Του Γιώργου Θεοχάρη (Συνέντευξη -Μέρος β’)

Να εγκαταλείψει τις πάγιες θέσεις της για  την Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το  Casus belli  σε σχέση με την ΑΟΖ, καλεί την Τουρκία η υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής,  επικεφαλής του συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ «Δύναμη Ζωής» και στενή συνεργάτιδα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ,κ.Ρένα Δούρου, σε αποκλειστική της συνέντευξη στο »Αγιορείτικο Βήμα».

»Η άρνηση αυτή, να ανοίξει την ιστορική Σχολή, δημιουργεί στην Τουρκία πρόβλημα στις σχέσεις της με την Ε.Ε.,  το αμερικανικό Κογκρέσο, πρόβλημα με διεθνείς οργανισμούς της Ορθοδοξίας.
Η κυρία Δούρου μιλά ακόμα για την προσωπική σχέση της με την Εκκλησία και απαντά στα όσα κατά καιρούς γράφονται περί της Αθεϊας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξη Τσίπρα, και κατηγορεί τους πολιτικούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι  »φροντίζουν να επιδεικνύουν μια επίπλαστη θρησκευτικότητα, μόνο και μόνο προς άγρα ψήφων».
Επίσης, ψάλλει το εγκώμιο στον Οικουμενικό Πατριάρχη, κ.Βαρθολομαίο και αναφέρεται στις σφαγές των χριστιανών στη Συρία και αλλού και επικρίνει την ελληνική κυβέρνηση πως απλώς » παρακολουθεί τα τεκταινόμενα….’‘ Τι λέει για το Κυπριακό ζήτημα που τώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και πως πρέπει να δράσει η ελληνική πολιτεία.

Εν τω μεταξύ, αναπτύσει τα σχέδια της για την ανάδειξη, όπως λέει, της περιφέρειας Αττικής που θα διεκδικήσει στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Αναλυτικά η συνέντευξη της κ. Ρένας Δούρου στο ΄΄Αγιορείτικο Βήμα»

-κ.Δούρου, η γείτονος Τουρκία μετατρέπει τις βυζαντινες εκκλησίες σε τζαμιά. Τι λέτε  για αυτό;

Ας είμαστε επιφυλακτικοί και ας μην προσδίδουμε έκταση και οικουμενικότητα σε μεμονωμένα περιστατικά. Υφίστανται πράγματι συζητήσεις για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί – μεταξύ των υποστηρικτών της άποψης αυτής είναι και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς. Ωστόσο αυτή η ιστορία, που αντιβαίνει ολοφάνερα στο διεθνές δίκαιο, δεν είναι καινούργια – ανακινείται κατά καιρούς από ακραίους κύκλους με εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες. Το κρίσιμο, αυτό που έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε είναι το αν στην αναθεώρηση του Συντάγματος θα προχωρήσει η επίσημη αναγνώριση των δικαιωμάτων των εθνικών μειοψηφιών. Το αν θα υπάρξει τελικά σχετικό άρθρο θα έχει βαρύνουσα σημασία για το μέλλον του τουρκικού πολιτεύματος.

 -Πως  σχολιάζετε τις απειλές της Τουρκίας για το casus belli και την ΑΟΖ΄;

Η εμμονή της Τουρκίας σε θέσεις που παραβιάζουν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο, είναι αντιπαραγωγική γιατί δεν οδηγεί πουθενά. Αντιθέτως αναπαράγει μια επιχειρηματολογία στείρα, με την έννοια ότι δεν διαθέτει κανένα έρεισμα στους διεθνείς κανόνες και παραπέμπει σε καταδικασμένες συγκρουσιακές λογικές του παρελθόντος. Είναι πλέον καιρός η Τουρκία να εγκαταλείψει αυτές τις πάγιες θέσεις της που δεν της έχουν αποφέρει τίποτε μέχρι τώρα και ούτε πρόκειται να της αποφέρουν στο μέλλον. Πολλώ δε μάλλον που πλέον ο διεθνής περίγυρος γίνεται όλο και πιο σύνθετος και πιο απρόβλεπτος – γεγονός που δεν εξυπηρετεί τις μεγαλοϊδεατικές τάσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Συρία, Αίγυπτος, Ιράν – είναι μερικοί μόνο από τους «πονοκεφάλους» της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, μόνο σε ό,τι αφορά το μεσανατολικό περιβάλλον.

Γιατί στο εσωτερικό της οι «πονοκέφαλοι» έχουν μετατραπεί από καιρό τώρα σε «ίλιγγο» Τούτο μεταφράζεται στην ανάγκη προσαρμογής σε νέα δεδομένα που δεν επιτρέπουν αυθαίρετες ερμηνείες του διεθνούς δικαίου που μπορούν να γυρίσουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους…

-Πως βλέπετε την άρνηση της Τουρκίας να μην ανοίξουν την θεολογική σχολή  της χάλκης.

Η εμμονή της Τουρκίας να μην εκπληρώνει τις διεθνείς της υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, οι οποίες μάλιστα συνιστούν και προϋποθέσεις για την ευρωπαϊκή ενταξιακή της πορεία, της δημιουργεί πολλά προβλήματα. Και όχι μόνο στο διμερές επίπεδο, των σχέσεων με την Ελλάδα. Δηλαδή η άρνηση αυτή δημιουργεί στην Τουρκία πρόβλημα στις σχέσεις της με την ΕΕ, πρόβλημα με το αμερικανικό Κογκρέσο, πρόβλημα με διεθνείς οργανισμούς της Ορθοδοξίας αλλά και ευρύτερα με διαθρησκειακούς οργανισμούς. Όσο συντομότερα αντιληφθεί η Τουρκία ότι δεν πρόκειται για διμερές ελληνοτουρκικό θέμα και πάψει να το συνδυάζει με ανεδαφικά αιτήματα, τύπου εκλογής μουφτή στη Θράκη, τόσο γρηγορότερα θα προχωρήσει στη μόνη επιλογή που έχει μπροστά της, δηλαδή την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Η κ. Ρένα Δούρου, με τον διευθυντή του »Αγιορείτικου Βήματος » κ. Γιώργο Θεοχάρη κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.

   -Πως βλεπετε τον  θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τι είναι για εσάς ο Πατριάρχης κ. Βαρθοομαίος;

Ο θεσμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου παίζει ένα ρόλο που υπερβαίνει κατά πολύ τα γεωγραφικά όρια της έδρας του αλλά ακόμη και τα θρησκευτικά, της ορθοδοξίας. Θεωρώ ότι διαθέτει μια πνευματική ακτινοβολία, που αγγίζει και τους πιστούς άλλων θρησκειών. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ενεργητική ενασχόλησή του με τον διαθρησκειακό διάλογο – γεγονός που μαρτυρά ευρεία θεώρηση των πραγμάτων, χωρίς στεγανά και αποκλεισμούς.

Υπό αυτό το πλαίσιο κάθε άλλο παρά συγκυριακή είναι η συστηματική ενασχόλησή του με το περιβάλλον και τα ζητήματα της ελευθερίας, της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης – κρίσιμα θέματα για τους μας. Με το παράδειγμά του ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος νομίζω ότι διδάσκει ήθος και τρόπο ζωής σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από το απρόβλεπτο και τη μεταβλητότητα της ανθρώπινης φύσης.

  -Πολλοί χριστιανοί σφαγιάζονται και η διεθνής κοινότητα σιωπά ή υποστηρίζει  τους ισλαμιστές….Πως βλέπετε τη στάση της ελληνικης κυβέρνησης ;

Δεν είναι αποκλειστικά και μόνο ισλαμιστές – αν και έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης -, οι υπαίτιοι της γενικότερης ανόδου των εξτρεμισμών, του μίσους και της απόρριψης του διαφορετικού, του άλλου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Μοιάζει σαν οι απλοϊκές, μανιχαϊστικές απαντήσεις που δίνουν, π.χ., οι ακροδεξιοί στην Ευρώπη να βρίσκουν όλο και περισσότερα ευήκοα ώτα. Ειδικά σήμερα, σε περίοδο οξύτατης κρίσης που δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομία αλλά αφορά γενικότερα και τα πνευματικά πράγματα. Και μόνο το γεγονός ότι οι επιθέσεις, οι απαγωγές, όπως αυτές των δύο μητροπολιτών από το Χαλέπι στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας, τον περασμένο Απρίλιο ή των καλογραιών από το μοναστήρι της Αγίας Θέκλας, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες από τα ΜΜΕ της χώρας μας, είναι ενδεικτικό της περιρρέουσας ατμόσφαιρας και των ιεραρχήσεων που κάνουν τα ΜΜΕ – χωρίς να φέρουν αποκλειστική ευθύνη. Χωρίς να θέλω να είμαι μηδενίστρια, θεωρώ ότι, μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση μοιάζει απλά να παρακολουθεί, χωρίς διάθέση επηρεασμού τους, τα γεγονότα. Και τούτο παρά το γεγονός ότι ασκεί την προεδρία της ΕΕ…

  -Πως βλέπετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο κυπριακό ζήτημα;

Η τελευταία μου παρατήρηση στην προηγούμενη ερώτηση αναφέρεται και στο κυπριακό. Δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί από μακριά τις άκρως ευαίσθητες εξελίξεις στο θέμα. Εξελίξεις, που, ας μην το ξεχνάμε, συμπίπτουν με μια πολύ δύσκολη περίοδο για την οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βρισκόμαστε σήμερα σε μια πολύ κρίσιμη καμπή του κυπριακού, η οποία μπορεί να είναι καθοριστική για το μέλλον του, και πιστεύω ότι θα μπορούσε η ελληνική εξωτερική πολιτική να διαδραματίσει ένα πιο ενεργό, πιο ανεξάρτητο ρόλο.

 -Τι θα λέγατε στον κόσμο αναφορικά με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για τις θρησκευτικες  πεποιθήσεις του προέδρου σας κ. Τσίπρα  δεδομένου ότι στο  μακρινό παρελθόν είχε δηλώσει άθεος…

Θα έλεγα στους πολίτες ότι η πολιτική μας ζωή πάσχει, εδώ και πολλές δεκαετίες, από έναν μεγάλο βαθμό υποκρισίας. Κατάσταση για την οποία ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Εννοώ ότι οι πολιτικοί των δύο αυτών κομμάτων, είτε πιστεύουν πραγματικά είτε όχι, φροντίζουν να επιδεικνύουν μια επίπλαστη θρησκευτικότητα, μόνο και μόνο προς άγρα ψήφων. Ουδείς πιστός διατυμπανίζει την πίστη του. Θεωρώ ότι το θέμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων του καθενός οφείλει να αποτελεί προσωπική υπόθεση. Και αυτό δεν πιστεύω ότι αποτελεί κίνδυνο για μια συντεταγμένη κοινωνία. Αντιθέτως, η υποκρισία σε ένα τόσο προσωπικό θέμα για προσέλκυση ψήφων, υπονομεύει τη Δημοκρατία.

-Αν μου επιτρέπεται, θα ήθελα να σας υποβάλλω και μία προσωπική ερώτηση. Σας αγγίζει η  Εκκλησία  και ποιά  είναι η  σχέση  σας μαζί της;

Καταρχήν πρέπει να ορίσουμε τι εννοούμε με τον όρο «Εκκλησία». Αν εννοούμε το «σώμα Χριστού» αποτελούμενο από όλους τους πιστούς ή ένα λυτρωτικό, οικουμενικό μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης που απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, οικονομικής κατάστασης. Το δεύτερο πιστεύω ότι ειδικά στη σημερινή συγκυρία, αποκτά ανατρεπτική επικαιρότητα. Η σχέση που έχει ο καθένας μας με αυτό το μήνυμα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο δημόσιας προβολής. Ή μέσο άσκησης πολιτικής. Γιατί έτσι ευτελίζεται και απομειώνεται η ίδια η ουσία του μηνύματος, που έχει εφαλτήριο την πνευματική ωριμότητα του καθενός μας.

  -Πως σχολιάζετε την έλλειψη προληπτικής   ποιμαντικής απο την εκκλησία σε σχέση με την αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα  τα τελευταία χρόνια;

Το θέμα των χιλιάδων αυτοκτονιών στη χώρα λόγω της οικονομικής κρίσης δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Με την έννοια ότι ο μοναδικός τρόπος πρόληψης θα ήταν να μπει τέλος στην κρίση. Από κει πέρα πολλά εξαρτώνται από το πόσο συνδράμουν τους πολίτες οι διάφοροι θεσμοί – μεταξύ αυτών φυσικά και η εκκλησία – σε επίπεδο γειτονιάς, εργασιακών χώρων… Με δεδομένο όμως ότι το φαινόμενο της αυτοκτονίας είναι πολυπαραγοντικό, δεν υπάρχουν όμως «μαγικές συνταγές» ούτε εύκολες λύσεις.

 -Δεν θα έπρεπε οι  Ιερείς να κατηχούνε τον λαό σε αυτό το  θέμα; Γιατί βλέπουμε απο την πλευρα ενίων πολιτικών να προβάλλονται όσοι αυτοκτονούν…

Δεν γνωρίζω σε ποιους αναφέρεστε σχετικά με την προβολή των αυτοκτονιών. Η δική μου αίσθηση είναι διαφορετική. Οι κυβερνητικοί βουλευτές επιχειρούν να υποτιμήσουν το θέμα, αποσυνδέοντάς το από την οικονομική συγκυρία. Πιστεύω ότι ο κάθε ιερέας, η κάθε δομή κοινωνικής αλληλεγγύης μπορεί να κάνει σπουδαία δουλειά στηρίζοντας τους πολίτες που πλήττονται από την ανεργία, τα δάνεια που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν, τα οικονομικά βάρη που δικαιολογημένα αδυνατούν να σηκώσουν. Το ζητούμενο είναι να καταπολεμήσουμε την αποξένωση, την εσωστρέφεια, την απομόνωση, τον κοινωνικό αποκλεισμό. «Κανείς μόνος του στην κρίση». Είναι καιρός να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το σύνθημα αυτό πράξη.

  -Και να πάμε στην  υποψηφιότητα σας για την περιφέρεια  Αττικής.  Ποιό είναι το όραμα σας  για την πρώτη περιφέρεια της  χώρας; Τι θα αλλάξετε; Τι θα καταργήσετε;

Κύριε Θεοχάρη εδώ και καιρό έχω κάνει δική μου μια φράση της Έλλης Παππά: «δεν με ενδιαφέρουν τα οράματα αλλά οι προτάσεις».
Και προτάσεις έχουμε πολλές και συγκεκριμένες για τη μεγαλύτερη περιφέρεια της Ελλάδας και μια από τις σπουδαιότερες της Ευρώπης. Μια περιφέρεια, που όμως παραμένει άγνωστη για τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας.
Άρα το πρώτο μέλημα είναι να καταπολεμήσουμε αυτή την άγνοια που είναι τόσο βολική για τους σημερινούς κρατούντες. Δεύτερον, θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την πολιτική περιθωριοποίηση. Γιατί τι νόημα μπορεί να έχουν τα προγράμματα για την Περιφέρεια, από τη στιγμή που κάποιος δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του ή δεν μπορεί να πάρει τα φάρμακά του;

Στόχος δικός μου και των δημοκρατών πολιτών που εκπροσωπώ, είναι να λειτουργήσει επιτέλους η Περιφέρεια με τις πολλές δυνατότητες που έχει, ακριβώς προς όφελος των ανθρώπων αυτών. Να αποκτήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα που σήμερα δεν διαθέτει. Για πόλεις με κοινωνική συνοχή, σεβασμό στο περιβάλλον, με χώρους άθλησης και πολιτισμού. Πόλεις για ανθρώπους και όχι για φαντάσματα της κρίσης.