Μετάσταση Ευαγγελιστού Χριστού ηγαπημένου
Υιού βροντής, Υιού εκλεκτού Μάνας Αειπαρθένου.
Αναστενάζει ο Γέροντας και έλεος ικετεύει
Τον κόσμο που τόσο νοιάζεται βλέπει να κινδυνεύει…
Παίρνουμε ευχή απ του Ιώβ τα χέρια που ευλογούνε.
Τα βάσανα κι η υπομονή αλλού θα ανταμειφθούνε!
Ψέλνει κι αυτός και υμνολογεί το όνομα Κυρίου…
Βγαλμένος απ τα γράμματα του Βιβλικού χωρίου!
Μετά από λίγες στιγμές ανάπαυσης, στις τέσσερις το απόγευμα, βρεθήκαμε μαζί με όλους τους υπόλοιπους προσκυνητές και περιμέναμε μπροστά στην Υπόγεια Τράπεζα με τις πολλές αίθουσες και τα πολυάριθμα προσκυνητάρια. Σχεδόν ογδόντα άτομα, όσα περίπου καθημερινά εδώ καταφθάνουν. Στο Σεράι ποτέ δεν αρνούνται να φιλοξενήσουν. Κι αν ακόμα δεν μεριμνήσεις από νωρίς να τους ειδοποιήσεις –έτσι πρέπει να γίνεται -πάντα θα βρουν τον τρόπο να σε βολέψουν. Μετά από λίγο μας είπαν να περάσουμε μέσα. Παραμονές του Ηγαπημένου Αγίου του Κυρίου, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Ανάγνωσμα συναφές, μα ομολογώ πως δεν τα καταφέρνω να είμαι συγκεντρωμένος. Όλη μου την προσοχή και τον θαυμασμό, κερδίζει ο Μοναχός Ιώβ που τρώει ακριβώς δίπλα μας.
Καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι απολαμβάνει την φροντίδα του Μοναχού αδελφού του, Φινλανδικής καταγωγής, που με περισσή αγάπη τον βοηθά με το φαγητό του. Ανήμπορος εντελώς ο ίδιος, προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις, όσο μπορεί να μην δυσκολεύει περισσότερο το έργο του διακονητή του. Εκείνος τόσο ήρεμος και χαρούμενα γαλήνιος ταυτόχρονα τρώει και ο ίδιος και απολαμβάνει κάθε χαμόγελο του Ιώβ που μοιάζει με ευχή ανεκτίμητη. Η ποδιά που χρησιμοποιεί για να μην λερώνονται και οι δυο τους, μοιάζει με του Χριστού μας το Λέντιο το αγιασμένο, εκείνο το ευλογημένο εις τους αιώνες βράδυ στο υπερώο της Σιών. Η φωνή Του ηχεί ασίγαστα στα αυτιά κάθε Σεραγιώτη, που βρίσκει στο πρόσωπο του Μοναχού Ιώβ την αφορμή να εφαρμόσει τα αθάνατα λόγια Εκείνου: «Ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ός αν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος. Και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών» [Μαρκ. ι’43-45].
Στην κορυφή της Τράπεζας ο Γέροντας Εφραίμ, Δικαίος της Σκήτης. Μόλις έχει επιστρέψει από τον έξω κόσμο, όπου βρέθηκε για να αναπαύσει αδελφούς μας με το πετραχήλι του. Μεγάλη μορφή του σύγχρονου Αγιορείτικου κόσμου. Κι αυτόν πάντα τον σκέφτομαι να «κανοναρχεί» το Θεϊκό έλεος. Σε κάθε εποχή έχει ο Χριστός μας τους «δικούς του», όπως λέγει ένας άλλος φωτισμένος Πατέρας των ημερών μας κι ο Γέροντας Εφραίμ το δίχως άλλο σ’ αυτούς συγκαταλέγεται… Αξέχαστες οι φορές που αξιωθήκαμε να τον πλησιάσουμε, να πάρουμε την ευχή του, να εξομολογηθούμε πριν από χρόνια. Μένουμε στην Τράπεζα αφού ευγενικά ζητούν εθελοντές για την τακτοποίησή της και την συγκομιδή των ευλογηθέντων περισσευμάτων.
Πως μας αρέσει αυτή η σεραγιώτικη συνήθεια της παγκοινιάς. Γίνεσαι και εσύ διακονητής μνημονευτέος εις τους αιώνες. Μα και πράττεις το αυτονόητο βοηθώντας έστω και ελάχιστα τον αγώνα των μοναχών που μόνο σου εύχονται και σε ευχαριστούν…
– Εμείς ευχαριστούμε Πατέρες!
– Έτσι πρόθυμοι να είστε και στα σπίτια σας μας λέει χαμογελώντας ένας! Όχι μόνο να ανάβετε το καντήλι… Να πλένετε και κανένα πιάτο να αναπαύετε τις γυναίκες σας!
Μηνύματα και συμβουλές καλοπροαίρετων ψυχών που αφουγκράζονται συνεχώς, κατανοώντας και τον έξω αγώνα των εγγάμων αδελφών τους… Μπήκαμε στον επιβλητικό Ναό για τον Εσπερινό. Πολλές οι φορές που τον έχουμε επισκεφθεί στο παρελθόν. Η αίσθηση, να θυμίζει πάντα την πρώτη φορά. Το αχανές του, σε τίποτα δεν εμποδίζει την ζεστασιά της προσευχής να σε αγκαλιάσει. Εσπερινός του Αη Γιαννιού του Θεολόγου. Ο Πρωτόκλητος οικοδεσπότης τον υποδέχεται όπως τότε στην Γεννησαρέτ. Εκεί ο Ευαγγελιστής άκουσε τον Ανδρέα να ομολογεί και το κατέγραψε για να αντηχεί πάντοτε: Ευρήκαμεν τον Μεσσία, ο εστίν μεθερμηνευόμενον Χριστός! Στον εσπερινό της μνήμης της ιερής του μετάστασης, όλοι οι Απόστολοι παρίστανται τιμητικώς, για τον μόνο που ονομάστηκε Υιός Παρθένου.
Για Εκείνον που εν ζωή τέλεσε διακόσιες επτά νεκραναστάσεις! Για εκείνον που μετέστη σωματικώς στον Ουρανό. Άραγε ποιος επικαλείται στις μέρες μας τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο; Η παρρησία του από ποιόν μπορεί να αμφισβητηθεί; Μόνο από την άγνοια και την αδιαφορία μας… Αυτή που αφήνει μια ζωή να κυλά μέσα στο κοσμικό φρόνημα και τις επίγειες απολαύσεις. Και οι σελίδες του ευλογημένου μηναίου να μένουν ατσαλάκωτες, αδιάβαστες και άγνωστες… Και η ζωή να περνά … αναπολόγητη από δίπλα σου! Έλεος Κύριε! Συγχώρα Άγιε Μαθητά της αγάπης!
Μετά το απολυτίκιό του, ξεκινά η Μεγάλη Παράκληση της Παναγιάς. Όρθιος μπροστά με τα χέρια συνεχώς υψωμένα ο Γέροντας ικετεύει… Στεκόμαστε από πίσω και κοιταζόμαστε με απορία μεταξύ μας, βλέποντας τον Πατέρα Εφραίμ συνεχώς να αναστενάζει. Η γλώσσα του σώματός του, μαρτυρά την αγωνία του την έμπονη και την λαχτάρα του για όλα αυτά που «βλέπει» να έρχονται… Κάθε αναστεναγμός του και μια ξεχωριστή παράκληση να εισακουστεί η σπαρακτική του φωνή εν τη δικαιοσύνη Του και να μην έλθει εις κρίσιν μετά των δούλων Του…
Ως πότε άραγε θα εισακούονται οι φωνές των δικών Σου Χριστέ μου;
Το εικόνισμα της Παναγιάς περιστοιχίζεται από γραμμένα πάνω του λόγια, υπέροχα, δεητικά: Παναγία Αγνή Βάτε Ακατάφλεκτε, την ζοφερά καρδία μου φώτισον Μαριάμ Πανύμνητε. Αξίωσον Παραδείσου τους λέγοντας Συ ει Θεοτόκος και Αειπάρθενος. Δίπλα και ο συντιμώμενος και πολιούχος Άγιος Αντώνιος γλυκά και εκείνος μας μιλά: Ουκέτι φοβούμαι τον Θεόν αλλά αγαπώ Αυτόν! Η Αγάπη της άρνησης του δικού μου θελήματος, η πιο δύσκολη απ όλες σκέφτομαι ενώ ξεκινά και το Απόδειπνο με τους χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης Κύριε… ακούγεται από το μέρος του Νάρθηκα… Μα χωρίς το δικό Σου θέλημα; Δεν ταιριάζουν αυτά τα λόγια με τη ζωή μας Κύριε!… Και ο Υιός της βροντής που σήμερα τιμάμε αυτό φώναζε: Να αγαπάμε τον Χριστό μας όχι μόνο εν λόγω και γλώσση μα εν έργω και αληθεία!
Προσκυνάμε την κάρα του Αγίου Ανδρέα και παίρνουμε την ευχή του Γέροντα.
Στο δωμάτιο το βράδυ πριν τον ύπνο διαβάζουμε ένα βιβλίο με Πνευματικά Διαμάντια από εμπνευσμένες ομιλίες του μακαριστού Παναγόπουλου: Κάποιος παραπονιόταν σχεδόν ειρωνικά σε έναν Ιερέα ότι ο Θεός δεν τον βοηθά.
– Γιατί δεν με σώζει και εμένα ο Θεός πάτερ; που είμαι απολωλός πρόβατο;
Και ο απλούς παππούλης της Ιστορίας του απαντά:
– Γιατί δεν βελάζεις παιδί μου! Γι αυτό! Βαθύ νόημα πριν την καληνύχτα… Ο Κύριος σώζει όποιον θέλει να τον ακολουθήσει… Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του εκείνος θα την χάσει! Τα εφήμερα και τα αιώνια πάντα μπροστά μας, μαγνήτες κι αυτά!
Στις τέσσερις το πρωί το αριστερό κλίτος φωτίζεται για να ξεκινήσει ο ορθρισμός. Στις επάλξεις της λατρείας ο πατήρ Φ. ο πνευματικός και ο Φινλανδικής καταγωγής Ιεροδιάκονος Ι.. Θαρρώ πως πιο ταιριαστό δίδυμο λειτουργών του Υψίστου δεν έχω ξανασυναντήσει. Ηρεμία στις κινήσεις τους, ακλόνητοι από τα γύρω ερεθίσματα, προσηλωμένοι σε αυτό που λαχταρούν καθημερινά. Να κατέβει ο Ουρανός στη γη και να ανέβει εκείνη επάνω! Στο ψαλτήρι όλοι οι Μοναχοί και οι δόκιμοι ακουμπούν έστω και για λίγο. Δεν είναι κριτήριο η καλλιφωνία, μα τα υγρά τους μάτια παρέχουν στον κανονάρχη αφορμή για να τους δώσει ένα ψάλμα, ένα ανάγνωσμα . Ο πατήρ Ιώβ μπροστάρης στην προσευχή και στην κατάνυξη. Συμμετέχει απόλυτα με κάθε ικμάδα της ύπαρξής του. Μετανοίζει συνέχεια, σταυροκοπιέται ολοένα… Έτσι τον νιώθεις μόλις τον βλέπεις, φαινομενικά ανήμπορο να σηκώσει έστω και ελάχιστα τα άκρα του, μα η ζέση απ τον πόθο του για τον Κύριο της Δόξης, θερμαίνει όλων μας τις ψυχές.
Ο λαϊκός Σάββας που κάποτε όλοι θαύμαζαν για το σθένος του την δύναμη την μέσα του, που τον έκανε ακόμα και αθλητή με μετάλλια κρεμασμένα στο λαιμό του, τώρα στεφανηφόρος αθλητής του Χριστού με το μεγάλο αγγελικό σχήμα, που τρέμουν οι δαίμονες… Με τα δάκρυα της μετανοίας του να είναι ρητορικότερα των ρημάτων που δεν μπορεί το στόμα του να αρθρώσει, εκζητώντας την Χάρη του Χριστού και το μέγιστο θαύμα της Εδέμ… Κάθε Ιερό γράμμα μαζί με τον Σταυρό στον Γολγοθά, τη λόγχη και το σπόγγο κάτω από το μοναχικό του τριβώνιο, μοιάζει χαραγμένο πάνω του, όπως και το όνομα που πήρε στο δεύτερο βάπτισμά του. Τον είπανε Ιώβ για την υπομονή της δοκιμασίας του και την προσκαρτερία του Παραδείσου. Γιατί στην θέα του, μόνο να δοξολογείς μπορείς για το ότι ζεις το Θαύμα της μέρας που ξημερώνει…
Τον είπανε Ιώβ γιατί όλα του τα παράλυτα μέλη, φανερώνονται ως προτερήματα ηγιασμένα. Γιατί δεν είχα ακούσει ποτέ μου κάποιον να ψέλνει άναρθρα, κραυγάζοντας το: Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος και να το βιώνει τόσο όσο εκείνος. Λίγο πριν, κάναμε σειρά για να μετέχουμε του μυστικού Θείου Δείπνου. Κάποιος έσκυψε σαν ευλογία πριν την Θεία μετάληψη και του φίλησε το αριστερό χεράκι, που όλο υψωνόταν κατά την δύναμή του. Άλλοτε για να σχηματίσει του Σταυρού το σχήμα άλλοτε για να μας ευλογήσει. Στο δεξί, ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι ασταμάτητα να μας παρηγορεί. Λάμψη απερίγραπτη στο πρόσωπό του μόλις και αυτός μετέλαβε.
Ένας νεαρός Μοναχός βγαίνοντας μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ζήτησε κάποιους εθελοντές για να μεταφέρουν το καροτσάκι με τον πατέρα Ιώβ στο κελάκι του στον πρώτο όροφο πάνω απ την πύλη. Βρεθήκαμε μαζί με τον Θεοδόση να τον σηκώνουμε ψηλά για να τον ανεβάσουμε. Εκείνος χαιρόταν τόσο με το «πέταγμά» του!
– Πάτερ Ιώβ να σου πουν τα παιδιά τα ονόματα τους να κάνεις προσευχή! του είπε ο Μοναχός. Είπαμε τα ονόματά μας και εκείνος του τα επαναλάμβανε αργά.. Ήμασταν τόσο ευλογημένοι που ήρθαμε τόσο κοντά με αυτήν την σπάνια ύπαρξη, καύχημα της τόσο φιλόξενης συνοδείας, στου Σεραγιού τις επιβλητικές σκιές εδώ που κάποτε ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς παρέδωσε προς συμπήρωση στον Άγιο Νικόδημο, την Φιλοκαλία και τον Ευεργετινόν. Ο Μοναχός Ιώβ βιώνει τα νοήματά των Ιερών συγγραμάτων. Σεργιανάει με τις ρόδες της Αγιότητάς του στην φιλοκαλική οδό, μα και στα χνάρια των πάνυ ωφέλιμων μοναχοίς τε και κοσμικοίς ιστοριών του Ευργετινού. Την ευχή σου Γέροντα πολύαθλε και αξιάγαστε! Καλό Παράδεισο επίγειε Άγγελε!
(συνεχίζεται)
Νώντας Σκοπετέας
Η Παναγία οικονόμησε…
Ημερολόγιο Όρους 2014
-120x86.jpg)
){kind=link}