Η εφημερίδα «Die Welt» δημοσιεύει μια ανάλυση του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών στο Χάλε της Γερμανίας, αναφέροντας το κέρδος που αποκομίζει η Γερμανία από την ελληνική κρίση.
«Το γερμανικό κράτος, σε περίπτωση που χάσει το ποσό που πρόσφερε για να βοηθήσει την Ελλάδα, έχει, ήδη, επωφεληθεί από την κρίση. Από την αρχής της, το 2010, ο γερμανικός προϋπολογισμός ανακουφίστηκε με 100 δισεκατομμύρια ευρώ ή τρία τοις εκατό του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, από εισροή ποσών που βοήθησε για την κρίση.
Το κέρδος είναι μεγαλύτερο από ό, τι το κόστος, ακόμη και αν η Ελλάδα δεν επιστρέψει τα χρέη της. Το μερίδιο της Γερμανίας σε προηγούμενες διασώσεις στην Ελλάδα ανήλθαν στα €90 δισεκατομμύρια. Η Γερμανία ως εκ τούτου, σε κάθε περίπτωση, επωφελήθηκε από την ελληνική κρίση».
Εμπειρογνώμονες από το Ινστιτούτο, διευκρίνισαν ότι λόγω της κρίσης οι επενδυτές προσπαθούν συνεχώς να μεταφέρουν τα χρήματά τους σε ένα ασφαλές μέρος και συνεπώς αγοράζουν γερμανικά κρατικά ομόλογα.
Σημαντικές οικονομικές υπηρεσίες αξιολόγησης πιστεύουν ότι τα ομόλογα έχουν τον μικρότερο κίνδυνο. Κάθε φορά που οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν αρνητικές ειδήσεις για την Ελλάδα, υπάρχει πτώση των επιτοκίων των γερμανικών ομολόγων. Έτσι τα επιτόκια μειώθηκαν κατά 0,3 %, όταν έγινε σαφές ότι τις εκλογές στην Ελλάδα κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ίδιο έγινε και σε ομόλογα άλλων χωρών, αλλά το κέρδος για παράδειγμα σε ΗΠΑ, Γαλλία και Ολλανδία ήταν πολύ λιγότερο.
Η οικονομική πύλη «Deutsche mitelshtands Nachrichten» γράφει ότι «η Γερμανία είναι ένας υποδειγματικός μαθητής», αλλά όχι όταν πρόκειται για τα κριτήρια και τη σταθερότητα της ΕΕ. Ο αναλυτής της ‘Baader Bank’, Robert Halver, είπε ότι βασικό πρόβλημα είναι η μόνιμη παραβίασης της ευρωζώνης από τα κριτήρια που έχει θέσει.
Η Γερμανία επί πέντε συνεχή έτη, έσπασε τους κανόνες αυτούς και δεν ήταν μόνο για την ελληνική κρίση, που δεν αποτέλεσε εξαίρεση, αλλά σε κάθε απείθαρχη χώρα στην ευρωζώνη.
«Όταν εισήχθη το ευρώ, οι χώρες της βόρειας Ευρώπης, κυρίως η Γερμανία ήταν πρόθυμες να εγκαταλείψουν τα ισχυρά τους νομίσματα. Τότε όλοι υποστήριξαν αυστηρή συμμόρφωση για τους κανόνες σταθερότητας και τέθηκαν αυστηρές ποινές σε όσους δεν υπακούσουν τους κανόνες αυτούς. Οι αρχές της ευρωζώνης δεν ήταν κακές. Ειδικά οι νότιες χώρες της ζώνης χάρηκαν για την ένταξη των οικονομιών τους. Αλλά, δεν χρησιμοποίησαν το χρόνο για διορθωτικές μεταρρυθμίσεις που θα ενίσχυαν τον ανταγωνισμό, αλλά ακόμη περισσότερο το δανεισμό τους. Αργότερα ήρθε η εκδίκηση».
«Το 2001, 2002, 2003, 2004 και 2005, η Γερμανία είχε διαταράξει τα κριτήρια από το ύψος του χρέους της. Αλλά για αυτό δεν τιμωρήθηκε, όπως προβλέπεται από τη συμφωνία του ευρώ. Γιατί με τη βοήθεια της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας (!) κατάφερε να αποφύγει την επιβολή κυρώσεων. Στη συνέχεια η απείθαρχη Γερμανία απέδειξε ότι η παραβίαση των κανόνων μπορεί αν είναι ένας κανονικός τρόπος συμπεριφοράς.
Το 2004, ευρωπαϊκές στατιστικές αποδεικνύουν ότι οι ισχυρισμοί για το ποσό του κρατικού προϋπολογισμού της Ελλάδας για την περίοδο 1997-2000 είχε εφευρεθεί και ξεπέρασε κάθε ψέμα.
Στην πραγματικότητα η Ελλάδα δεν είχε τα κριτήρια σύγκλισης (όπου το χρέος πρέπει να είναι μικρότερο από το 3% του ΑΕΠ). Παρόλα αυτά η ποινική διαδικασία κατά της Ελλάδας σταμάτησε. Υπήρξε κατανόηση των Ευρωπαίων πολιτικών, όταν έγινε γνωστό ότι το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα δεν ήταν 3,75 %, αλλά έφθανε το 12,7% και πάλι δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις», γράφει η «Deutsche mitelshtands Nachrichten».
