Ο χριστιανός, που ζεί για τον εαυτό του δεν είναι χριστιανός, διότι δεν ζεί εκκλησιαστικά. Ο αληθινά χριστιανός ζεί για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο, μιμούμενος τους χριστιανούς της πρώτης Εκκλησίας.
Τότε είναι, που ζούμε κατά το πρότυπο των πρώτων χριστιανών [1], όταν ζούμε «κοινοβιακά» (κοινό θέλημα, κοινή ουσία, κοινή περιουσία, «άπαντα κοινά»).
Η γνήσια εκκλησιαστική ζωή των Πράξεων, πρέπει να αποτελέσει το πρότυπο και των σημερινών εκκλησιαστικών κοινοτήτων-ενοριών.
Τότε, στα πρώτα 200 χρόνια του Χριστιανισμού, η εκκλησιαστική κοινότητα λειτουργούσε ως ένα μεγάλο Κοινόβιο. Αυτή η αρχέγονη τέλεια εκκλησιαστική χριστιανική ζωή (η εν Χριστώ ενότης και κοινότης) διασώθηκε μέχρι σήμερα στα ορθόδοξα Μοναστήρια-Κοινόβια. Ο τρόπος ζωής των μοναστικών ενοριών, (δηλαδή των Κοινοβιακών Μοναστηριών) θα πρέπει να γίνει το πρότυπο για τις σημερινές κοσμικές ενορίες (τις εκκλησιαστικές κοινότητες που λειτουργούν μέσα στον κόσμο).
[1] Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν σαν πρότυπο την ζωή των Αποστόλων και του Κυρίου. Η αποστολική ομάδα με Γέροντα τον Κύριο, συνιστά το πρώτο πρότυπο Κοινοβιακό μοναστήρι.
«Η θεραπεία της ψυχής κατά τον Γέροντα Πορφύριο»
-120x86.jpg)
