Μία ευχάριστη έκπληξη επιφύλασσε η τελευταία συνάντηση κορυφής των χωρών μελών του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, πέρα από τις γνωστές πομφόλυγες των μεγάλων χωρών κατά της Ρωσίας και τις υστερίες της Πολωνίας και των βαλτικών κρατιδίων που περίπου ζητούσαν να κηρυχθεί πόλεμος στη Ρωσία: Εξι χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα …
αποφάσισαν την απο κοινού χρηματοδότηση και ανάπτυξη μιας οικογένειας όπλων αέρος-εδάφους stand-off υψηλής ακρίβείας και χαμηλού κόστους (υπολογίζεται ότι η τιμή ανά μονάδα δεν θα ξεπερνά τα 250.000 ευρώ).
Συγκεκριμένα οι έξι χώρες είναι η Ελλάδα, η Δανία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Νορβηγία και η Τσεχία. Η Δανία θεωρείται ως η χώρα που έλαβε την πρωτοβουλία.
Το μέγιστο βεληνεκές πιθανόν να κυμαίνεται στην περιοχή μεταξύ 40-60 χιλιομέτρων αναλόγως του ύψους αφέσεως και από την περιγραφή ουσιαστικά περιγράφεραι ένα όπλο κατηγορίας JDAM ή SPICE 1000.
Το όλο πρόγραμμα θυμίζει λίγο το προγραμμα MSOW (Modular Stand-Off Weapon) του ΝΑΤΟ της δεκαετίας του “80. Πολλές αξιόλογες προτάσεις αλλά καμία δεν μπήκε σε παραγωγή γιατι ο καθένας ήθελε να προωθήσει το δικό του project.
Πιθανότατα κορμός του νέου όπλου θα είναι οι βόμβες της οικογένειας Mk80 η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη στις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και θα περιορίσει κατά πολύ την δαπάνη ανάπτυξης του νέου όπλου.
Εκτός και αν υπάρξει μια ολοκληρωτικά νέα σχεδίαση με βελτιωμένα χαρακτηριστικά φονικότητας και μειωμένης collateral damage κάτι σαν την κατηγορία των βομβών SDB που ανέπτυξε η USAF με εντυπωσιακα αποτελέσματα σε ότι αφορά την αύξηση του φορτίου και της φονικότητας του όπλου.
Στην κοινή αναφορά μη-δεσμευτικής πρόθεσης LOI (Letter of Intent) αναφέρεται ρητά πως επιθυμία των χωρών μελών είναι να αποκτηθεί/αναπτυχθεί ένα όπλο το οποίο θα έχει μικρή επίδραση στον άμαχο πληθυσμό.
Ο Δανός αντιπτέραρχος Per Pugholm Olsen ανέφερε σχετκά ότι: “Οι εμπειρίες από την συμμετοχή της Δανίας στις αεροπορικές επιχειρήσεις στη Λιβύη το 2011 μας έδειξαν ότι τα διαθέσιμα μέσα στο οπλοστάσιο μας δεν είναι πάντα αποδοτικά σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων…και δεν μπορούν να εξοπλιστούν έγκαιρα τα αεροσκάφη μας μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα το οποίο απαιτείται για την εκτέλεση των επιχειρήσεων. Για τον σκοπό αυτό απαιτείται να υιοθετηθούν καινοτόμες και ευέλικτες λύσεις για τον αποτελεσματικό εφοδιασμό με πυρομαχικά ακρίβειας των Πολεμικών μας Αεροποριών”.
Αυτή η περιγραφή δείχνει πυρομαχικά κατηγορίας SDB.
Η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ ανέφερε πως παρόλο που δεν παίρνουν μέρος στο όλο πρόγραμμα θα παρέχουν κάθε δυνατή υποστήριξη σε αυτό.
Πώς και “ξύπνησαν” οι σύμμαχοι; Με την κρίση στην Ουκρανία, τα ανοιχτά μέτωπα σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία και την παγερή σταθερότητα σε Αίγυπτο και Τουρκία κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την σταθερότητα στην περιοχή.
Η προνοητικότητα ορισμένων μικρών χωρών να αποκτήσουν τεχνολογικό πλεονέκτημα στις όποιες συρράξεις βρίσκει την Ελλάδα μέσα σε αυτήν την συμμαχία των προθύμων.
Και αν η περίπτωση να αντιπαραταχθούν οι ΕΕΔ με τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι μηδενικές (δεν θα βρεθούν Ελληνες αξιωματικοί για να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας…) δεν ισχύει το ίδιο για τις λοιπές απειλές.
Για την ώρα το project προβλέπει κοινή διαχείριση και υποστήριξη των υπαρχόντων πυρομαχικών ακριβείας και διάθεση για χρήση σε συμμάχους μέσω προ-συμφωνημένων δανείων και όρων.
Πολύ πιθανόν οι συμμετέχουσες χώρες να προχωρήσουν σε μελλοντικές κοινές προμήθειες όπλων SDB καθώς και στην δημιουργία γραμμών συναρμολόγησης και αποθήκευσης με αυξημένα επίπεδα ασφαλείας.
Η συμμετοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ με τον κατάλληλο σχεδιασμό μπορεί να προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα και να χτίσει συμμαχίες και κοινά συμφέροντα. Χωρίς τυμπανοκρουσίες η ΠΑ στο μέλλον εκτός του ότι θα ανανεώσει πλήρως το οπλοστάσιο της σε όπλα αέρος εδάφους που διαθέτει, ταυτόχρονα θα ενδυναμώσει και την απεξάρτησή της από αμυντικές βιομηχανίες που άλλοτε υπερκοστολογούσαν και άλλοτε παρείχαν υποβαθμισμένες εκδόσεις οπλικών συστημάτων…
O υπουργός Εθνικής Αμυνας Δ.Αβραμόπουλος άφησε μία ακόμα παρακαταθήκη στην θητεία του που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα έφτανεε στο σημείο μέχρι και να επανεκκινήσει την συμμετοχή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα.
Το τελευταίο πρόγραμμα που συμμετείχε η Ελλάδα ήταν του πυραύλου IRIS-T και το αμέσως προηγούμενο του μεταφορικού αεροσκάφους A-400M από το οποίο αποχώρησε στα μέσα τηςπροπερασμέης δεκατίας.
Ας σκεφθούμε ότι έλυσε τον γόρδιο δεσμό των υποβρυχίων Type 214, το πρόβλημα παραλαβής των τορπιλακάτων κλάσης “Ρουσσέν”, προχώρησε σε εγκρίσεις οπλικών συστημάτων ύψους 1,7 δισ. ευρώ, πραγματοποίησε την βολή των πυραύλων S-300PMU1 και υπέγραψε μέχρι και την FOD για το σύστημα και όλα αυτά μέσα σε ένα χρόνο, έ, όσοι τον επεκριναν αντιμετωπίζοντας με σκεπτικισμό την πιθανότητα να παράξει σοβαρό έργο στο ΥΠΕΘΑ, απλά έκαναν λάθος…
