γιατρό και φροντίδα να πάει στον άλλο κόσμο;
Γνωρίζετε, ότι μετά τη φυγή των νέων μας στο εξωτερικό, την υπογεννητικότητα και τη φυσική εξόντωση του πληθυσμού, οι δημιουργικές ηλικίες στον τόπο μας από 18-45 ανήκουν μόνο στους αλλόθρησκους μετανάστες;
Όταν η χριστιανική βυζαντινή αυτοκρατορία δέχονταν φυλές και έθνη στην κοσμοκρατορία της, μετέβαλε την παλαιά σχέση κυριάρχων – κατεκτημένων, σε σχέση αδελφών, με την Ορθοδοξία, ως θεραπευτική μέθοδο, που στόχευε στην τελείωση – θέωση του ανθρώπου και όχι σε αποικιοκρατική σχέση!
Όλα αυτά έχουν καμιά συνάφεια με την δυτικό-προτεσταντική φιλανθρωπία σας, που επέβαλε η άθλια τριανδρία των μνημονίων;
Αν όμως, σεβάσμιοι γέροντες, σ’ όλα αυτά έχετε μέρος της ευθύνης, στο θέμα της αποορθοδοξοποίησης της χώρας έχετε το όλον! Καίτοι οι περισσότεροι από σας διαθέτετε τα πνευματικά εφόδια και τις περγαμηνές, εντούτοις, ή δεν το καταλάβατε ή δεν θέλετε να το καταλάβετε, ότι η κρίση που ενέσκηψε στη χώρα μας, έχει πυρήνα θρησκευτικό! Η οικονομική κρίση είναι το μέσον για να συντελεσθεί η πτώση και η διάλυση του προπύργιου της Ορθοδοξίας, ώστε να αποεκκλησιοποιηθεί και η τελευταία χώρα της Ε.Ε. και να επιτευχθεί η πλήρης πλέον διαφοροποίηση της Δύσης από την Ορθόδοξη Ανατολή! Και ναι μεν το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε στη Δ. Ευρώπη τον 17ο αιώνα, εξαπλώθηκε προοδευτικά σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες με κάθε μέσο τους τελευταίους δύο αιώνες, ΤΩΡΑ, όμως, στην ολοκλήρωσή του οι εξελίξεις είναι ραγδαίες! Δεν φανταζόμουν ποτέ, ότι όταν τα προέβλεπα αυτά από το 1970-90, θα έπαιρναν σάρκα και οστά μέσα σε μια τριακονταετία!
Σεβάσμιοι γέροντες,
η αλλοτρίωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της κοινωνίας – θα πρόσθετα- από την Φραγκιά, έχει φτάσει σε επικίνδυνη φάση. Ίσως την τελευταία. Ψάχνω να βρω έναν Κοσμά Αιτωλό!… Είναι κανείς από σας;
