Είναι συγκινητική η διακριτικότητα της αγάπης του Θεού, όπως μας την
απεκάλυψε ο Γέροντας. Ήμασταν μια φιλική συντροφιά, στα Καλλίσια,
δίπλα στους βράχους του Μοναστηριού, έχοντας ανάμεσά μας το

Γέροντα. Ήταν νύχτα, παραμονή του Αγίου Πνεύματος.

Ο Γέροντας μας έκανε μια κατανυκτική, εξωτερική και εσωτερική,
περιγραφή των Αγιορείτικων αγρυπνιών στα Καυσοκαλύβια, τότε πού,
όπως έλεγε… «το Άγιο Πνεύμα ερχόταν και πλημμύριζε με ουράνια χαρά
τις ψυχές των μοναχών».Και λέγοντας αυτά, μας άφησε ένα αφυπνιστικό
μήνυμα:

«Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές μας, όπως και τότε,
αλλά σέβεται την ελευθερία μας, δε θέλει να την παραβιάσει.
Περιμένει να του ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα και τότε θα μπει στην
ψυχή μας και θα τη μεταμορφώσει».

Τα λόγια του μου θύμιζαν την Αποκάλυψη: «Ιδού έστηκα επί την θύραν
και κρούω, εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν,
εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού».

Ο Παντοδύναμος Θεός χτυπά διακριτικά την πόρτα της ψυχής του
αδύναμου ανθρώπου και περιμένει υπομονητικά να του ανοίξει, για να
τον κάνει αληθινά ευτυχή, κι αυτός τις πιο πολλές φορές, κάνοντας κακή
χρήση της ελευθερίας του, που Εκείνος του χάρισε, δεν του ανοίγει,
μένοντας κλεισμένος στη δυστυχία του.

Πόσοι από εμάς άραγε έχουμε τη φρόνηση να κάνουμε πράξη την ικεσία:
«Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν»;
Πόσοι από μας, λέγοντας αυτή την προσευχή δεν αμπαρωνόμαστε στη
μοναξιά της ανασφάλειάς μας;

Και ο Θεός σέβεται την αφροσύνη μας, γιατί κι αυτή αποτελεί έκφραση
της ελευθερίας μας.

Μια μέρα ο Γέροντας μου είπε: «Ο Θεός σέβεται το θέλημά μας».
Και μια άλλη: «Ό,τι κάνεις να το κάνεις επειδή το θέλεις, ελεύθερα,
υπεύθυνα και με ευχαρίστηση».

Προσπαθούσα να εμβαθύνω στις επιγραμματικές, αλλά πολυσήμαντες
αυτές συμβουλές του.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ»
Γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ..