Τα Θεοφάνεια στο Άγιον Όρος

«Σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις και ρήγνυται ο Ιορδάνης».

Μετά τήν ολονύκτιο αγρυπνία, μέ τούς θεσπέσιους ύμνους τής Εορτής, καί πρίν τήν τέλεση τής Θείας Λειτουργίας, σέ κάποια από τά παραλιακά μοναστήρια κατεβαίνουν στόν αρσανά γιά νά τελέσουν εκεί τό μεγάλο Αγιασμό τών Θεοφανείων.

Στή Μονή Ιβήρων ο εορτασμός αυτός αποκτά περισσότερο πανηγυρικό χαρακτήρα. Μέ προεξάρχουσα τήν θαυματουργό εικόνα τής Παναγίας τής Πορταΐτισσας η πομπή τών μοναχών καί τών πολυάριθμων προσκυνητών καταλήγει στήν ίδια εκείνη παραλία, όπου παρουσιάσθηκε πρίν πολλούς αιώνες πάνω στά κύματα η εικόνα.Ο καθηγούμενος τής μονής ρίχνει τήν κατάλληλη στιγμή τόν Τίμιο Σταυρό στή θάλασσα καί ταυτόχρονα κάποιοι από τούς μαθητές τής Αθωνιάδος Σχολής, κατά παράδοση, πέφτουν γιά νά τόν ανασύρουν.

Λαμπρός επίσης είναι καί ο εορτασμός στή λαυριωτική Σκήτη τού Τιμίου Προδρόμου, τής οποίας τό Κυριακό είναι αφιερωμένο στή μεγάλη αυτή δεσποτική εορτή τών Θεοφανείων. Εκεί, υπό τήν σκέπην τής θαυματουργού αχειροποίητης εικόνας τής Παναγίας τής Προδρομίτισσας, μαζί μέ τούς ρουμάνους μοναχούς ενωμένους μέ τούς έλληνες συναδέλφους τους, συμπανηγυρίζει, συνήθως, καί ο ηγούμενος τής κυρίαρχης μονής Μεγίστης Λαύρας καί Γέροντάς μας, αρχιμανδρίτης Πρόδρομος, ο οποίος τελεί καί τό Μεγάλο Αγιασμό. Καί τήν επόμενη ημέρα, τού Τιμίου Προδρόμου, θά είναι ο ίδιος πού θά μάς κεράσει -εκτός από τά πλούσια κεράσματα γιά τή γιορτή του- πλούσια τήν ελπίδα γιά τή συνέχιση τού πνευματικού μας αγώνα.

Τήν ίδια στιγμή πού στήν αντίληψη καί τή νοοτροπία πολλών ανθρώπων οι εορτές τού Δωδεκαημέρου έχουν παραμείνει μονάχα ως απλές αργίες, τό Άγιον Όρος, μέ τόν λιτό πλήν ουσιαστικό τρόπο εορτασμού, δείχνει πάντα τό δρόμο γιά τήν ορθή βίωση τού μεγάλου εκκλησιαστικού γεγονότος τής Εορτής.