Χριστιανικές διδαχές

Στη συνάντηση γονέων κάποιου σχολείου η Διευθύντρια υπογράμμισε την υποστήριξη που πρέπει να προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους.

Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς εργάζονταν, τους ζήτησε να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο ασχολούμενοι με τα παιδιά τους.

Ωστόσο ξαφνιάστηκε, όταν ένας πατέρας σηκώθηκε αθόρυβα και με ένα ταπεινό τρόπο της είπε ότι δε βρίσκει καθόλου χρόνο μέσα στην εβδομάδα να ασχοληθεί με τον γιο του.

«Όταν φεύγω χαράματα για τη δουλειά μου, ο γιος μου ακόμη κοιμάται μα και όταν επιστρέφω αργά το βράδυ στο σπίτι εκείνος είναι στο κρεβάτι του».

Της εξήγησε ότι έπρεπε να δουλεύει τόσο σκληρά για να μπορεί να συντηρεί την οικογένειά του. Αγωνιούσε και ο ίδιος από καιρό για την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί και ένιωθε ενοχές. Για να εξιλεωθεί, όταν έφτανε αργά το βράδυ στο σπίτι φιλούσε τον γιο του, ενώ εκείνος κοιμόταν και για να νιώσει την παρουσία του έδενε έναν κόμπο στην άκρη του σεντονιού με το οποίο σκεπαζόταν ο γιος του, και το έκανε με θρησκευτική ευλάβεια. Όταν ο γιος του ξυπνούσε, ήταν σίγουρος ότι είχε δεχθεί το φιλί του πατέρα και πως εκείνος όλη τη νύχτα ήταν στο σπίτι και έτσι ένιωθε χαρούμενος και ασφαλής.

Ο κόμπος του σεντονιού ήταν το μέσο επικοινωνίας μεταξύ τους. Η Διευθύντρια έμεινε έκπληκτη στο άκουσμα της ευρηματικής ιστορίας. Η έκπληξή της, όμως, έγινε μεγαλύτερη, όταν πληροφορήθηκε ότι ο γιος του ήταν από τους καλύτερους μαθητές του σχολείου.

Η ιστορία μας παρακινεί να σκεφτούμε πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να είμαστε παρόντες στη ζωή των άλλων αλλά και να επικοινωνούμε μαζί τους. Ο πατέρας αυτός βρήκε τον δικό του απλό τρόπο, αλλά αποτελεσματικό. Και το σημαντικότερο είναι ότι ο γιος του αντιλαμβανόταν, μέσα από τον κόμπο της αγάπης, τι του έλεγε ο πατέρας του.

Μερικές φορές ανησυχούμε τόσο πολύ πώς να πούμε πράγματα και ξεχνούμε το σημαντικότερο∙ την επικοινωνία μέσα από το συναίσθημα.

Απλές κινήσεις, όπως ένα φιλί ή ένας κόμπος στην άκρη ενός σεντονιού σημαίνουν για το παιδί πολύ περισσότερα απ’ ότι δώρα και κενές συγγνώμες. Είναι σημαντικό ότι νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους, αλλά το σημαντικότερο είναι να το γνωρίζουν και να μπορούν να το νιώθουν. Για να υπάρχει η επικοινωνία αυτή είναι απαραίτητο να «ακούνε τη γλώσσα της καρδιάς», γιατί στο θέμα της αγάπης τα συναισθήματα πάντα μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια. Ένα φιλί, ως έκφραση της πιο αγνής αγάπης, είναι το γιατρικό στον πονοκέφαλο, στο γδάρσιμο του γόνατου, στον φόβο του σκοταδιού.

Οι άνθρωποι μερικές φορές αδυνατούν να κατανοήσουν τη σημασία των πολλών λόγων, αλλά ξέρουν να καταγράφουν μια χειρονομία αγάπης. Ακόμη κι αν αυτή η χειρονομία Αγάπης είναι απλά ένας κόμπος. Ένας κόμπος γεμάτος στοργή και αγάπη…

( απόδοση από τα ισπανικά Αθαν. Αστ. Γκάτζιος)