Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου – Σαν χθες, οι πρόγονοί μας κατέφεραν την πρώτη μεγάλη νίκη της Ευρώπης κατά του επελαύνοντος φασισμού και άφηναν άφωνο όλο τον κόσμο.
Του Γιώργου Θεοχάρη – ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Από τότε έχουν περάσει ακριβώς 80 χρόνια.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ στις σύγχρονες κοινωνίες. Ο φασισμός νικήθηκε.
Ωστόσο νέες μορφές φασισμού-ολοκληρωτισμού απειλούν όχι μόνο την σύγχρονη παγκόσμια κοινωνία μας, αλλά και τον ίδιο τον χώρο της Εκκλησίας μας.
Γιατί χρησιμοποιούμε τον όρο «φασισμός»;, θα αναρωτηθούν κάποιοι, δεν είναι βαρύς ο όρος;
Τον χρησιμοποιούμε παίρνοντας αφορμή από το γεγονός ότι ο πυρήνας του φασισμού είναι ο ολοκληρωτισμός.
Η φασιστική νοοτροπία έχει μηδενική ανοχή απέναντι στον διαφορετικό τρόπο σκέψης, και θέλει να επιβάλει έναν ενιαίο και ομοιόμορφο τρόπο σκέψης. Δεν ανέχεται την αμφισβήτηση και την διαφωνία με τις απόψεις της.
Ποιο είναι λοιπόν αυτοί οι τρεις φασισμοί και ολοκληρωτισμοί που μας απειλούν σήμερα;
Ο πρώτος είναι ο ισλαμικός ολοκληρωτισμός.
Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον σύγχρονο κόσμο, λόγω του μεγάλου ποσοστού του παγκόσμιου πληθυσμού που καταλαμβάνει το Ισλάμ.
Το Ισλάμ είναι μία θρησκεία, ιδεολογία και νοοτροπία, ή καλύτερα κοινωνική πρακτική, εκ φύσεως ολοκληρωτική και για αυτό περισσότερο από οποιανδήποτε άλλη προσομοιάζει προς την φασιστική.
Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε ότι στην ιδεολογία του Ισλάμ είναι αδιανόητη η αλλαγή θρησκείας και τιμωρείται μέχρι σήμερα με θάνατο, κάτι που δεν υπήρχε θεσπισμένο ούτε και στην ναζιστική Γερμανία. Και όμως ο πολιτισμένος κόσμος ανέχεται μέχρι σήμερα και ενίοτε υπερασπίζεται μία θρησκεία που έχει θεσμοθετημένο τον θάνατο στους αρνητές της.
Η δεύτερη μορφή φασισμού-ολοκληρωτισμού είναι αυτή που ζούμε στην σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.
Σε αυτήν υπάρχει μία έντονη τάση να επιβληθεί ένας ομοιόμορφος τρόπος σκέψης σε ορισμένα βασικά θέματα. Καθένας που δεν συμμορφώνεται προς αυτήν στα θέματα αυτά και εκφράζει κάποιον δισταγμό ή μία διαφορετική στάση, απομονώνεται, διασύρεται, διώκεται και τίθεται στο περιθώριο.
Τα στάνταρ αυτού του ολοκληρωτικού τρόπου σκέψης είναι:
Να είσαι εναντίον του ναζισμού (λες και το Ισλάμ δεν είναι πιο επικίνδυνη μορφή φασισμού σήμερα), εναντίον του ρατσισμού (λησμονώντας π.χ. ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν και συνοικίες μαύρων όπου δεν τολμά κανείς να κυκλοφορήσει βράδυ), εναντίον του ολοκαυτώματος των Εβραίων (λες και οι γενοκτονίες των Ελλήνων της Μικρασίας, του Πόντου, των Αρμενίων κ.λπ. δεν ήταν εξίσου φοβερές και πιο κοντινές σε εμάς), υπέρ της ομοφυλοφιλίας (μπερδεύοντας την ανοχή προς τον άνθρωπο-ομοφυλόφιλο με την καταδίκη της αμαρτίας), υπέρ των αμβλώσεων (λες και τα αγέννητα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα στην ζωή) κ.λπ.
Eρχόμαστε τέλος στην τρίτη και τελευταία μορφή ολοκληρωτισμού που εμφανίζεται στον εκκλησιαστικό χώρο.
Σε μία μερίδα πιστών εμφανίζεται η σύγχρονη ολοκληρωτική τάση, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να είναι κανείς:
εναντίον του Πατριάρχη (λες και τα κάνει όλα στραβά και δεν έχει κάνει κανένα καλό), εναντίον του Οικουμενισμού (λες και αυτό είναι το μέγιστο σύγχρονο πρόβλημα της Εκκλησίας μας), εναντίον όλων των πολιτικών (λες και δεν υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί ανάμεσά τους), εναντίον των Εβραίων, στους οποίους φορτώνουν όλα τα κακά του κόσμου. Αυτά είναι λίγα από τα στάνταρ αυτού του «ολοκληρωτισμού», που μαστίζει τον χώρο της Εκκλησίας μας.
Στην εποχή της πανδημίας εμφανίζεται και μία νέα μορφή ολοκληρωτισμού μέσα στον χώρο της Εκκλησίας: θα πρέπει όλοι οι πιστοί να είναι εναντίον της μάσκας, να πιστεύουν ότι ο κορονοϊός είναι κατασκευασμένος και ένα ψέμα, να είναι εναντίον του Τσιόδρα (λες και αυτός έκλεισε τους ναούς) κ.λπ..
Ο ολοκληρωτισμός αυτός δίνει πνευματική διάσταση σε θέματα πρακτικά, ιατρικά και επιστημονικά, καταδικάζει αδελφούς που έχουν αδύνατη πίστη ή σκέπτονται διαφορετικά, συγχέει την πίστη και την επιστήμη.
Ο ολοκληρωτισμός αυτός δεν απειλεί τόσο την ζωή συνανθρώπων μας, όσο διώχνει ανθρώπους από την Εκκλησία, αν αναλογιστούμε ότι υπάρχουν ιερείς και πιστοί που επιτίθενται ανοικτά και δημόσια σε αδελφούς τους επειδή φορούν μάσκα.
Το χειρότερο είναι ότι παρουσιάζουν στον κόσμο μία εικόνα της Εκκλησίας εντελώς διαφορετική από αυτού που είναι:
φοβική αντί για ελεύθερη, κλεισμένη στον εαυτό της αντί να αγκαλιάζει και να χωρά όλους τους ανθρώπους, μη ανεκτική αντί για ανεκτική προς όλους.
Λέγοντας τα παραπάνω, δεν καταδικάζουμε τους αδελφούς μας που πιστεύουν ότι ο κορονοϊός είναι ψέμα ή δεν πιστεύουν/δεν θέλουν την μάσκα ή δεν πιστεύουν την επιστήμη.
Καταδικάζουμε την στάση αυτών που καταδικάζουν τους αδελφούς τους επειδή δεν σκέπτονται όπως αυτοί και δεν μπορούν να τους ανεχθούν δίπλα τους, μέσα στην Εκκλησία, σαν παιδιά του Θεού, σαν αληθινά αδέλφια τους.
Discussion about this post