Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος και πιστός Έλληνας πολιτικός. Είχε το χάρισμα να καταλαβαίνει αμέσως ποιος δουλεύει και ποιος δεν δουλεύει.
Έτσι, όταν επισκέφθηκε επίσημα το Άγιον Όρος ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, εντυπωσιάστηκε από την πρόοδο των έργων σε όλες τις Μονές.
Ήταν η εποχή που όταν κάποιος Έλληνας Υπουργός ήθελε να δείξει ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια πιάνουν τόπο στην χώρα μας, έστελνε τους ανθρώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Άγιον Όρος.
Τότε ακόμη οι πολιτικοί αγαπούσαν και τιμούσαν το Άγιον Όρος και δεν τολμούσαν να βάλουν χέρι και σε αυτό, κατασκευάζοντας ψεύτικα «σκάνδαλα», για να πάρουν την εξουσία με κάθε τίμημα.
Ο διορατικός Έλληνας πολιτικός συνειδητοποίησε αμέσως ότι εάν οι Δημόσιες Υπηρεσίες δούλευαν όπως τα μοναστήρια η Ελλάδα θα είχε πάει πολύ μπροστά (να προσθέσουμε εμείς: σίγουρα δεν θα βρισκόταν στην κατάντια όπου δυστυχώς βρίσκεται σήμερα).
Έτσι λοιπόν, με την τόλμη που τον διέκρινε, δεν δίστασε να ομολογήσει δημόσια μέσα στην Εκκλησία, σε μία από τις επίσημες υποδοχές, κατά την απάντησή του στην προσφώνηση που του έγινε, την πραγματικότητα αυτήν, λέγοντας τα εξής χαρακτηριστικά, που έκαναν όλους όσους τον άκουγαν να χαμογελάσουν συγκατανευτικά:
-Θέλω να εκφράσω και δημόσια την απορία μου για αυτό που είδα στο Άγιον Όρος.
Δίνουμε χρήματα στις Δημόσιες Υπηρεσίες και δεν τους φτάνουν, όλες μας ζητούν συνέχεια περισσότερα.
Και πώς είναι δυνατόν οι Αγιορείτες μοναχοί, με τα χρήματα που παίρνουν, να κάνουν τριπλάσιο έργο από αυτό που καλύπτουν τα χρήματα που τους δίνονται;
Και σε αυτό το σημείο ο Κώστας Μητσοτάκης αποδείχθηκε διορατικός και προφητικός. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εάν οι πολιτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι της χώρας μας είχαν το συλλογικό φρόνημα που έχουν οι Αγιορείτες μοναχοί και εργάζονταν για το κοινό καλό και όχι για την εξυπηρέτηση ατομικών συμφερόντων, τα πράγματα θα ήταν σήμερα τελείως διαφορετικά για την πατρίδα μας.
