ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Στίφη οψίμων θαυμαστών καί ένθερμων υπερασπιστών απέκτησε αίφνης ο Ιερός Ναός τής τού Θεού Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολι, οι οποίοι διαρρηγνύουν τά ιμάτιά των γιά τήν απόφασι τής μετατροπής τής «Αγιά Σοφιάς» από μουσείο σέ τζαμί.
Παρατηρώντας κανείς τά διαδικτυακά «προφίλ» κάποιων εξ αυτών, διαπιστώνει ότι πρόκειται είτε γιά αλιβάνιστους εθνικιστές πού νιώθουν «εθνικά προσβεβλημένοι» είτε γιά κοσμοπολίτες πού μιλούν γιά ασέβεια έναντι ενός πολιτιστικού μνημείου παγκοσμίου ακτινοβολίας είτε γιά κάποιους, οι οποίοι θλίβονται επειδή οι διαθρησκειακοί διάλογοι μεταξύ τών καλουμένων μονοθεϊστικών θρησκειών δέν έχουν ακόμη αποδώσει καρπούς (π.χ. Μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος).
Όλοι αυτοί ούτε επαναλειτουργία τής Αγιά Σοφιάς ως Ιερού Ναού ζητούν ούτε κάν τήν αντιμετωπίζουν ως μιανθέντα καί συληθέντα Ιερό Ναό, αλλά, στήν καλύτερη περίπτωσι, σάν ένα ακόμη νεκρό πολιτιστικό μνημείο τού οποίου οι συμβολισμοί μέ τήν πάροδο τού χρονου έχουν είτε λησμονηθεί είτε διαστρεβλωθεί.
Μεταξύ αυτών είναι καί ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο οποίος κάνει λόγο γιά προσβολή τού «οικουμενικού χαρακτήρα» τής Αγιά Σοφιάς καί όσων «αναγνωρίζουν τό μνημείο ως κτήμα τού παγκόσμιου πολιτισμού», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Δυστυχώς, οι πολιτικές μας ηγεσίες, εδώ καί χρόνια, αυτό πού κάνει ο Ερντογάν εντός τών -καλώς ή κακώς- συνόρων τής χώρας του, τό πράττουν καί οι ίδιες εντός τών ελληνικών συνόρων. Καί τό πράττουν μέ τίς αναστηλώσεις τζαμιών καί εν γένει μουσουλμανικών υπολειμμάτων, δήθεν στό όνομα τού πολιτισμού, χωρίς νά λαμβάνουν υπ’ όψιν τό γεγονός ότι τά συγκεκριμένα υπολείμματα αποτελούν μάλλον σύμβολα ανυπαρξίας πολιτισμού, ήτοι δουλείας, κτηνωδιών, εγκλημάτων, γενοκτονιών, από έναν λαό ο οποίος ιστορικώς μόνο κακό προξένησε καί ουδέν θετικό προσέφερε στόν ανθρώπινο πολιτισμό.
Εν πάση περιπτώσει, κανένας από τούς προαναφερόμενους «θρηνούντες» δέν είπε ότι ο Ιερός Ναός ο αφιερωμένος στήν τού Τριαδικού, μόνου Θεού Σοφία, ήγουν στόν Θεό Λόγο, δηλαδή στόν Θεάνθρωπο Σωτήρα Χριστό, αποτελεί τό σύμβολο τού μεγαλείου τής Ορθοδόξου Πίστεως, η οποία πίστις, μπολιάζοντας τόν Ελληνισμό μέ τήν αποκάλυψι τού αληθινού Θεού, δημιούργησε τό θαύμα τής υπερχιλιετούς Αυτοκρατορίας τής Ρωμανίας, τήν αγαστή συμπόρευσι καί συναλληλία Ορθοδοξίας καί Ελληνισμού, τήν αναβάθμισί μας ως Λαού από τόν ατελή ανθρωπισμό τών αρχαίων προγόνων μας στόν διά τής ενσαρκώσεως τού Θεού Λόγου τέλειο Θεανθρωπισμό.
Ο οποίος μέ τήν σειρά του οδήγησε, μεταξύ άλλων, στήν τελεία φιλοπατρία, τήν οποία ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος περιγράφει ως προσπάθεια καθενός «νά μήν αμαρτάνη ο ίδιος καί νά βοηθά μέ κάθε τρόπο τήν πατρίδα του νά ανεβαίνει πνευματικά», ελκύοντας έτσι τήν ευλογία τού Θεού καί «υποχρεώνοντάς» Τον νά παρεμβαίνη καί στά πλέον ασήμαντα τής θνητής ζωής μας.
