Με τη μεγάλη ευλογία από τον Πανάγαθο Θεό η αδελφότητα των Θωμάδων βρέθηκε στη Βουλγαρία και στη Μονή των Αγίων Αναργύρων που ανακαινίζεται τα τελευταία χρόνια. Εκεί τιμήθηκε πανηγυρικά η μνήμη του Οσίου Θεοφόρου Πατρός ημών Σιλουανού του Αθωνίτου.

Οπως είναι γνωστό, ο αείμνηστος γέρων Σωφρόνιος ο οποίος έζησε πρώτα στο Αγιον Ορος και μετά εκοιμήθη στο Εσσεξ της Αγγλίας, πρώτος συνέγραψε το βίο του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου. Η μνήμη του Αγίου τιμήθηκε με ολονύκτια Πανηγυρική Αγρυπνία.

Εις τη Θεία Λειτουργία χοροστάτησε ο Επίσκοπος Πολύκαρπος, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Βουλγαρίας κ.κ. Νεοφύτου. Ο Επίσκοπος είναι και ελληνομαθής αφού σπούδασε ως φοιτητής στην Ελλάδα.

Εκτός από τη βουλγαρική και την ελληνική ψαλμωδία από τους Αγιορείτες, έψαλε και χορωδία από τη Σερβική Εκκλησία. Ηταν πράγματι μια ευλογία να ακούει και να βλέπει κανείς Ορθοδόξους από τα Βαλκάνια να συμπροσεύχονται, να συλλειτουργούν και να συμπνευματίζονται. Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι τα ΜΜΕ της Βουλγαρίας περίμεναν τους Αγιορείτες από την πρώτη στιγμή στην πύλη της Μονής. Εκτός από συνεντεύξεις, μετέδωσαν όλη την Ακολουθία ενώ κατέγραψαν και πνευματική σύναξη.

Ο π.Φίλιππος μίλησε στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ για την ξεχωριστή αυτή αποστολή των Αγιορειτών και τα πολλά μηνύματα που προέκυψαν: «Η επίσκεψη στη χώρα αυτά και στη Μονή των Αγίων Αναργύρων ήταν πόθος πολλών ετών. Οι Θωμάδες έχουμε επισκεφθεί για πνευματικούς λόγους τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ινδία, την Ευρώπη. Δεν είχαμε επισκεφθεί τη Βουλγαρία. Η χώρα αυτή και η Εκκλησία της Βουλγαρίας, ο λαός της χώρας αυτής, αναγεννάτε από τη στάχτη. Στάχτη ήταν το αθεϊστικό, κομμουνιστικό καθεστώς το οποίο βύθισε τη χώρα οικονομικά και πνευματικά. Μιλήσαμε σε συνέντευξη μας στα μέσα ενημέρωσης της Βουλγαρίας για το πανμυστήριο της Προσευχής όπως το αποκαλούσε ο Αγιος Ιουστίνος. Μιλήσαμε για το μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο δυστυχώς ο λαός όταν βρίσκεται στα δεσμά της αθεΐας, στα δεσμά τς υποδούλωσης όπως και εμείς οι Ελληνες στην Τουρκοκρατία, τη λησμονεί. Λησμονεί τα Μυστήρια. Αυτό έχει πάθει και η γειτονική μας χώρα. Μας παρακάλεσαν να ξαναβρεθούμε κοντά τους. Οχι μόνο στο Μοναστήρι αλλά και στη Σόφια και το υποσχεθήκαμε. Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλης οχυρά. Κι έτσι θα δουν οι άνθρωποι πως είμαστε του Χριστού όταν έχουμε αγάπη μεταξύ μας.

Τον τελευταίο καιρό στα εκκλησιαστικά νέα ακούγονται χωρισμοί και σχίσματα. Αυτό δεν είναι μοντέρνο, δεν είναι Ορθόδοξο. Δεν είναι Χριστιανικό. Μοντέρνο είναι η αγάπη και η ένωση των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Στη Μονή που πήγαμε μίλησαν με σεβασμό και αγάπη για το Γέροντα Σπυρίδωνα Μικραγιαννανίτη. Αυτός επί χρόνια επισκεπτόταν και βοηθούσε τη Μονή να ανασυσταθεί. Είναι ωραίο να επισκέπτεσαι μια άλλη χώρα και να σου μιλούν με σεβασμό και αγάπη για έναν Αγιορείτη. Αυτό είναι ένα θαυμάσιο μνημόσυνο για τον γέροντα Σπυρίδωνα αφενός και αφετέρου είναι ήθος και ύφος Ορθοδόξου Κληρικού.

Ας ευχηθούμε η Αγρυπνία και η Εορτή του Αγίου Σιλουανού να γίνει υπόθεση ενότητος, υπόθεση αγάπης αγιοπνευματικής, γιατί ο Αγιος Σιλουανός είλκησε το Αγιο Πνεύμα με την άσκησή του και δεν ξεχώρισε τους ανθρώπους σε εθνικότητες. Διότι εν Χριστώ Ιησού, πάντες εν εσμέν. Είναι καταδικασμένη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η ιδέα του εθνικισμού. Δε θα υπηρετήσουμε τον εθνικισμό. Θα υπηρετήσουμε την Αγία μας Εκκλησία, τον Χριστιανισμό και τους ανθρώπους. Ζητούμε τις Πρεσβείες των Αγίων μας και εν προκειμένω του Αγίου Σιλουανού ο οποίος μας παραγγέλει με το ίδιο του το στόμα ‘εχε το νουν σου εις τον Αδην και μη απελπίζου’. Ο Χριστιανός δεν απελπίζεται, ο Χριστιανός δεν απογοητεύεται. Παρακαλώ τους ευλαβείς αναγνώστες του κειμένου να προσεύχονται για τη διπλανή μας χώρα, την ευλογημένη Εκκλησία της Βουλγαρίας».