Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου Ιεροκήρυκα Ι. Μ. Πατρών Δρος Θεολογίας – ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΑΡΧΙΜ. ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στην ανθρώπινη Ιστορία, αλλά κυρίως στην σημερινή εποχή, ένας τρόπος χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται, για να επιτευχθεί η συσκότιση της αλήθειας και η καταδυνάστευση και ο αφανισμός των φορέων της: η παντός είδους βία.
Οι Αρχαίοι Έλληνες ύψωσαν την βία στο επίπεδο των θεών. Η δύναμή της ήταν ένα ισχυρό και ακατάβλητο εργαλείο στα χέρια των θεών, αλλά και των ανθρώπων, για να μπορούν να επιβάλλουν την καλή ή την κακή επιλογή τους πέρα από συναισθήματα ή άλλες αδυναμίες.
Ο Ηρώδης, ως εξουσία, χρησιμοποιεί την βία και αποκεφαλίζει τον Τίμιο Πρόδρομο, γιατί πίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο θα έφραζε μια για πάντα το ελεγκτικό στόμα του. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι οδηγούν τον Θεάνθρωπο Κύριο δια της βίας στον Σταυρό, για να απαλλαγούν, όπως πίστευαν, από τον δήθεν ανταγωνιστή τους.
Ο Ολοκληρωτισμός, ο οποίος πολλές φορές μπορεί να εκφρασθεί και σε μεμονωμένα άτομα, χρησιμοποιεί την βία για εύκολη επικράτηση. Οι έχοντες κοσμική δύναμη διώκουν και καταδυναστεύουν τους παντός είδους αδυνάτους. Οι φαύλοι και οι ανήθικοι, με την στενή και ευρύτερη έννοια της λέξης, υποσκελίζουν τους αγνούς και έντιμους. Οι ψεύτες καταργούν τους ειλικρινείς και οι υποκριτές απορρίπτουν τους ευθείς. Ένα πράγμα τους ενδιαφέρει: με ποιό τρόπο θα μπορέσουν να πλήξουν καίρια τους υπηρετούντας την αλήθεια.
Κυρίως σήμερα, σε ένα κόσμο μαζοποιημένο, απάνθρωπο, σκληρό, εν πολλοίς άθεο, όπου φαίνεται να μην πιστεύει σε τίποτε άλλο παρά μόνον στο χρήμα, στην κοινωνική διάκριση και στην φθορά των προτύπων και της αυθεντίας, κυριαρχεί η παντός είδους βία.
Ο πολιτισμός μας και η κοινωνική συνοχή κινδυνεύουν όχι από τις πολιτικές ομάδες και τους υπερασπιστές τους, αλλά από την αρρωστημένη νοηματοδότηση των προσώπων και των πραγμάτων, που δεν είναι άλλη παρά το “μηδέν”. Ο Κλεμάν είχε πεί: “Ο πολιτισμός μας τυραννιέται από το μηδέν”(Η Θεολογία μετά τον θάνατο του Θεού, σ. 109).
Οι διαπιστώσεις μας αυτές είναι όντως οδυνηρές. Όταν μάλιστα επισημαίνονται στον Θεανθρώπινο χώρο, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γίνονται οδυνηρότερες.
Πρέπει, όμως, να γνωρίζουμε ότι αυτή η μανία της βίας, τελικώς δεν επικρατεί. Προσωρινώς, μπορεί να δίνεται η εντύπωση ότι επικρατούν οι εξουσιάζοντες βιαστές και ότι η βία είναι ένα αήττητο όπλο στα χέρια τους. Ωστόσο, στο τέλος εξευτελίζονται, όπως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι.
Πού είναι οι Ηρώδες, οι Νέρωνες και οι Καλιγούλες; Πού είναι οι παντός είδους εκβιαστές;
Απλώς καταδικάστηκαν από την αδέκαστη Ιστορία. Με τον ίδιο τρόπο θα λησμονηθούν και θα καταδικαστούν και οι σημερινοί απάνθρωποι βιαστές.
Όμως, για να συμβεί αυτό είναι ανάγκη ο σημερινός άνθρωπος και κυρίως ο Ορθόδοξος Έλληνας να κατανοήση ότι η Ορθοδοξία με την Θεανθρώπινη διδασκαλία της συναντάται καθολικά και οικουμενικά με τον απεγνωσμένο άνθρωπο και του υποδεικνύει την έξοδο από το πολιτιστικό αδιέξοδο και τον υπαρκτικό απελπισμό του.
Η συνάντηση αυτή δεν είναι μία επιμέρους αλήθεια, μία καλύτερη ή χειρότερη κατάσταση, αλλά συνιστά την απάντηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας για την όντως ζωή, την ελεύθερη από την βία, τον χρόνο και την φθορά. Και η ζωή αυτή είναι η εν Χριστώ ζωή. Και τούτο γιατί η όντως αλήθεια είναι Αυτός ο Χριστός: “Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή” (Ιωάν. 14, 6).
Τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλ’ ούτε και στον υπερέκεινα είναι πιό δυνατό από την αλήθεια. Μόνον μέσω αυτής θα υπάρξει οριστική και καταλυτική αντιμετώπιση της πάσης φύσεως βίας.
-120x86.jpg)
