Ρουάντα: Έχουμε ήδη κατ’ επανάληψη επισημάνει σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας την πλήρη και από πάσης απόψεως χρεοκοπία του Παπισμού, ο οποίος από ζώσα Τοπική Εκκλησία της Δύσεως…
εντεταγμένη στο ενιαίο εκκλησιαστικό Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εξέπεσε δυστυχώς στην κατάσταση της αιρέσεως, με δεκάδες φρικτές κακοδοξίες, τις οποίες επεσώρευσε διά μέσου των αιώνων, με αποτέλεσμα να απογυμνωθεί από την θεία Χάρη και εν συνεχεία να εκφυλλισθεί σε έναν εγκόσμιο πολιτικοθρησκευτικό οργανισμό, δομημένο στον βάρβαρο μεσαιωνικό Φραγκισμό.
Μάλιστα διαφοροποιείται σημαντικά από άλλους κοσμικούς οργανισμούς εξ’ αιτίας κυρίως της διαχρονικής εγκληματικής του δραστηριότητoς, καθότι βαρύνεται με εκατομμύρια θύματα και μάλιστα στο όνομα του Θεού! Η δέκα αιώνων ιστορία του έχει να παρουσιάσει ένα πλήθος γενοκτονιών, πολέμων, δολοφονιών, σταυροφοριών, ιερών εξετάσεων, δολοπλοκιών, ανηθικοτήτων, παιδεραστιών, οικονομικών σκανδάλων κλπ. Σήμερα κατάντησε σε ένα άκρως αντίχριστο κέντρο, ένα από τα σπουδαιότερα θρησκευτικά κέντρα της Νέας Εποχής, ο χώρος όπου βασιλεύει ο άρχων του κόσμου τούτου, ο εκπεσών Εωσφόρος.
Ο μεγάλος Ορθόδοξος θεολόγος μακαριστός πρωτ. κυρός Ιωάννης Ρωμανίδης, τέως καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. αναφέρει τα εξής πολύ διαφωτιστικά: «Η κύρια πολιτιστική διχοτόμηση της Ευρώπης δεν προήλθε από τη διαφοροποίηση Ελλήνων-Ρωμαίων, αλλά από τη διαφοροποίηση Ρωμαίων-Φράγκων, που συνέβη μετά την κατάκτηση του δυτικού τμήματος της Αυτοκρατορίας από το βαρβαρικό φύλο των Φράγκων. Οι Φράγκοι υποδούλωσαν τους Ρωμαίους και τους μετέτρεψαν σε δουλοπάροικους, ενώ οι ίδιοι παρέμειναν φεουδάρχες, κλεισμένοι σε προστατευμένους πύργους. Η κατάκτηση ολοκληρώθηκε επί Καρλομάγνου και συνοδεύτηκε από τη θεολογική ανεξαρτητοποίηση με τη σύνοδο της Φραγκφούρτης το 794, (απέρριψε την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο), τη Σύνοδο του Άαχεν το 809, (εισήγαγε το φιλιόκβε στο Σύμβολο της Πίστεως) και την κατάληψη του παπικού θρόνου σταδιακά μεταξύ 983 και 1046. Σημαντικά ορόσημα σε αυτή την κατάληψη αποτελούν το 1009, (εκδίωξη του τελευταίου Ορθόδοξου Πάπα) και το 1014 (επίσημη εισαγωγή του φιλιόκβε στην Εκκλησία της Ρώμης). Οι απόγονοι των Ρωμαίων στη Δύση παρέμειναν υποδουλωμένοι μέχρι το 1789, όταν επαναστάτησαν και απελευθερώθηκαν στη Γαλλία, αγνοούν όμως τη Ρωμαιοσύνη των προγόνων τους και την ταύτισή τους με τους Ρωμαίους της Ανατολής»[1].
Μια ακόμη γενοκτονία, εξίσου φρικτή, ή και χειρότερη από αυτή των Σέρβων, έπεσε στην αντίληψή μας πρόσφατα, η οποία συντελείται τις τελευταίες δεκαετίες
στη μαρτυρική και πάμπτωχη χώρα της Αφρικής, τη Ρουάντα. Όπως στη γενοκτονία των Σέρβων, (1941-1945), έτσι και στην προκειμένη περίπτωση παπικοί «κληρικοί» εξώθησαν τους παπικούς της φυλής Χούτου να κατακρεουργήσουν την φυλή Τούτσι, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, επειδή αρνήθηκαν να ασπασθούν τον Παπισμό. Επειδή η νέα αυτή γενοκτονία έγινε παγκοσμίως γνωστή και προκάλεσε βαρύτατο σκάνδαλο, ο «Πάπας» αναγκάστηκε να ζητήσει το 2017 το γνωστό υποκριτικό του «συγνώμη» από το λαό της Ρουάντα.
Το ιστολόγιο «kanenazori.com» αποκάλυψε: «Ένας ακόμη εγκληματικός φάκελος έρχεται να προστεθεί στη μαύρη ιστορία της Εγκληματικής Οργάνωσης που αποκαλείται Βατικανό. Η γενοκτονία στη Ρουάντα το 1994, όπου η παπική εκκλησία συμμετείχε έμπρακτα στη σφαγή 800.000ων Αφρικανών της φυλής των Τούτσι, οι οποίοι ήταν σε πόλεμο με τη φυλή των Χούτου. Όπως σημειώνει η Guardian στις 8 Απριλίου του 2014: ‘Ο πατέρας Wenceslas Munyeshyaka ήταν διαβόητος κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας 800.000 Τούτσι το 1994, επειδή φορούσε όπλο στο γοφό του και συνεργαζόταν με την πολιτοφυλακή των Χούτου, που δολοφόνησε εκατοντάδες ανθρώπους, που βρίσκονταν στην εκκλησία του. Δικαστήριο της Ρουάντα καταδίκασε τον ιερέα για γενοκτονία και τον καταδίκασε ερήμην του σε ισόβια κάθειρξη. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τη Ρουάντα πέρασε χρόνια προσπαθώντας να τον προσαγάγει σε δίκη’. Η περίπτωση αυτή όμως δεν ήταν η μοναδική. Ο πατέρας Athanase Seromba που διέταξε την ισοπέδωση της εκκλησίας του με 2.000 Τούτσι μέσα και έβαλε να εκτελέσουν τους επιζώντες. Μετά την αποκάλυψη αυτή για τον Σερόμπα, η επικεφαλής εισαγγελέας του διεθνούς δικαστηρίου, Κάρλα Ντελ Πόντε, κατηγόρησε το Βατικανό ότι παρεμπόδισε την έκδοσή του σε δίκη. Η Αγία Έδρα της είπε ότι ο ιερέας ‘έκανε καλά έργα’ στην Ιταλία….Επί δύο δεκαετίες, το Βατικανό υποστήριζε ότι, ενώ μεμονωμένοι κληρικοί ήταν ένοχοι για τρομερά εγκλήματα, η εκκλησία ως θεσμός δεν φέρει καμία ευθύνη. Το 2017 ο πάπας Φραγκίσκος ζήτησε συγγνώμη από το λαό της Ρουάντα για τις εγκληματικές δραστηριότητες των εκπροσώπων της στην αφρικανική χώρα. Αυτά είναι 4 μόλις από τα εκατοντάδες εγκλήματα του Βατικανού. Εγκλήματα για τα οποία δεν εκδιώχθηκε ποτέ και απολαμβάνει πλήρους αμνηστίας. Ενίοτε ‘καθαρίζει’ με ένα συγγνώμη…»[2].
Σύμφωνα με άλλο δημοσίευμα: «Το μεγάλο αυτό γεγονός της Γενοκτονίας στη Ρουάντα διήρκεσε 100 ημέρες και σκοτώθηκαν πάνω από 800.000 άνθρωποι, σε μία από τις πιο αιματηρές εμφύλιες διαμάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πολλά από τα θύματα πέθαναν στα χέρια των κληρικών, μεταξύ των οποίων και αρκετοί από εκείνους που επιβίωσαν από την αρχική σφαγή, ενώ η κυβέρνηση της Ρουάντα είχε δηλώσει πως υπήρξαν πολλοί νεκροί μέσα στις εκκλησίες….Μετά τη ‘συγχώρεση’ που ζήτησε ο Πάπας Φραγκίσκος, η κυβέρνηση της Ρουάντα έκανε λόγο για ‘ένα θετικό βήμα’»[3].
Σύμφωνα με άλλο ιστολόγιο: «Κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με τον πρόεδρο της Ρουάντας, τον Πολ Καγκάμι, ο προκαθήμενος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας αναγνώρισε ότι ιερείς και πιστοί πήραν μέρος στη σφαγή 800.000 μελών της μειονότητας των Τούτσι και μετριοπαθών Χούτου. […] Μια ανακοίνωση της κυβέρνησης της Ρουάντας επαναλαμβάνει την κατηγορία περί του ότι η καθολική εκκλησία συνέργησε στις σφαγές. ‘Σήμερα, η άρνηση και ο ευτελισμός της γενοκτονίας συνεχίζουν να θάλλουν σε ορισμένους κύκλους εντός της εκκλησίας και ύποπτοι για τη γενοκτονία προστατεύθηκαν για να μην οδηγηθούν στη δικαιοσύνη από καθολικούς θεσμούς’, αναφέρεται στην ανακοίνωση. Ορισμένες από τις χειρότερες σφαγές κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας διαπράχθηκαν σε εκκλησίες και ιεραποστολές όπου είχαν προσφύγει Τούτσι….Σύμφωνα με τις αρχές της Ρουάντας πολλοί άλλοι ιερωμένοι που εμπλέκονται στις σφαγές, μπόρεσαν να αρχίσουν νέες ζωές στην Ευρώπη υπό την προστασία της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας»[4].
Σύμφωνα με άλλο δημοσίευμα: «Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει το γεγονός ότι σε μια χώρα, όπως η Ρουάντα, που το ποσοστό προσηλυτισμού στον χριστιανισμό και στα κηρύγματά του, φθάνει το 90%, έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες και πιο αποτρόπαιες γενοκτονίες του αιώνα; Πώς μπορεί η ηγεσία της καθολικής εκκλησίας να αρνείται τις ευθύνες της, όταν είναι γνωστό ότι ο, δολοφονημένος πλέον, αρχιμανδρίτης του Κίγκαλι, Βινσέντ Νσενγκιούμβα, ήταν μέλος του πολιτικού γραφείου του ενωμένου κόμματος των Χούτου, κάτι που γνώριζε το Βατικανό; Μέχρι πότε η Καθολική εκκλησιαστική ηγεσία θα αποποιείται τις ευθύνες της για τα εγκλήματα, που οι άνθρωποί της διαπράττουν στο όνομα του Θεού;»[5].
Ίσως διερωτηθούν κάποιοι: Πως δικαιολογούνται τα τερατώδη διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού; Απαντάμε: Η έκπτωση του Παπισμού στη κατάσταση της αιρέσεως και η αποκοπή του από την μία, αγία καθολική και αποστολική Εκκλησια του Χριστού, την Ορθοδοξία, είχε σαν αποτέλεσμα να στερηθεί την ζωοποιό ενέργεια της θείας Χάριτος. Αυτό σημαίνει ότι έπαψε πλέον να έχει έγκυρα και αποτελεσματικά μυστήρια και επομένως αδυνατεί να οδηγήσει τον κλήρο και τον λαό στον αγιασμό και την θέωση. Το εξόχως τραγικό αυτό γεγονός έφερε με τη σειρά του αλυσιδωτές εξελίξεις προοδευτικού εκφυλισμού και καταπτώσεως. Και τούτο, διότι όπου απουσιάζει η θεία Χάρις, εκεί κυριαρχεί το πνευματικό σκότος, τα πάθη και ο παλαιός άνθρωπος. Ένα πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο εκφυλισμού και καταπτώσεως είναι και το δαιμονικό παπικό «δόγμα», «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»! Ό,τι προωθεί τα κοσμοκρατορικά σχέδια του Παπισμού, ακόμα και τα πλέον αποκρουστικά εγκλήματα, θεωρούνται «εξαγιασμένα»! Όταν όμως αυτά βγαίνουν στη δημοσιότητα και είναι αδύνατη η συγκάλυψή τους, τότε συνήθως επεμβαίνει ο «πάπας» και «καθαρίζει» το θέμα με μια συγνώμη, όπως στην προκειμένη περίπτωση της Ρουάντας. Περιττό βέβαια να τονιστεί ότι ως «εξαγιασμένα θεάρεστα έργα» θεωρήθηκαν και πολλά άλλα διαχρονικά εγκλήματα του Παπισμού, τα οποία διεπράχθησαν, είτε με τις ευλογίες, είτε με την ανοχή του «πάπα». Αλλά γι’ αυτά κάναμε λόγο ήδη πάμπολλες φορές στο παρελθόν.
Η τραγωδία είναι ότι αυτά τα γνωρίζουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, που επιζητούν την «ενώση των εκκλησιών», χωρίς τη μετάνοια των Παπικών και παρ’ όλα αυτά δεν προβληματίζονται, αν μπορεί να είναι Εκκλησία του Χριστού αυτός ο διαχρονικός εγκληματικός οργανισμός, το όνειδος της ιστορίας και ο ολετήρας της ανθρωπότητος. Συνεχίζουν ακάθεκτοι να διαλαλούν, χωρίς επιφυλάξεις, ότι ο Παπισμός είναι «αληθινή εκκλησία», ο «έτερος πνεύμονας της εκκλησίας» και ο υπερφίαλος φράγκος ηγέτης του, «επίσκοπος», ή μάλλον «υπερεπίσκοπος της παγκόσμιας εκκλησίας», επιχειρώντας να δώσουν «θεολογική ερμηνεία» και να στηρίξουν το δαιμονικό «πρωτείο» και «αλάθητό» του, αδιαφορώντας για το εγκληματικό παρελθόν και παρόν του!
Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με μια σοφή ρήση του αειμνήστου Καθηγητή και Ομολογητή της Ορθοδοξίας, πρωτ. κυρού Γεωργίου Μεταλληνού: «Όποιος δεν γνωρίζει, τι είναι ο Παπισμός, είναι αμαθής και ανόητος. Όποιος γνωρίζει, τι ακριβώς είναι και τον ωραιοποιεί, είναι απατεώνας»!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
-120x86.jpg)
