“Αν υπάρχει μια χώρα από την οποία πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη, αυτή είναι η Ελλάδα.
Δαιμονοποιήσαμε μια μικρή, ταπεινή οικονομία και την μετατρέψαμε σε μαύρο πρόβατο” .
Έτσι ξεκινά το άρθρο του στην Βρετανική έκδοση της Huffington Post ο Βρετανός καθηγητής Οικονομικών Μαρκ Εσπόσιτο.
Σε άρθρο του που τιτλοφορείται: “Θέλουμε να λύσουμε την Ευρωκρίση; Τότε ας κοιτάξουμε τον Νότο”, εξηγεί τον συλλογισμό του κάνοντας μια μικρή -αλλά ουσιαστική- περιγραφή της Ελλάδας, προ κρίσης.
“Το 2008 η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στα λοιπά μικρά κράτη της Ε.Ε. που αγνοήθηκαν επιδεικτικά από τους μεγάλους.
Όλοι ξέραμε ότι είναι ένας ιδανικός τόπος για διακοπές, μια χώρα που κέρδισε το Euro και απόλαυσε τα περισσότερα κέρδη μιας αναδυόμενης οικονομίας. Ήταν η χώρα με την μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ μεταξύ 2001-2007.
Μεγαλύτερη και από άλλες ισχυρές οικονομίες. Για την περίπτωσή της ισχύει αυτό που λέμε ”σύνδρομο αναδυόμενης οικονομίας”.
Επιπλέον ο μέσος Έλληνας δούλευε περίπου 2000 ώρες, νούμερα πολύ υψηλά για την Ε.Ε. που μοιάζουν με αυτά της Χιλής και της Κορέας”.
Τι συνέβη λοιπόν και όλα άλλαξαν;
Ο καθηγητής θέτει κι αυτός το ερώτημα και ακολούθως απαντάει. Τα βασικά ζητήματα που έπληξαν τη χώρα μας, είναι τα γνωστά και τα συνήθη: γιγάντωση του δημόσιου τομέα και υπερκατανάλωση.
Οι κυβερνήσεις σταμάτησαν να επενδύουν σε έργα ανάπτυξης και υποδομών και έπαψε να έχει σχέδιο δαπανών και ταυτοχρόνως υπήρξε έντονη εξάρτηση από την ιδιωτική κατανάλωση.
“Ηταν λανθασμένο οικονομικό μοντέλο, όμως αυτό απέχει από το να το χαρακτηρίσεις και ένοχο. Αυτή η λανθασμένη αντίληψη προκάλεσε μεγάλη ζημιά σε μια μικρή χώρα, η οποία βρέθηκε απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα. Οι ξένοι επενδυτές έπαψαν να εμπιστεύονται την Ελλάδα και ουσιαστικά την έριξαν στα χέρια των κερδοσκόπων”.
Ο Esposito θεωρεί πως η λύση για την Ευρωκρίση βρίσκεται στον τρόπο που οι μεγάλοι οφείλουν να κοιτάξουν τους μικρούς του Νότου. «Ο Νότος μπορεί να μας δώσει το οξυγόνο που λείπει από την κουρασμένη Ε.Ε.
Το γερμανικό μοντέλο δεν είναι τόσο ισχυρό όσο φαίνεται και η Γερμανία κινείται σε μια ζώνη κινδύνου, κυρίως λόγω της έλλειψης των εγχώριων επενδύσεων, που είναι ένας από τους κύριους λόγους για την ευρωπαϊκή αποπληθωρισμό».
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι οι επενδύσεις ιδιωτικού κεφαλαίου στις χώρες του Νότου.
Το οικονομικό περιβάλλον ευνοεί νέες επιχειρηματικές ιδέες. Μπορεί μακροοιικονομικά αυτό το μοντέλο να μην είναι αποτελεσματικό, όμως βραχυπρόθεσμα θα είναι αποδοτικό.
Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία ως προς τις δυνατότητες του Νότου.
Μπορεί να μας προσφέρει το έναυσμα της ανάπτυξης.
Αυτό θα είναι ψηλά στην ατζέντα του νέου κοινοβουλίου που θα προκύψει από τις επικείμενες Ευρωεκλογές.
Καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε μια ελληνική λέξη (Αναγέννηση) και βάσει αυτής να χαιρετίσουμε την ελπίδα.
