Του Γιώργου Θεοχάρη – ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΛΚΗ: Συγκλονίζουν οι γονείς του 19χρονου Άλκη, οι οποίοι με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια και μεγαλείο ψυχής αντιμετώπισαν την δολοφονία του γιού τους.“ Δεν κρατάμε κακία σε κανέναν. Εγώ αυτή την στιγμή δεν έχω καθόλου συναισθήματα.
Καμία μανούλα να μην βρεθεί στη θέση μου”, είπε η μητέρα του Άλκη. Αυτοί είναι οι γονείς του δολοφονημένου παιδιού τους που μας θύμισαν τον άγιο της συγχώρεσης Διονύσιο της Ζακύνθου!
Πόσο καιρό είχαμε να ακούσουμε από το στόμα λαϊκών ανθρώπων τέτοια υπέροχα λόγια, που δείχνουν καλλιέργεια ψυχής και πνεύματος! Λόγια που θυμίζουν το «άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τί ποιούσι!» του εσταυρωμένου Κυρίου, αλλά και του πρωτομάρτυρος αγίου Στεφάνου: «Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταυτην!»
Αξίζει στους γονείς του νεαρού αυτού παιδιού που τελείως άδικα, αλλά μαρτυρικά έχυσε το αίμα του πάνω στα σκαλοπάτια μιας πολυκατοικίας, την αγάπη και συμπαράσταση όλης της κοινωνίας, που πράγματι τους συμπαραστάθηκε και τους συμπαραστέκεται για να αντιμετωπίσουν τον πατρικό και μητρικό πόνο από την απώλεια του αγαπημένου τους γιού.
Όμως εξ αφορμής αυτού του περιστατικού να έλθουμε και στην ανάλυση αυτού του φαινομένου της οπαδικής βίας. Εδώ και πολλά χρόνια καλλιεργείται στην κοινωνία μας ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία και όχι μόνο μέσα στις ποδοσφαιρικές ομάδες, αλλά και σε ένα μέρος του κόσμου που δεν μπορεί να αναπληρώσει τον ελεύθερο χρόνο του με κάτι διαφορετικό παρά μόνο με την ενασχόληση κυρίως των αγώνων ποδοσφαίρου.
Συχνά διαβάζουμε και βλέπουμε τι μάχες γίνονται στα γήπεδα ή έξω από αυτά με τους ονομαζόμενους οπαδούς να προβαίνουν σε αληθινές μάχες με τους αντιπάλους τους και την αστυνομία να προσπαθεί να τους χωρίσει ώστε ν μην υπάρχουν θύματα ή μεγάλες καταστροφές.
Και με το που μπαίνεις μέσα σε ένα ταξί ακούς να μαλώνουν για τα γκόλ και τους ποδοσφαιριστές που τα πέτυχαν ή απέτυχαν και τότε οι φωνές δυναμώνουν με τις άκομψες συνήθως ερωτήσεις και παρεμβάσεις λίγων ευτυχώς αθλητικών συντακτών, που αρκούν να ανάψουν το μίσος απέναντι στις αντίπαλες ομάδες. Και πώς τότε να μην καλλιεργείται ένα κλίμα ακραίου φανατισμού που φθάνει και στα όρια δυστυχώς της δολοφονίας αθώων ανθρώπων!
Δυστυχώς εδώ φαίνεται και κάποια ολιγωρία των λειτουργών της Εκκλησίας, ορισμένοι εκ των οποίων εκδηλώνονται δημόσια υπέρ της μίας ή της άλλης ομάδας, με αποτέλεσμα αντί να ενώνονται τα διεστώτα χωρίζονται και φθάνουμε στο σημείο της πλήρους αδιαφορίας για τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της στάσης τους, που δήθεν για να βοηθήσουν τους νέους τους ωθούν σε άλλες ολισθηρές καταστάσεις.
Άς το έχουν υπόψη αυτό οι Επίσκοποι και ας διοργανώνουν κατάλληλες ομιλίες και εκδηλώσεις στους ιερούς ναούς, τα πνευματικά κέντρα και τις κατασκηνώσεις ούτως ώστε να συντελούν στην διαμόρφωση υγιούς φρονήματος στους πιστούς, αλλά κυρίως στους νέους.
