Η τελευταία κόκκινη γραμμή για τους στρατιωτικούς είναι θέμα χρόνου να ξεπεραστεί. Μπορεί άπαντες οι συναρμόδιοι υπουργοί και οι Αρχηγοί να διαβεβαιώνουν ότι η “λύση” με το βαρύγδουπο όνομα ,η “ρήτρα αξιόμαχου” διασφαλίζει ότι η “αναπροσαρμογή” του εφάπαξ θα γίνει σταδιακά,ομαλά και ανώδυνα,κανείς όμως από τους ενδιαφερόμενους δεν έχει πειστεί.
Έχουμε μπει σε δρόμο χωρίς επιστροφή.
Και γι΄ αυτό το λόγο είναι πλέον επιτακτική ανάγκη όσοι γνωρίζουν πως φθάσαμε ως εδώ να μιλήσουν δημόσια με ονόματα για το ποιος ζήτησε τι, ποιος δεν αντιστάθηκε, ποιοι ,πότε και πως έσπευσαν να “εκτελέσουν” διαταγές που οδηγούσαν στον όλεθρο. Οι σημερινοί Αρχηγοί δεν είναι διατεθειμένοι να το πράξουν.
Υπάρχουν όμως πρόσφατοι απόστρατοι που είτε έχουν μιλήσει, χωρίς όμως να τα έχουν πει όλα ,είτε έχουν επιλέξει να μην μιλήσουν ακόμη. Σ΄ αυτές τις κατηγορίες ανήκουν οι κύριοι Ζιαζιάς, Χρηστίδης ,Τσαντηράκης,Γκίνης,Γιάγκος.
Και υπάρχουν και άλλοι απόστρατοι Αρχηγοί όπως οι κύριοι Αντωνετσής, Αυλωνίτης,Γούσης,που μπορεί να μην έχουν εικόνα των πιέσεων και των “διαπραγματεύσεων” της τελευταίας πενταετίας αλλά μπορούν και πρέπει να βγουν και να εξηγήσουν στην κοινωνία τι σημαίνουν όσα επιβάλλονται από την κυβέρνηση στις Ένοπλες Δυνάμεις και στο προσωπικό τους.
Δεν υπάρχει άλλη λύση.
Πρέπει να μάθει το προσωπικό ποιοι και γιατί συνεργάστηκαν χωρίς καμία αντίρρηση με όσα παράλογα έγιναν κι έχουν φέρει τις Ένοπλες Δυνάμεις σε αδιέξοδο πρωτοφανές και το προσωπικό τους σε απόγνωση. Ποιοι δεν είπαν όχι όταν έπρεπε και επέτρεψαν τα αδιανόητα.
Σ΄ όλες τις πολιτισμένες χώρες της Δύσης αυτό το ρόλο τον ανέλαβαν κάποια στιγμή οι εν ενεργεία Αρχηγοί. Στη Βρετανία και στη Γαλλία για παράδειγμα οι Αρχηγοί βγήκαν δημόσια και ενημέρωσαν όχι μόνο τις κυβερνήσεις τους αλλά και τους πολίτες για το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις συγκεκριμένων περικοπών. Στην Ελλάδα είναι μάταιο να αναμένουμε κάτι τέτοιο. Ο μοναδικός που το έπραξε ήταν ο Α/ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης κι έσπευσαν να τον αποστρατεύσουν!
Οι Αρχηγοί που επιλέξαμε είναι αυτοί που γνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της κρίσης και άλλοι που δεν την πρόλαβαν αλλά έφυγαν από τη θέση τους έχοντας κερδίσει την εκτίμηση του προσωπικού που διοίκησαν.
Είναι ώρα να βγούν και να μιλήσουν για να μάθουμε όσα πρέπει να ξέρουμε.
