“Τον έκλαψε όλο το χωριό”

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας Αρχιμ. Αθανασίου Γιαννουσά

Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014 και την ώρα που ετοιμαζόταν να αρχίσει την Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία την αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, η εντολή γι’ αυτόν ήταν καθοριστική: Μετάβαση από το επίγειο Θυσιαστήριο στο Ουράνιο Θυσιαστήριο.

Από το Θυσιαστήριο του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Κορεστείων Καστοριάς στο Θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου· εκεί που οι Πρεσβύτεροι της Εκκλησίας έπλυναν τα ιμάτιά τους στο αίμα του Αρνίου και προσεδρεύουν μετά παρρησίας.

Τον έκλαψε όλο το χωριό!

Ο Οικονόμος Θωμάς Παπαδημητρίου, Εφημέριος της ευαίσθητης περιοχής των Κορεστείων Καστοριάς, 54 ετών, ένας Κληρικός με απλότητα, με ταπείνωση, με προσφορά στον άνθρωπο και διακονία στην Εκκλησία έκλεισε τα μάτια του για να τα ανοίξει φαιδρότερα στην άνω Ιερουσαλήμ.
Ιερεύς προσηνής, καλοκάγαθος, εύχαρης, εξυπηρετικότατος, εργάτης αληθινός του Θεού, κτίτωρ του περικαλλέστατου Ναού των Κορεστείων, αγαπητός σε όλους, ειρηνοποιός, εργατικός, παραδοσιακός, με γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα, αυστηρός με τον εαυτό του και επιεικής με όλους τους άλλους, σταθερός στην πίστη, υπήκοος μέχρι θανάτου στις επιταγές του Ευαγγελίου, νοικοκύρης, άρχοντας.
Στάθηκε όρθιος στην λαίλαπα του κόσμου και του κοσμικού φρονήματος. Στάθηκε δίπλα στον Επίσκοπο και στην τοπική Εκκλησία σε πολύ δύσκολες στιγμές. Στάθηκε δίπλα στον πονεμένο άνθρωπο της εποχής. Μπορεί να μην είχε ανθρώπινες περγαμηνές και πτυχία, είχε όμως μεγάλη καρδιά και ακόμη πιο μεγάλη αγκαλιά.
Ακούραστος και αεικίνητος. Είχε το βάρος της εξυπηρέτησης τριών συνολικά Ενοριών και τα κατάφερνε πολύ καλά παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και τις απαιτήσεις της διακονίας του.Ο παπα-Θωμάς κεκοιμημένος

Η Εξόδιος Ακολουθία: Πάσχα πριν από το Πάσχα. Η Θεία Λειτουργία με λειτουργό τον Επίσκοπο και άλλους 20 συμπρεσβυτέρους και τους διακόνους, ήταν μια συμμετοχή στο «θάνατο» και την Ανάσταση του Κυρίου. Ο λόγος του Επισκόπου γεμάτος παρηγοριά και ελπίδα. Τα δε δάκρυα, τα οποία έτρεχαν από τα μάτια του, και κατά τη Θεία Λειτουργία και κατά τη διάρκεια της Εξοδίου Ακολουθίας, μαρτυρούν πόσο τον εκτιμούσε και τον αγαπούσε. Μας θύμισαν εκείνο το οποίο γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης για τον Χριστό μπροστά στον τάφο του τετραημέρου Λαζάρου: «..Κύριε, έρχου και ίδε. Εδάκρυσεν ο Ιησούς. Έλεγον ουν οι Ιουδαίοι· ίδε πως εφίλει αυτόν..» (Ιω. 11,35-36).
Τον έκλαψε όλο το χωριό!
Ο κόσμος στην Εξόδιο Ακολουθία ήταν τόσος που δεν χωρούσε ο Ναός! Εκατοντάδες κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής ήλθαν να αποχαιρετήσουν τον πατέρα τους, όπως οι ίδιοι ομολογούσαν.
Αλλά και οι Κληρικοί μας. Κι αυτοί παρόντες. Σχεδόν όλοι· αυτοί, οι οποίοι θυσιάζονται καθημερινά στην εσχατιά της ελληνικής γης, για να τελούν τη Θεία Λειτουργία, για να αγιάζουν το λαό του Θεού, για να ακούγεται η καμπάνα και ο λόγος του Θεού, αλλά και να φυλάνε Θερμοπύλες. Και όλοι μαζί, ο Επίσκοπος, οι Μοναστικές Αδελφότητες και οι Ιερείς με τις οικογένειές τους: ΜΙΑ Οικογένεια! Άλλωστε η χαρά όταν μοιράζεται γίνεται μεγαλύτερη και ο πόνος πάλι όταν μοιράζεται γίνεται ελαφρύτερος.
Στα μάτια τους, που ήταν γεμάτα δάκρυα, φαινόταν έκδηλη η αγάπη και ο σεβασμός τόσο προς τον αδελφό συμπρεσβύτερο που αναχώρησε για τον Ουρανό, όσο και για την εκλεκτή του οικογένεια.

Και πραγματικά, η οικογένειά του είναι παράδειγμα προς μίμηση: Μία εκλεκτή Πρεσβυτέρα, υπόδειγμα για όλους και όλες. Τρία εξαιρετικά παιδιά (μία υποψήφια διδάκτωρ Οικονομικών, μία τελειόφοιτος Ιατρικής, και ένας γιος–μαθητής Γυμνασίου–τέλειος μαθητής και ιεροψάλτης). Καθαροί Άνθρωποι. Άνθρωποι της Εκκλησίας. Άνθρωποι του Θεού. Με πολλή και πλούσια αγάπη προς τον Επίσκοπο (πράγμα πολύ σπάνιο στις μέρες μας) και ακλόνητη πίστη στην Παράδοση της Εκκλησίας μας, στην Παράδοση των Αγίων μας.
Το σημαντικότερο: Το σκήνος του. Ευλυγισία κανονική, ακόμη και μετά 48 ώρες από την κοίμησή του! Η μεγάλη ευχέρεια της σημειώσεως του τιμίου σταυρού με το δεξί του χέρι στο στήθος του πριν την κατάβασή του στον κτιστό τάφο έκανε εντύπωση σε όλους τους παρευρισκομένους.
«Παπα-Θωμά, τον έπαινο τον άκουσες από το στόμα του Επισκόπου μας, που ποτέ δεν τον πίκρανες. Θα τον έχεις ακούσει ασφαλώς τώρα και από το στόμα του Χριστού: “ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ! Επί ολίγα εις πιστός, επί πολλών σε καταστήσω· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου” (Ματθ. 25,21).
Μέχρι τώρα, όπως είπε ο Δεσπότης μας, κοιτούσες προς τον ουρανό. Τώρα κοίτα προς τη γη, στην οικογένειά σου, στην εκλεκτή Πρεσβυτέρα σου και στα τρία χαριτωμένα παιδιά σου.
Πες δυο λόγια, Παπα-Θωμά, στο Χριστό για όλους μας. Προσευχήσου. Κοίτα από κει να προστατεύεις το χωριό σου, στα σύνορα της Πατρίδος μας. Εμείς θα σε θυμόμαστε πάντοτε, αλλά και εσύ να θυμάσαι εμάς».

Καλή αντάμωση, αδελφέ μου, στο Ουράνιο Θυσιαστήριο

Ο εν Χριστώ αδελφός σου
Παπα-Θανάσης