Στις 28 Aυγούστου γιορτάστηκε η Κοίμηση της Παναγιάς στο Περιβόλι Της, στον άγιο τάφο της στα Ιεροσόλυμα,στη Ρωσία, τη Σερβία και όπου στον κόσμο ακολουθείται το ιουλιανό εορτολόγιο.
Ο Αγιορείτικος Δεκαπενταύγουστος στα μοναστήρια του Περιβολιού της Παναγίας έχει κάτι διαφορετικό.
Ο εορτασμός έχει μια μυστική μεγαλοπρέπεια,που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια και αποτελεί πραγματικά ένα πανηγύρι με προεξάρχουσα την Κυρία του ιερού Άθωνα.Όσοι τουλάχιστον ζήσαμε αυτή την εμπειρία,νοσταλγούμε αυτές τις στιγμές,τις μοναδικές,στις Αγιορείτικες Αγρυπνίες του Δεκαπενταύγουστου.
Με αφορμή τη μεγάλη ημέρα της Κοιμήσεως καταθέτουμε ευλαβικά στα πόδια της εορτάζουσας Κυρίας του Αγίου Όρους την μετάνοια μας και δημοσιεύουμε τα παρακάτω δυο θεομητορικά άρθρα:
Α.Ποιος είναι ο χρόνος Κοίμησης της Θεοτόκου;
Β.Κείμενο του παραμυθητικού αγιορείτη οσίου Σιλουανού του Ρωσου για την Θεομήτορα
Ποιος είναι ο χρόνος Κοίμησης της Θεοτόκου (πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου)
Οι απόψεις σχετικά με τον χρόνο Κοίμησης της Θεοτόκου διίστανται.
Σύμφωνα με τον Ευσέβιο η Κοίμηση της Παναγίας έγινε το 15ο έτος από της Αναλήψεως του Κυρίου ,δηλαδή το 48 μ.Χ.
Κατά τον Επιφάνιο μοναχό κατά το 25ο έτος ,δηλαδή το 58μ.Χ ,ενώ κατά τον Μελίτωνα Σάρδεων η Κοίμηση της Θεοτόκου έγινε το 22ο έτος μετά την Ανάληψη(55 μ.Χ).
Διαφωνίες υπάρχουν και στην ηλικία της Παναγίας κατά την Κοίμησή της.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Παρθένος μετέστη εις Κύριον το 63ο έτος της ηλικίας της ,ενώ άλλοι κατά το 69ο έτος και άλλοι σε βαθιά γεράματα.
Αλλά και οι Πατέρες έχουν διαφορετικές θέσεις για το θέμα αυτό .Ό Άγιος Ανδρέας Κρήτης σε ομιλία του σχετικά με την Κοίμηση σημειώνει ότι η Παναγία βρισκόταν «σε έσχατο γήρας»( Aνδρέα Κρήτης Λόγοι P.G 97B1060B)
Ο Επιφάνιος μοναχός υπολογίζοντας τα έτη που έζησε η Θεοτόκος υποστηρίζει ότι αυτή ήταν 72 ετών (Επιφανίου, Λόγος περί Θεοτόκου P.G.120 216A ) ,ενώ ο Δαμασκηνός Στουδίτης αναφέρει ότι κατά την ημέρα της Κοίμησής της η Θεοτόκος ήταν 59 ετών ,άποψη που έχει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.(Δαμασκηνού Στουδίτου Θησαυρός σελ.189)
Τέλος από τους νεώτερους ερευνητές ο καθηγητής Χρήστος Παπαγεωργίου σε σχετική μελέτη του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Θεοτόκος εκοιμήθη το 47 μ,Χ και ήταν 63 με 64 ετών.(Παπαγεωργίου Βιογραφικά σελ.295-311).Με την άποψη αυτή συμφωνεί και ο Μπάρλος στην μελέτη του για την εορτή της Κοιμήσεως (σελ.61-62),ενώ στην μελέτη του ο Ελευθεριάδης αναφέρει ότι η Παναγία μας κοιμήθηκε πρίν το 48 μ.Χ.(σελ.161).
Για την Θεομήτορα (Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτη)
H ψυχή μου γεμίζει φόβο και τρόμο όταν αναλογίζομαι την δόξα της Θεομήτορος
Είναι ενδεής ο νους μου και φτωχή και αδύναμη η καρδιά μου αλλά η ψυχή μου χαίρεται και παρασύρομαι στο να γράψω έστω και λίγα γι΄ Αυτήν.
Η ψυχή μου φοβάται να το αποτολμήση αλλά η αγάπη με πιέζει να μην κρύψω τις ευεργεσίες της ευσπλαχνίας της.
Η Θεοτόκος δεν παρέδωσε στη Γραφή ούτε τις σκέψεις της, ούτε την αγάπη της για τον Υιό και Θεό της, ούτε τις θλίψεις της ψυχής της κατά την ώρα της σταυρώσεως γιατί ούτε και τότε θα μπορούσαμε να τα συλλάβουμε. Η αγάπη της για τον Θεό ήταν ισχυρότερη και φλογερότερη από την αγάπη των Χερουβείμ και των Σεραφείμ , κι όλες οι δυνάμεις των αγγέλων και αρχαγγέλων εκπλήττονται μ΄Αυτήν Παρ όλο όμως που η ζωή της Θεοτόκου σκεπαζόταν θα λέγαμε από την άγια σιγή , ο Κύριος φανέρωσε όμως στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας πως η Παναγία αγκαλιάζει με την αγάπη της όλο τον κόσμο και βλέπει με το Άγιο Πνεύμα όλους τους λαούς της γής και όπως ο Υιός της, σπλαγχνίζεται και ελεεί τους πάντες
Ω, και να γνωρίζαμε πόσο αγαπά η Παναγία όλους, όσοι τηρούν τις εντολές του Θεού, και πόσο στενοχωριέται για κείνους που δεν μετανοουν ! Αυτό το δοκίμασα με την πείρα μου
Δεν ψεύδομαι λέω την αλήθεια ενώπιον τού Θεού, πως γνώρισα πνευματικά την Άαχραντη Παρθένο.Δεν Την είδα αλλά το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε να γνωρίσω Αυτήν και την αγάπη Της για μάς. Χωρίς την ευσπλαγχνία της η ψυχή μου θα είχε χαθεί εδώ και πολύ καιρό. Εκείνη όμως ευδόκησε να με επισκεφθεί και να με νουθετήση για να μην αμαρτάνω. Μού είπε: «Δεν μ΄αρέσει να βλέπω τα έργα σου.» Τα λόγια ήταν ευχάριστα , ήρεμα , με πραότητα και συγκίνησαν την ψυχή.
Πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια μα η ψυχή μου δεν μπορεί να λησμονήσει εκείνη τη γλυκιά φωνή και δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω την αγαθή και σπλαγχνική Μητέρα του Θεού.
Αληθινά, Αυτή ειναι η βοήθεια μας ενώπιον τού Θεού και μόνο το όνομα της χαροποιεί την ψυχή. Αλλά και όλος ο ουρανός και η γη χαίρονται με την αγάπη της.
Αξιοθαύμαστο πράγμα.Ζει στους ουρανούς και βλέπει αδιάκοπα την δόξα του Θεού αλλά δεν λησμονεί κι εμάς τους φτωχούς κι αγκαλιάζει με την ευσπλαγχνία της όλη τη γη κι όλους τους λαούς.
Κι Αυτή την Άχραντη Μητέρα Του ο Κύριος την έδωσε σε εμάς .Αυτή είναι η χαρά και η ελπίδα μας. Αυτή είναι η πνευματική μας Μητέρα και βρίσκεται κοντά μας κατά την φύση ως άνθρωπος, και κάθε χριστιανική ψυχή ελκύεται από την αγάπη προς Αυτήν.
