Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ
Μεγάλη Πέμπτη. Αυτήν την τόσο συγκλονιστική ημέρα με την βοήθεια και την χειραγωγία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας “προσεγγίζουμε μέσα στη λατρεία της Εκκλησίας την μυστική εν φόβω τραπέζη…και καθαραίς ταις ψυχαίς τον άρτον υποδεχόμενοι”.
Α. Δεν είναι μια τυπική επανάληψη του δείπνου, αλλά μυστηριακή επέκταση του γεγονότος. Ό,τι έγινε τότε στο εστρωμένο ανώγαιο, γίνεται πάντοτε και στην Αγία Τράπεζα.
Και τότε ο Χριστός και τώρα ο Χριστός.
“Πιστέψτε”, θα πει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, “ότι σε τίποτα δεν διαφέρει εκείνο το μυστικό δείπνο από τούτο το μυστήριο. Επειδή δεν το κάνει αυτό ο άνθρωπος και εκείνο ο Χριστός, αλλά και τούτο κι εκείνο Αυτός το προσφέρει. Ο τότε ταύτα ποιήσας ούτως και νυν αυτά εργάζεται.” Θα προσθέσει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής : “Έτσι η Αγία Τράπεζα είναι το εστρωμένον ανώγαιον, η παρουσία του Χριστού είναι ο θείος διάκοσμος. Αυτός είναι ο προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος.” Σ’ αυτό το υπερφυέστατο μυστήριο της παρουσίας του Θεού και της αγάπης Του προς το ανθρώπινο γένος, οι Πατέρες της Εκκλησίας αισθάνονται συγκλονισμένοι. Τι φοβερό μυστήριο; Τι άρρητη οικονομία; Τι ακατάληπτη συγκατάβαση του Θεού; Τι ανεξιχνίαστη ευσπλαχνία; Ο Πλαστουργός παραθέτει τον Εαυτό Του στο πλάσμα Του για να τον απολαύσει. Η καθ’ αυτόν Ζωή χαρίζει στους θνητούς τον εαυτό Της ως βρώση και πόση. Η σοφία του Θεού “κιρνά κρατήρα πιστοίς” (Κανών όρθρου Μεγ. Πέμπτης) και η προτροπή του φιλόξενου οικοδεσπότη είναι χαρακτηριστική : “γεύσασθε και γνόντες ότι χρηστός εγώ κράξατε”.(Κανών όρθρου Μεγ. Πέμπτης).
Β. Έναν τέτοιο συγκλονισμό αισθανόταν κι ο σεβαστός μου γέροντας Αγαθόνικος . Από τότε που τον γνώρισα στα ιερά θυσιαστήρια της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών έλεγε ότι τον συγκλόνιζε η μέρα της Μεγάλης Πέμπτης.
Θυμάμαι την ιεροσύνη μου και την παρουσία του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Μας παρέδωσε ο Χριστός ότι πιο πολύτιμο υπάρχει στον κόσμο, το Σώμα Του και το Αίμα Του. Αυτούς τους συγκλονισμούς τους καταγράφει σε μια εγκύκλιό του στους κληρικούς της μητροπόλεώς του.
“Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα. Πίετε εξ’ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου. Πώς είναι δυνατόν, τα θαυμάσια αυτά λόγια να μην αποτελούν την πάλλουσα καρδιά κάθε ιερατικής ζωής; Όσες φορές κι αν τα επαναλαμβάνουμε, ας τα επαναλαμβάνουμε σαν να ήταν η πρώτη φορά. Ποτέ από συνήθεια. Γιατί η Ιεροσύνη μας αποπληρώνεται με τις θεοπρόφερτες αυτές λέξεις.
Σήμερα Μεγάλη Πέμπτη, όλη η Εκκλησία ξαναβρίσκεται νοερά στο Υπερώο της Ιερουσαλήμ. Εκεί όπου είχαν συναθροισθεί οι Άγιοι Απόστολοι για τελευταία φορά μαζί με τον Χριστό στον Μυστικό Δείπνο. Σας καλώ να ξαναδιαβάσουμε μέσα από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Χριστού : “Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από όση εκείνος που θυσιάζει τη ζωή του για τους φίλους του. Εσείς είστε φίλοι μου, αν τηρήσετε εκείνα που σας παραγγέλνω. Δεν σας ονομάζω δούλους, γιατί ο δούλος δεν γνωρίζει τι κάνει ο κύριος του. Σας ονόμασα φίλους, επειδή σας γνωστοποίησα όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου (Ιω. ιε’, 13 -15)”.
Φίλους αποκαλεί ο Χριστός τους Αποστόλους. Φίλους θέλει να ονομάσει κι εμάς, οι οποίοι, χάρη στη Χειροτονία που λάβαμε, μετέχουμε στην Ιεροσύνη Του. Ας ακούμε αυτά τα λόγια Του με μεγάλη συγκίνηση, αλλά και με μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Γιατί εκφράζουν την αλήθεια για μας που είμαστε μέτοχοι της Ιεροσύνης του Χριστού, ως λειτουργοί της Θείας Ευχαριστίας”.
Μεγάλη Πέμπτη 2014. Θα συμμετάσχουμε όλοι στο δείπνο της Θείας Ευχαριστίας. Θα καθίσουμε στο τραπέζι της Θείας Αγάπης με τον οικοδεσπότη Χριστό και συνδαιτυμόνες τους δώδεκα και ολόκληρη την Εκκλησία. Αυτές οι ρανίδες του Αγίου Αίματος αναδημιουργούν όλη την Εκκλησία. “Ρανίδες αίματος ολίγαι, κόσμον όλον αναπλάττουσι και γίνονται καθάπερ οπός γάλακτος πάσιν ανθρώποις, εις εν εμάς συνδέουσαι και συνάγουσαι” (Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου). Έτσι εκφραζόταν συχνά πυκνά ο Γέροντας Αγαθόνικος.
Αυτό έχει σήμερα ανάγκη ο κόσμος μας. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας.
Discussion about this post