Ήρθε κάποιος στο καλύβι πολύ στεναχωρημένος λέγοντας ότι από απροσεξία χτύπησε με το αυτοκίνητό του ένα παιδί. Δεν είσαι ένοχος του είπα, τόσο γιατί χτύπησες το παιδί, αλλά γιατί δεν προσευχόσουν εκείνη την ώρα και του ανέφερα ένα ανάλογο περιστατικό:

Είχα γνωρίσει έναν υπάλληλο που είχε φθάσει σε σημείο να λέει συνέχεια την ευχή, ενώ από τα μάτια του έτρεχαν συνεχώς δάκρυα δοξολογίας του Θεού. Έτσι σκεφτόταν να φύγει από τη δουλειά με μειωμένη σύνταξη και ήρθε στο καλύβι να με ρωτήσει τι να κάνει. Μη φεύγεις του είπα και όταν σε ρωτούν οι συνάδελφοί σου γιατί κλαις να λες: «Θυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα μου».

Μια μέρα λοιπόν ενώ οδηγούσε πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά του ένα παιδάκι. Το πέταξε πέρα σαν σβούρα, αλλά το παιδί δεν έπαθε τίποτε. Φύλαξε ο Θεός, γιατί εκείνη την ώρα ο άνθρωπος αυτός προσευχόταν.

Γέροντος Παισίου αγιορείτου: «Περί προσευχής», σ.30