Βρυξέλλες Πορφύρης Δ./Σταφυλά Π.

ΣχετικάΆρθρα

Ένα ακόμη έγκλημα πολέμου το οποίο λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις στη Συρία είναι τα παιδιά μισθοφόροι στρατιώτες. Τα στρατολογούν,τα εκπαιδεύουν και τα εντάσουν στις τάξεις τους ισλαμιστικές οργανώσεις που μάχονται στο πλευρό της συριακής αντιπολίτευσης. Ενδεικτική είναι η περίπτωση ενός 13χρονου.

O Chaaban Abdallah Hmeida, κάτοικος Χαλεπίου στρατολογήθηκε από τον θείο του Yehya Aziz Aziz στην ένοπλη ομάδα του Ahfad al-Rasoul για να διαπράξει τρομοκρατικές εγκληματικές πράξεις. Σε συνέντευξή του που μετέδωσε η κρατική συριακή τηλεόραση το παιδί διηγήθηκε λεπτομερώς τη στρατολόγησή του διευκρινίζοντας ότι ο θείος του, του ζήτησε να ενταχθεί στην αποκαλούμενη οργάνωση« τα εγγόνια του Προφήτη » Συγχώρεσέ με πατέρα που έχει διασυνδέσεις με την “Ahfad al-Rasoul “.Αποκαλύπτει επίσης ότι ο θείος του ήταν αυτός που του έδωσε χρήματα και του είπε ν’αγοράσει ένα όπλο για να το επιδείξει στους φίλους του.Πρόσθεσε ότι πυροβολούσε αδιακρίτως στρατιώτες και πολίτες αλλά και σε άτομα που του υποδείκνυε ο στρατολόγος του αντί αδράς αμοιβής 500-1000 συριακές λίρες για κάθε του θύμα. “Σκότωσα καμιά δεκαριά στρατιώτες ,13 πολίτες και 9 ενόπλους συνήθισα να εκτελώ εν ψυχρώ τον οποιοδήποτε “,ανέφερε χαρακτηριστικά. SANA 06/10/13

Η απομαγνητοφώνηση της συνέντευξής του σε μετάφραση από τα αραβικά:

Παιδί:Γεννήθηκα το 2000.Μένω στο Χαλέπι στο Karm al Myassar.Δούλευα σ΄ένα εργοστάσιο πλαστικών με κάποιον που ονομάζεται Youssef Hammoudeh.

Δημοσιογράφος:Πες μου για την οικογένειάς σου.Ξέρω ότι η μητέρα σου έχει πεθάνει.Ο πατέρα σου τι κάνει;Ποιά είναι η κατάστασή σας;

Παιδί:H μητέρα μου «έφυγε» όταν ήμουν 7 χρονών και ο πατέρας μου έχει μια αναπηρία στο δεξί του πόδι που είναι παράλυτο.Παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα πριν από 2 χρόνια και έκαναν δυο παιδιά.Η κατάστασή μας καλή είναι.O θείος μου (από την πλευρά της μητέρας μου) μου τηλεφώνησε για να μπω στην ένοπλη ομάδα που λέγεται « συγχώρεσέ με πατέρα» και που ανήκει στην οργάνωση « τα εγγόνια του Προφήτη ». Είμαι 13 χρονών. Στη συνοικία μας δεν υπήρχε δουλειά και όταν έβρισκες κάπου να εργαστείς δεν σε πλήρωναν καλά.Έτσι ο θείος μου, μου πρότεινε να μπω σ’αυτήν την οργάνωση και μου υποσχέθηκε ότι θα μου δίνει μεγαλύτερο μισθό.Μου έδωσε ένα πιστόλι και μου είπε « κάνε κουμάντο με αυτό στους φίλους σου ».Έπειτα μ’ έπαιρνε για να με εκπαιδεύσει στη χρήση ενός αυτόματου που είχε μήκος1,5μ. Στην αρχή δεν μπορούσα να το σηκώσω και ο θείος μου το τοποθετούσε ανάμεσα σε 2 κλαδιά και μου έλεγε να σημαδεύω ένα μπουκάλι που το έβαζε σε μεγάλη απόσταση. Αυτό γινόταν για 1 μήνα.Αργότερα, μου έδωσε ένα άλλο πυροβόλο ίδιου τύπου με το προηγούμενο αλλά αυτή τη φορά ακροβολίστηκα καθ’ υπόδειξή του σε μια στέγη απέναντι από μια γέφυρα και μου είπε να πυροβολώ στρατιώτες και γενικά κάθε περαστικό που περνούσε από τη γέφυρα όφειλα να τον σκοτώσω. Όλα αυτά γίνονταν στο Χαλέπι.

Υπήρχαν πάντα τρεις βάρδιες στη γέφυρα. Ένας άνδρας από τς 7 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα. Ο δεύτερος από τις 4 μμ έως τις 7 και ο τρίτος από τις 7 έως το άλλο πρωί στις 7. Ο βραδυνός δεν γέμιζε ποτέ το όπλο μόνος του, του το ετοίμαζαν πάντα οι άλλοι.

Δημοσιογράφος:Ποιούς σου ζήτησαν να σκοτώσεις;

Παιδί:Τον καθένα. Κάθε διερχόμενο. Ακόμα και αυτοκίνητο να περνούσε κάτω από τη γέφυρα όφειλα να το πυροβολώ.Αν κάποιος από την ομάδα μας ανέβαινε στη γέφυρα μου έστελναν κάποιον να με προειδοποιήσει να μη ρίξω.

Δημοσιογράφος: Μίλησέ μου για τον πρώτο άνθρωπο που σκότωσες.

Παιδί:Ήταν ένας άντρας ντυμένος με κελεμπία.Έβγαινε από τον φούρνο.Κάποιος δίπλα μου με διέταξε να τον πυροβολήσω αλλά εγώ έτρεμα.Τότε μου άρπαξε το χέρι και πατήσαμε μαζί τη σκανδάλη.Έχασα τον ύπνο μου για 3 μέρες και όταν κοιμόμουν έβλεπα τον άνθρωπο που σκότωσα στον ύπνο μου.Τον δεύτερο τον σκότωσα ενώ περνούσε πεζός την γέφυρα.Αυτός που με συνόδευε με διέταξε και πάλι να ρίξω αλλά αυτήν τη φορά μόνος μου χωρίς την βοήθειά του.Τράβηξα και ο άνδρας σωριάστηκε αμέσως γιατί του ’ριξα μια σφαίρα στο κεφάλι ή στο λαιμό.Μετά συνήθισα.Δεν έβλεπα πια εφιάλτες και πήρα στα χέρια μου και το αυτόματο. Σκότωνα από 2 έως 5 καθημερινά…Μερικές φορές ο αρχηγός μου ζήταγε να σκοτώνω συγκεκριμένα άτομα για κάποιους λόγους.

Ήμουνα ευτυχισμένος όταν ερχόταν το αφεντικό και μου έλεγε για παράδειγμα « σήμερα σκότωσες 2 άτομα ή 5 ».Έπαιρνα τα χρήματα που μου έδινε και γύριζα στο σπίτι. Όταν με ρωτούσε ο πατέρας μου από που έρχομαι του απαντούσα « από την δουλειά ».Ο αρχηγός μου ήταν ο Yehya Aziz Aziz.Ορισμένες φορές έστελνε άτομα σε “αποστολή” και μου ζητούσε να τα σκοτώσω.Παρέμενα μαζί του 2 με 3 ώρες ώσπου να μην περνάει κανείς.Όταν τους σκότωνα αυτός μου έδινε έξτρα 500 ή 1000 λίρες.Οι λόγοι για τους οποίους ο Yehya με διέταζε να σκοτώσω τα πρόσωπα αυτά που έστελνε πάνω στη γέφυρα ήταν οι ακόλουθοι:Υπάρχει βεντέτα (tar) ανάμεσά τους. ( tar είναι ένας όρος για την αντεκδίκηση). Για παράδειγμα αν κάποιος σκοτώσει κάποιον από την οικογένειά μου εγώ σκοτώνω αυτόν ή κάποιον από τη δική του οικογένεια. Αλλά συνήθως η βεντέτα γινόταν γιατί ο Yehya ήταν επικεφαλής μιάς ομάδας και αν κάποιος δεν έκανε αυτό που του είχε ζητήσει, έπρεπε να πεθάνει.

Αναφορικά με τους στρατιώτες μπορούσα να σκοτώσω 1 ή 2 από τους 15 που έβλεπα. Όταν καταλάβαινα ότι οι στρατιώτες με είχαν εντοπίσει, ειδποιούσα τον Yehya. Αυτός τότε έστελνε 3 -4 άνδρες που παραμόνευαν κάτω από το κτίριο και έτσι όταν θα πλησίαζαν οι φαντάροι θα τους αιφνιδίαζαν.

Συνολικά σκότωσα 10 στρατιώτες ,13 πολίτες και 9 « moussalahin » ( ενόπλους) , αυτούς που ο Yehya μου υποδείκνυε να σκοτώσω.

Αυτός που με αντικαθιστούσε στη βάρδια, που τον έλεγαν Chero, με ζήλευε και εγώ το είπα στον πατέρα μου. Τότε ο πατέρας μου , μου έδωσε εντολή να ειδοποιήσω το θείο μου ότι ήμουνα άρρωστος και δε θα μπορούσα να δουλεύω άλλο. Την επομένη, ο πατέρας μου με πήρε και φύγαμε και πήγαμε στη Χάμα.

Φτάνοντας στη Χάμα, πήγαμε και μείναμε σ’έναν φίλο του πατέρα μου . Μετά νοικιάσαμε ένα περιβόλι και γραφτήκαμε στους καταλόγους του Ερυθρού Σταυρού για βοήθεια. Μείναμε στη Χάμα 3 μήνες και μετά φύγαμε για την Ταρτούς όπου ζούμε σήμερα. Στην αρχή δουλέψαμε σε μια φυτεία με φρούτα και λαχανικά αλλά μετά από τρείς μήνες το αφεντικό μας έδιωξε με τη δικαιολογία ότι δε δουλεύαμε καλά. Βρήκαμε ένα άλλο αφεντικό αλλά και αυτός μας έδιωξε μετά από δυο μήνες για τον ίδιο λόγο. Νοικιάσαμε πάλι ένα περιβόλι που έχει και καλύβα και πληρώνουμε 8000 λίρες το μήνα και εκεί ζούμε ακόμα.

Δημοσιογράφος:Τώρα αν σου έδιναν ένα όπλο θα μπορούσες πάλι να πυροβολήσεις και να σκοτώσεις όποιον σου πούν ;

To παιδί: Ναι. Τώρα εγώ συνήθισα. Είναι σα να σκοτώνω ένα πουλί. Μόνο πριν ρίξω θα πω αυτό που έλεγα κάθε φορά “bessm Allah el rahman el rahim” ( ο ελεήμων Θεός να τους ελεήσει).

To παιδί το συνέλαβε ο φιλοκυβερνητικός στρατός για τη δράση του….

Δείτε το βίντεο από τη συριακή τηλεόραση..
{youtube}o9xUjXBaiDk{/youtube}